Toen we van de zomer op vakantie waren in Zwitserland zijn we erg geschrokken van Willem z'n conditie. Of beter: van het gebrek aan conditie! Liep hij voorgaande jaren nog gewoon met de jongens mee, dit jaar moest hij na elke paar honderd meter uitrusten als een oude man. Daarbij kwam, dat hij blaren op zijn hielen opliep, die nauwelijks genazen. Ellen vroeg zich hardop af, of Willem toch niet misschien diabetes zou kunnen hebben. Dat zinnetje bleef hangen. Willem had sowieso ook last van akelige hartkloppingen en zijn gezichtsvermogen was in korte tijd erg verslechterd. We namen ons voor om na onze vakantie een afspraak te maken bij de huisarts.
Het was uiteindelijk september voordat Willem bij de huisarts belandde. Die contateerde in elk geval vast een veel te hoge bloeddruk en verwees Willem door naar zowel de cardioloog, als naar de oogarts. En er werd bloedonderzoek gedaan naar diabetes.
Tja. Dan ga je de medische molen in. Raar hoor, als je in zo'n tien jaar tijd slechts eenmaal bij de huisarts hebt gezeten!
De oogarts was snel klaar. Het hoornvlies wordt taaier en dat is in feite het begin van staar. Ouderdom, wordt er dan zo leuk gezegd. Waaah! Willem is nog maar 49! Gaat dat nu al gebeuren? Afijn. Willem moest een nieuwe bril met sterkere glazen, varifocus en cilinder. De hele rataplan.
Bij de cardioloog was het allemaal wat serieuzer. Ook hij contateerde een veel te hoge bloeddruk (170/110). Hij schreef bloeddrukverlagers voor en maakte afspraken voor de standaard onderzoeken zoals een hartecho, een fietsproef en nog weer bloedonderzoek.
Daarnaast wilde hij dat Willem zich aanmeldde bij het Slaap-waakcentrum in Dordrecht, omdat hij slaapapneu vermoedde.
Thuisgekomen hebben we de hele boel eens even laten bezinken. Pillen? Daar had Willem nog helemaal geen zin in! En al helemaal niet toen hij had gelezen hoeveel bijwerkingen de voorgeschreven medicijnen (kunnen) hebben.
Nu was ik zelf al vanaf het begin van dit jaar bezig met het voedingspatroon à la De Planteneter. Ik volgde de 28-dagen cursus en heb ook heel veel video's van hem bekeken. Mijn interesse in gezonde voeding is altijd wel aanwezig geweest, maar het planteneten heeft daar een extra impuls aan gegeven. Daardoor heb ik bijvoorbeeld ook het boek De Voedselzandloper van Chris Verburgh van a tot z gelezen. Het heeft allemaal zo moeten zijn. Ik was compleet voorbereid om Willem te helpen een gezonde lifestyle erop na te gaan houden.
Willem ging er voor de volle 100% voor. Hij was er nog méér van overtuigd, dat hij het zonder bloeddrukverlagers zou kunnen stellen dan ik. Gezond eten, bewegen en daarbij afvallen. Dat was de inzet.
Hoe gingen we te werk? Willem heeft om te beginnen zijn brood laten staan. Dat is niet iets wat De Planteneter 'voorschrijft', maar wel wat Chris Verburgh aanbeveelt. Al snel merkte Willem dat dit hem enorm goed deed. Hij had geen last meer van suikerpieken en was daardoor gelijkmatiger in zijn stemming en in zijn concentratie. Sindsdien neemt hij elke dag een salade mee naar zijn werk. Gewoon groenten, fruit, noten en zaden. Aanvankelijk moest daar nog wel een dressing bij, maar daar is hij later mee gestopt. Gewoon de salade is prima.
Daarnaast is hij erg gaan miniseren met vlees. Ook drinkt hij nog maar af en toe koffie en heel soms een biertje. 's Avonds eet hij na half 9 niets meer. Snoepen deed hij aanvankelijk totaal niet meer. Nu neemt hij op een feestje wel een taartje of iets dergelijks.
De noodzakelijke beweging miste Willem al jaren. Daar moest ook verandering in komen. Vanaf half augustus zijn we daarom drie keer per week gaan wandelen. Eerst een kilometertje per keer. En dat voelde al geweldig :-). Later breidden we onze wandelingen uit naar een kleine 5 kilometer per keer. Zo wandelen we nu minimaal 15 kilometer per week, maar vaak ook wel meer.
Je ziet. Het is allemaal helemaal niet spectaculair. Er zijn geen extra kosten aan verbonden. Geen dure diëten, al dan niet onder begeleiding van een diëtist. Geen dure sportschool. Gewoon je gezonde verstand gebruiken en toepassen wat ik eerder leerde.
Inmiddels is Willem 14 kilo afgevallen en voelt zich stukken beter. Zijn conditie is enorm verbeterd. Een kilometer of 8 wandelen doet hij fluitend!
Wij beraadden ons ook op dat onderzoek naar slaapapneu. Ik weet niet of het een landelijke trend is of toevallig iets wat bij in onze omgeving speelt. Maar een feit is, dat we niet anders horen van mensen die ineens slaapapneu blijken te hebben. Je vraagt je dan toch af of het niet een soort 'modeverschijnsel' is, zoals er vroeger aan de lopende band amandelen werden geknipt. We informeerden naar de kosten van het onderzoek en schrokken ons naar. Alleen het onderzoek (zónder eventuele behandeling!) is al 2500,00 euro! Ping ping, kassa! We besloten het onderzoek nog even te laten voor wat het was en bij de cardioloog navraag te doen in hoeverre het dringend noodzakelijk was.
Gisteren was het het uur van de waarheid. Willem moest terugkomen bij de cardioloog. Hij zou de uitslagen van de onderzoeken krijgen. Stiekem kneep Willem hem wel een beetje. Want ja, hoe zou die arts erop reageren, dat Willem geen pillen had ingenomen? En hoe zou hij erop reageren, dat hij nog geen onderzoek naar slaapapneu had laten doen? En nog wel het meest prangend was de vraag: zou de bloeddruk inmiddels gezakt zijn?
De muizenissen bleken niet nodig!
De arts vroeg eerst aan Willem, hoe het met hem ging. ¨Uitstekend!¨ antwoordde Willem. Het gezicht van de arts was één groot vraagteken. Willem vertelde dus dat hij zoveel was afgevallen en zich zo'n stuk beter voelde daarbij. De arts vroeg hoe Willem dat gedaan had. Nadat Willem zijn verhaal had gedaan, voegde hij er in één adem aan toe, dat hij nog géén medicijnen had gebruikt. De arts keek in het dossier en zag dat ten tijde van de fietsproef de bloeddruk van Willem al een flink stuk verbeterd was ten opzichte van de meting bij het eerste artsenbezoek. Hij besloot daarom eerst eens de bloeddruk te meten om te kijken hoe die nu was. Die bleek heel keurig gezakt te zijn naar 155/90!
Willem biechtte meteen maar op, dat hij gezien de kosten ook nog geen onderzoek naar slaapapneu had laten doen.
De arts reageerde heel spontaan: ¨Als iedereen zo goed bezig zou zijn als u, zou mijn wachtkamer een stuk leger zijn.¨ Om kort te gaan: Willem kreeg een dik compliment. De verrichte onderzoeken hadden allemaal een goede uitslag en vanwege de sterk verbeterde bloeddruk kreeg Willem meteen zijn ontslag bij de cardioloog. Ook het onderzoek naar slaapapneu werd van tafel geveegd. Volgens de arts zou het gewichtsverlies daar een heel goede invloed op hebben gehad en hij zag geen noodzaak voor verder onderzoek. Met het advies om zo door te gaan en misschien over een paar maanden nog een keer bij de huisarts de bloeddruk te laten controleren, stonden we weer buiten.
Dolblij zijn wij!
En ook verbaasd. Het blijkt te kloppen wat Verburgh in zijn boek schrijft! Artsen hebben (nemen?) geen tijd om iemand te informeren over een noodzakelijk andere lifestyle. Pillen voorschrijven is sneller.....
Half Nederland mag dus vrolijk aan de bloeddrukverlagers. En half Nederland mag op kosten van ?? (iedereen?) een duur onderzoek naar slaapapneu ondergaan en als het even kan volgt daar dan natuurlijk ook een behandeling op. Allemaal helemaal niet erg. Als iemand medicijnen nodig heeft: ok. Als iemand een behandeling voor slaapapneu nodig heeft: ok. Maar doe dit dan pas nádat iemand zijn of haar lifestyle heeft aangepast. Wellicht is in het grootste deel van de gevallen dan helemaal geen medicatie of behandeling nodig. Dat zou toch alleen maar winst betekenen? En ook zeer kostenbesparend werken?
Wij begrijpen er vast weer helemaal niets van....
