Ik wil de blogdraad weer gaan oppakken. Raar genoeg, weet ik gewoon even niet waar ik moet beginnen. We hebben echt een moeilijke week achter de rug. En ik merk, dat ik nog steeds op internet kijk, of ik meer nieuws over de zaak vind. Maaike vraagt steeds, of ik al weet WAAROM die man dat nu gedaan heeft. Tja, misschien zullen we dat nooit weten.
Op de natuurclub gaan de kinderen zaterdag een soort herinneringsboek maken. Iedereen mag een A4 inleveren, waarop hij/zij een herinnering heeft geschreven aan Milly, of een gedichtje, fotootje, tekening, of wat dan ook. Dat boek wordt dan t.z.t. aan de ouders van Milly aangeboden. Ik vind dat wel een mooi initiatief. Het is een manier van verwerking voor de kinderen, door er op zo'n tastbare manier mee bezig te zijn. Maar ook kan ik me voorstellen, dat het voor Milly's ouders heel waardevol is om strakjes zoveel mooie herinneringen aangeboden te krijgen.
Ik had vorige week een nogal volle agenda. En als je dan ook nog eens met je gedachten niet erg bij je werk bent, blijft er het nodige liggen. Ik was vanmorgen dan ook vast van plan er eens flink de sokken in te zetten. Maar het zat niet mee. Ik was amper op dreef, toen ik tot mijn grote schrik weer een lekkage ontdekte. Ik deed de verwarmingsketelkast open en zag dat de vloerbedekking helemaal nat was. En toen ik nog beter keek, bleken de stapeltjes kleding, die er op de grond lagen, óók doorweekt. Oh, wat erg!! De cv-ketel lekte. En niet zo zuinig ook. Zuchtend heb ik de kast leeggehaald en alle natte kleding gesorteerd en gewassen. Ik had inmiddels ook de storingsdienst gebeld en vanmiddag stond er een monteur op de stoep. Het bleek gelukkig een kleinigheid. Maar toch balen! Van het extra werk, de natte vloer (die nog wel een paar dagen moet drogen), de rekening voor voorrijkosten en arbeid. Het houdt momenteel echt niet op :-(.
Gelukkig zijn er ook altijd meevallers. Twee-en-een-half jaar geleden hadden wij van een nichtje een bankstel gekregen. Het zag er nog mooi uit en zat ook lekker, maar het was wel derdehands. En dat gingen we de laatste tijd wel merken. Het zakte steeds verder door. We zaten zo langzamerhand bijna op de grond ;-). Nu was er een kennis van een tante, die een nieuw bankstel kocht en haar oude een goede bestemming wilde geven. En die bestemming is inmiddels gevonden! Sinds vorige week maandagavond staat er weer een 'nieuw' bankstel bij ons in de kamer. Het zit heerlijk en we zijn er reuzeblij mee.
Vanmiddag heb ik fijn een poosje in de tuin gewerkt. Wat loopt alles prachtig uit! Ik moet binnenkort maar eens gaan zaaien. Ik ben daar nooit zo vroeg mee. Ik plant de opgeschoten plantjes liever meteen uit in de volle grond dan dat ik wekenlang met potjes moet slepen om tere plantjes voorzichtig buiten te laten afharden. Prompt vergeet ik ze dan een keer binnen te halen (natuurlijk net als er nachtvorst is) en dan kan ik van voren af aan beginnen.
Vanavond zijn we met Maaike naar een klasgenoot geweest. Hij had jonge krulcavia's te koop. Maaike wilde er zó graag twee voor haar verjaardag. Nu is Maaike een echt dierenkind en ik weet dan ook wel zeker, dat de diertjes goed verzorgd zullen worden. Het feit, dat ze gewoon buiten in een hok kunnen, gaf de doorslag. Maaike's wens gaat vervuld worden. We moeten nog even rondkijken voor een geschikt hok binnen het budget en dan mogen de diertjes (vrouwtjes) hier komen wonen. (Nu míjn wens nog: kippen :-) ).
