Zoals altijd als ik het druk heb met andere dingen dan mijn huishouden, was de was en de strijk sowieso flink achterop geraakt. Je moet weten dat ik normaal gesproken iedere dag, behalve zondag, zo´n kleine twee uur met de was bezig ben. Uitsorteren, wassen in de machines doen, natte was ophangen, droge afhalen, strijken, vouwen en in de kast leggen. Als ik een dag oversla houdt dat in, dat er de volgende dag voor vier uur waswerk ligt. En zo kan het gebeuren, dat als je éven niet oplet, je zo ongeveer bedolven bent onder de was.
Maar nu ben ik fijn weer helemaal bij! En dat wil ik zo de komende weken wel even houden ook. Want ja, onze zilveren bruiloft heeft inderdaad nog een staartje, zoals Janneke schreef. Het is al lang geleden, in februari, bekokstoofd. Ellen en Marco, onze vrienden in Zwitserland, hadden bedacht om ons een paar dagen vakantie in Zwitserland aan te bieden vanwege ons jubileum!! Trijnie werd in het complot betrokken, want die zou dan thuis de boel draaiende houden en moest dus vakantie van haar werk hebben. En nu is het bijna zover. In de week tussen Kerst en Oud en Nieuw gaan Willem en ik voor het eerst van ons leven sámen op vakantie! En dan ook nog eens vliegen, wat ik nooit heb gedaan én in een hotel logeren, wat ook nieuw voor mij is. Je snapt wel dat ik de nachtjes echt aan het aftellen ben! Maar een tikje nerveus ben ik ook wel, hoor. En daarom wil ik er in elk geval voor zorgen, dat ik de boel hier zo netjes mogelijk achterlaat. De was moet bij zijn, de boel aan kant, boodschappen in huis en nog 101 dingen meer.
De tuin was ook nog steeds niet winterklaar. Het is maar goed dat er niet zo vroeg sneeuw en vorst is als vorig jaar. Leendert heeft me vorige week fijn geholpen. Alles wat nog gesnoeid moest worden is gesnoeid, de beukhaag is weer netjes, het maanlandschap in de voortuin is geegaliseerd, de rommel en de bladeren opgeveegd, de bolletjes zitten in de grond en de aarde is netjes afgedekt met een laagje turfmolm. Wat dat betreft kan de winter komen!
Verder had ik het vorige week ook nog eens enorm druk met gesprekjes op scholen. Vijf gesprekken in drie dagen, verdeeld over twee scholen. Wat gaat daar veel tijd in zitten! Maar nu lijkt alles weer op de rails te staan. Alleen wachten ons op korte termijn nog wat gesprekjes met en over Leendert. Hij gaat van vmbo4 naar mbo2, want hij wil timmerman worden. Er moet nog een toelatingsgesprek komen en ook een gesprek op zijn leerplek. Hopelijk gaat dat nog lukken voor de kerstvakantie, zodat hij in het nieuwe jaar meteen op z´n plek zit.
Zaterdagmiddag ben ik trouwens door Willem uit m´n werk gesleurd. Hij was een beetje chagrijnig, dat ik op zaterdag nog zo hard liep te sjouwen. En hij had vast gelijk. We zijn er daarom fijn even uit geweest. Eerst naar de molen op Terbregge om meel in te slaan. We kopen dat altijd met 50 kilo tegelijk. Dan kunnen we even vooruit. Daarna reden we naar de markt in Rotterdam. Het was heerlijk, maar wel ijskoud. Vooral Jan en ik hadden echt last van de kou. We zijn echte koukleumen. We deden wat inkopen en Willem trakteerde op warme gebakken vis. Mmm, wat is dat toch lekker!
We reden terug naar huis, zetten daar de kinderen uit de auto en reden samen nog even naar Papendrecht, naar van Os, om onze AGF inkopen te doen. De aardappels zijn in deze tijd van stamppotten niet aan te slepen! Ik kocht 45 kilo en daar kunnen we weer twee weken mee vooruit. Af en toe eten we ook wel rijst of macaroni of zo. Vorige week had ik een maaltijd met rijst die erg in de smaak viel. Ik had kippenlevertjes gebakken met paprika en ui. Samen met witte rijst, champignonsaus en kerriesaus was dat een succesnummer. Om het te weinig aan groenten in deze maaltijd te compenseren had ik er een fruitsalade als toetje bij gemaakt.
Behalve aardappels kochten we appels, stoofperen, handperen, groenten en fruit. Van Os had nog een leuk extraatje. Een partijtje cranberries die gedeeltelijk zacht geworden waren en dus snel verwerkt moesten worden. Geen probleem! Cranberrie compote vinden we heerlijk. En zeker bij de twee hazen die we pas kregen. Maar ook bij de zondagse rollade smaakte het uitstekend. Wat een verwennerij.
Ik was nog wel even bezig met uitladen toen we thuiskwamen. Wat een hoeveelheden draai je er met zo´n koppel toch door. Ik merk het ook aan mijn maandboodschappenlijstje. Dat behoeft zo langzamerhand toch enige uitbreiding wil ik niet aan het einde van de maand mijn hand op een lege plek slaan. Vooral de pubers eten je de oren van het hoofd.
Zaterdagavond heb ik dan eindelijk mijn spinnewiel weer eens ter hand genomen. Daar had ik nu al zó lang zin in. Ik had al met Pinksteren heerlijk zachte Alpacawol van een bloglezer gekregen om eens uit te proberen. En dat wachtte maar en wachtte maar. Maar nu ben ik echt in de ban van de spinnerij. Ook gisterenavond zat ik achter m´n wiel. En aangezien het gisteren niet lekker ging, heb ik ook de kaardenmolen maar eens van zolder gehaald om de wol te kaarden. Dat was leuk hoor. De jongens wilden om de beurt maar al te graag draaien en knippen en wol eraf halen. Ik kon op m´n gemakje achter m´n wiel blijven zitten.
Voor nu staat me echter wat anders te doen. Eerst nog m´n folderwijk afmaken en daarna gewoon wassen en rommel opruimen en brood bakken en koffie drinken met schoonmama en koken. Ik hoef me vandaag alweer niet te vervelen. De kinderen zijn trouwens gisteren direct met de Nieuwjaarskaartjes langs de deur gegaan in hun folderstraten. Koos omdat hij zo heel graag een bepaald horloge wil hebben en Maria omdat ze hoopte met haar fooitjes een klimles bij elkaar te vergaren. En ja, ze hebben allebei het bedrag waarop ze hoopten opgehaald en zijn de koning te rijk. Waar ik stiekum wel verontwaardigd over was, is, dat iemand Maria gewoon wat dollarcentjes in de hand gedrukt heeft. Hoe kom je op het idee. Gelukkig is Maria er zelfs nog blij mee, met dat Amerikaans geld, zoals ze dat zegt.
Ik ben deze week vooral heel wat uurtjes zoet met de administratie. Ook die moet bijgewerkt zijn, voordat we naar Zwitserland gaan. En raar genoeg is dat een klusje dat ik altijd zo lang mogelijk voor me uitschuif, terwijl ik er, als ik eenmaal bezig ben, best plezier in heb. Een mens zit toch maar wonderlijk in elkaar.
