Kleine stapjes, groot resultaat

Twee weken lang ben ik nu bezig om elke dag een klein stapje te zetten op weg naar een schoon en opgeruimd huis. Het zijn kleine stapjes, maar ze zetten wel degelijk zoden aan de dijk. Als ik terugkijk naar de situatie van twee weken geleden en ik vergelijk die met nu, dan is er veel verbeterd. Zo is bijvoorbeeld onze slaapkamer nu helemaal klaar. Vorige week donderdag deed ik er het zoveelste kleine stapje: er stond een mand naast mijn bed met bollen katoen.

Die heb ik een tijd geleden van een bloglezeres gekregen. Ik heb al wat bollen verbreid tot vaatdoekjes. Maar voordat de hele mand katoen is opgebreid, moet er nog heel wat water door de Maas. Wat een dom idee om zo´n mand naast m´n bed te zetten. Er was inmiddels vanalles bovenop gestapeld. Dat heb je zo met horizontale vlakken ;-). Alles wat er bovenop lag heb ik eerst gesorteerd. Wat over bleef waren eigenlijk alleen wat oude nummers van Landleven. Die bewaar ik altijd jaren en jaren. En ja, ik kijk er ook heel regelmatig in en vaak is dat ook nog eens op bed. Goed idee dus, om die op de slaapkamer te houden. Maar dat katoen kon gerust weg! Ik deed de bollen katoen bij mijn voorraad breiwol. Dat is logisch, toch :-)?  En in de lege mand ging het stapeltje Landlevens.

Even kwam ik in de verleiding om meteen ook het allerlaatste rommelstukje op onze kamer op te ruimen: mijn nachtkastje. Waarom daar minimaal 10 boeken op moeten liggen??

Maar nee, dat móest wachten tot vrijdag. Als ik niet van die kleine stapjes neem, komt de rest van de huishouding in het gedrang.
Maar het was fantastisch om vrijdag dat laatste stukje aan te pakken! Wat een voldaan gevoel geeft dat. En wat is het heerlijk om een frisse, opgeruimde, schone slaapkamer te hebben. En wat voel ik me toch weer vreselijk dom, dat ik het niet gewoon heb bijgehouden deze winter :-(

Ook op de andere slaapkamers ging ik zo te werk. Zo deed ik bijvoorbeeld de kast van Leendert vak vna vak. De kast heeft zes vakken en in één week tijd was hij dus helemaal gedaan. Kijk, hier zit ik op dag vier:

En zaterdag was de hele kast weer opgeruimd en schoon:

Henk vond het leuk om me af en toe een poosje te helpen. Kijk, hij heeft z´n knuffelbeesten netjes op zijn bed gezet:

Vandaag was het de eerste dag na de vakantie. Even wennen weer hoor, dat schoolse ritme. Eerlijk gezegd was ik de vakantie nog lang niet zat. Maar met zo´n stapje voorjaarsschoonmaak op de planning, had ik wel een strak ritme. Anders krijg ik het niet in m´n dag geperst.
Ik stond als vanouds om kwart over 4 op. De laatste week heb ik steeds mijn dagelijkse strijkportie als eerste klusje van de dag gedaan. Dat bevalt goed. Normaal gesproken laat ik dat klusje meestal voor de avond liggen. Het is fijn als ik m´n strijkplank ´s morgens om een uur of 6 (of eerder) al kan inklappen en kan denken: Ziezo, dat is weer gebeurd.
Ook vanmorgen deed ik eerst de strijk. Daarna was het tijd voor het schrijven van m´n column van de krant. En toen ik die verzond had ik nog 7 minuten de tijd voordat ik Leendert moest gaan roepen.
We draaiden het hele ochtendritueel af. Willem deed nog even het ontbijtvaatje voordat hij naar zijn werk ging en zelf slingerde ik snel de stofzuiger door de benedenverdieping, voordat ik Henk naar school ging brengen.
Toen ik om half 9 thuiskwam was het beneden al keurig opgeruimd en...het was STIL!! Oorverdovend gewoon.
Ik ging boven aan de slag. Eerst het gewone werk. Bedden opmaken, rommel opruimen, was afhalen, was ophangen, was sorteren enzovoorts.
Het laatste half uurtje van de ochtend had ik over voor een nieuw schoonmaakstapje. Dat was genoeg om een hoek van de overloop op te ruimen. Het leverde een halve vuilniszak troep en een grote tas voor de Kringloopwinkel op.
Toch kreeg ik vanmiddag (voor het eerst) last van negatieve gedachten: Het gaat je toch niet lukken. Het gaat veel te langzaam. Weet je wat er allemaal nog moet. Enzovoorts. Ik heb m´n best moeten doen om die gedachten te verjagen. Ik weet dat zulke gedachten verlammen. Laat ik nu maar gewoon elke dag m´n kleine stapje zetten en blij zijn met alles wat al gedaan is.
Ik heb nog fijn een poosje achter m´n spinnewiel gezeten. Dat ontspant zo lekker. Je bent bezig en toch rust je ervan uit.
Het was gezellig om weer met de kinderen koffie te drinken en hun verhalen aan te horen. Ze waren uiteraard allemaal opgetogen over het heerlijke lenteweer. Nou, ik ook! De eerste krokussen in mijn tuintje bloeien! En Jan beweerde, dat hij een bij gezien had. Ik had namelijk verteld, dat die vandaag zouden gaan vliegen. Bijen komen bij 10 graden naar buiten voor een reinigingsvlucht. Wat zal dat een mooi gezicht zijn, om de bijen na de winter uit te zien vliegen!