Al snel kwam het zaad op. Vijfien aarzelende ranken. Ze vonden zelf de stokken om zich aan vast te grijpen. Er hoefde niets aan gedaan te worden. Toen het geheel wat bossig werd, heb ik er een touwtje rondom omheen gespannen. En dat heb ik later, toen de planten verder groeiden, nog twee keer herhaald.
Op andere blogs las ik al eerder van bloeiende peulen en zelfs al van peulenoogst. Zover was het bij mij nog niet. Maar vorige week verschenen dan toch de eerste bloemen!
Nu alleen nog wachten op de peultjes. Mooi is het in elk geval! Dus wat dat betreft wil ik het experiment al geslaagd noemen.
