Er is allang niet dagelijks meer iets te beleven op mijn moesdak. De herfst heeft duidelijk zijn (haar?) intrede gedaan. Langzaam, heel langzaam, gaat het groeiproces door. Ik ben erg benieuwd wat mijn experiment om zo lang mogelijk op mijn moesdak te blijven tuinieren gaat opleveren.
Voor vandaag was er de pepertjes-oogst. Het heeft echt héél lang geduurd voordat er iets van m´n pepertjes te oogsten viel. Maar het is wèl gelukt! Dat was vorig jaar anders. Toen heb ik geen enkel peperzaadje tot een volwassen plant kunnen opkweken. Tuinieren is dan ook (voor mij dan) steeds maar blijven uitproberen. Dat is meteen het leuke. Het is elk jaar anders en elk jaar leer je nieuwe dingen.
Ik zaaide m´n pepertjes in februari. Ik had drie soorten uitgekozen. Alledrie met een zo kort mogelijke cyclus van zaadje tot vrucht. Dat deed ik, omdat ik geen kas(je) heb en dus de pepers buiten ging proberen op te kweken. De zaadjes groeiden maar heel langzaam op tot plantjes en al even langzaam zag ik bloemetjes en later pepertjes verschijnen. En voordat die rood werden! Je raadt het al: dat ging heel langzaam. Het zomerweer werkte dan ook totaal niet mee. Pepers verlangen zon en warmte.
Ik had niet meer gedacht nog aan een fatsoenlijke oogst te komen. Maar dat valt alles mee. Vandaag heb ik van twee planten de mooiste rode pepers geoogst. Wat nog niet (helemaal) rood is, mag nog heel even hangen. Maar als het kouder en natter wordt, dan haal ik ze eraf. Dan kijk ik wel of ze binnen nog wat rijpen/kleuren en anders consumeren we ze groen.
 |
| De Early Japaleno en de Cayenne Red Thick |
De derde soort die ik zaaide (Prairie Fire) is nog niet zo ver. Daar zijn pas de eerste rode pepertje zichtbaar. Ik laat ze nog even staan. Misschien zet ik de bakken anders in hun geheel wel binnen. Zonde om die pepers zomaar verloren te laten gaan.
Ik heb de zaadjes destijds gekocht bij Diana van www.mooiemoestuin.nl. Diana maakt van haar pepers pepperflakes met behulp van een droogapparaat. Ik moet nog eens even uitvogelen of navragen hoe dat in zijn werk gaat. Het lijkt me een handige manier van pepers bewaren.
Hoe dan ook: pepers kweken is me gelukt en ik vind het leuk! Ik bewaar wat zaadjes van elke soort zodat we bij leven en welzijn volgend jaar februari weer van voren af aan kunnen beginnen.
 |
| Een schaaltje vers geoogste pepers en de allerlaatste tomaten |
Ik zaaide nog andijvie en kropsla. De andijvie staat met twee plantjes in één bak. Die ga ik verpotten, want de kroppen hebben zo te weinig ruimte. Ze groeien anders nog prima. Hopelijk kan ik daar binnenkort ook een lekkere stamppot mee maken.
De kropsla doet het ook goed. Dit zijn planten van gewoon zaad. Ik heb ook speciaal zaad voor wintersla. Die had ik eigenlijk al moeten zaaien, maar daar is nog niet van gekomen. Ik ben een beetje een luie tuinierster. Maar tuinieren hoef je echt niet altijd precies volgens het boekje te doen, hoor. Ik zie soms mensen met een volkstuin die zo ongeveer een slaaf van hun tuin zijn vanwege alles wat zo nodig ´moet´. Tuinieren is voor mij een vorm van ontspanning en dat wil ik graag zo houden ;-).
Het enige wat niet lukt is om nu nog mooie Rucola te kweken. Die geeft er echt de brui aan. Het staat er zo pierig bij nu. Jammer hoor, want we zijn juist zo dol op Rucola. En eigenlijk had ik gedacht dat het een plant was die best tegen een stootje kan.
 |
| Pierige Rucola |
