Sinds een jaar of drie moestuinier ik in potten en bakken op het dakterras, wat ik tot 'moesdak' heb benoemd. En zo is het goed. M'n bloemen in de achtertuin en groenten en kruiden op het moesdak. De voortuin is een mengelmoes. Daar staan zwarte bessen op stam tussen de buxushaagjes en verder is de boel opgefleurd door wat bakken met bloemen. Prima zo.
Elk jaar probeer ik m'n tuintje tot een echte bloementuin om te toveren. Ik heb nogal wat bloemen staan, die pas in de nazomer bloeien (herfstaster, Japanse anemonen). Tussen de bloei van de voorjaarsbollen en de bloei van de herfstbloemen zit vaak een periode waarin m'n tuintje wat saai is. Dan is het voor het mooi allemaal een beetje te groen. In die periode zitten we nu. Maar dat geeft niet, want de tuin is wel vól beloften. Alles moet nog wat groeien en dan komt dat bloeien beslist ook goed!
Vaste planten
Ik tuinier (uiteraard zou ik bijna schrijven) low budget. Dat kan doordat ik als basis vrij veel vaste planten heb. Die hebben me nauwelijks iets gekost en komen elk jaar weer 'gratis' terug. Kijk maar eens mee.
De Japanse anemonen heb ik in de bekende rose/paarse variant, maar ook in de minder vaak voorkomende witte. De rose variant is een echte woekeraar. Ik moet heel regelmatig nieuwe plantjes uittrekken, anders wandelt hij de hele tuin door. (Die uitgetrokken plantjes zijn trouwens een leuk kadootje.)
Op de witte moet je zuinig zijn, want die woekert juist niet. De anemonen zijn nog de erfenis van de vorige bewoners en we hebben daar nu al 10 jaar plezier van.
De herfstasters komen ook elk jaar terug. Ik kreeg ze een paar jaar geleden van mijn vader.
De hortensia kreeg ik 9 jaar geleden van twee blogvriendinnen. Ik heb hem een keer verplant en dat heeft hij goed overleefd. Elk jaar snoei ik hem flink terug. Dit jaar staat hij héél vol met knoppen. Mooier dan ooit. Een hortensia is heel gemakkelijk te stekken. Maar de planten worden zó groot, dat ik één exemplaar echt genoeg vind.
Jaren geleden pootte ik een paar leliebollen. Het waren bollen die in een zomerbloembollenpakketje zaten. Wat er aan andere bloemen in het pakketje zaten weet ik niet meer. Maar die lelies komen elk jaar weer op. Ze vermeerderen niet. Het blijven gewoon een stuk of vijf, zes bloemen. Andere jaren worden ze altijd aangetast door één of ander beestje. De bloemen komen dan wel uit, maar het groen wordt altijd weggevreten. Dit jaar geen beestjes. De bloemen zijn mooier dan ooit. De knoppen staan nu nog kaarsrechtop.
Straks buigen ze om en daarna gaan ze open. Mooie, oranje bloemen.
Een jaar of drie geleden kreeg ik van mijn vriendin Wilma een stek van een Sneeuwbal. Hij sloeg goed aan en elk jaar werd hij groter. Dit jaar had ik besloten om hem na de bloei te rooien. De struik wordt te groot, ook al snoei ik hem steeds terug. En na de bloei in het voorjaar (overigens prachtig, die sneeuwitte ballen!) is het een grote, groene struik, die erg gevoelig is voor luis. Vorige week was het zover. Ik zocht een plekje voor de lange slungels in mijn vensterbank: de (nogal laat) voorgezaaide zonnebloemen.
Ook zocht ik een plekje voor de prachtige lupine, die ik van Willem voor moederdag kreeg. Daarom rooide ik de sneeuwbal. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Het is een taaie rakker. Een dikke hoofdtak bleef met een flinke wortelkluit in tact. Die gaat er in het najaar maar uit. Het zou m'n tuintje nu teveel schaden, als ik die eruit zou wroeten.
De zonnebloemen haalde ik stuk voor stuk uit het zaaibakje. Dat was nog een lastig klusje, want de wortels waren al helemaal met elkaar vergroeid. Ik had ze beter, zoals in voorgaande jaren, pit voor pit in toiletpapierrolletjes kunnen zaaien in plaats van in een zaaibakje. Voorzichtig scheurde ik de wortelkluit, zodat elke zonnebloem genoeg worteltjes had om te kunnen overleven. Ik zette een stokje (snoeisel van de bolacacia's) naast elke bloem en bond ze vast met een reepje panty.
Zonnebloemen heb ik bijna elk jaar wel in de tuin. Ik vind het altijd zo spectalulair, die enorme bloemen, uit zo'n simpele pit. De kinderen vinden het ook altijd erg leuk om te volgen. De slungels staan er nu nog een beetje zielig bij, maar als het goed gaat zijn het over een maand al flinke planten. De lupine heb ik ervóór geplant.
En hopelijk slaat hij goed aan, zodat ik er jarenlang plezier van kan hebben. En niet alleen ik, maar ook de bijen :-). De lupine is een zogenaamde drachtplant, waar de bijen stuifmeel en nectar komen halen.
Aan vaste planten heb ik verder Vergeetmijniet, Lelietje van dalen, hosta's (ook nog een erfenis van de vorige bewoners), hemelsleutel (goede drachtplant, gekregen van een schoonzus), duizendschoon (kreeg ik een paar jaar geleden kado van schoonmama) en nog zo het één en ander. Ik vind het een feest hoe dat alles elk jaar weer vanuit het niets opkomt, groeit en bloeit.
Kruiden
Naast die vaste planten heb ik ook wat wat vaste kruiden: citroenmelisse en de dropplant. De rest van de kruiden heb ik in bakken op mijn moesdak. Maar deze twee laat ik elk jaar gewoon terug komen. De dropplant vanwege de prachtige blauwe bloemen. De citroenmelisse vanwege de heerlijke geur. Ik moet die citroenmelisse trouwens wel steeds intomen, anders staat m'n hele tuin er vol mee. Daar is het een te saaie plant voor ;-). Een paar pollen is genoeg.
Spontaan
Er waren dit jaar nog meer bloemen, die spontaan opkwamen: de goudsbloem en de stokroos! Vorig jaar zaaide ik goudsbloemen. Die zijn eenjarig. Ik had zaad gewonnen om ze dit jaar opnieuw te zaaien, maar was daar niet toe gekomen. Maar, suprise, ze komen weer vanzelf op! En niet alleen op de plaats waar ze vorig jaar stonden. Overál zag ik ze opkomen. Ik heb de kleine plantjes voorzichtig uitgegraven en in drie groepjes bij elkaar gezet. Ze zijn goed aangeslagen en hebben al knoppen. Leuk! Ook de vorig jaar gezaaide stokrozen kwamen weer op. Het was een eenjarig soort (want die blijven wat lager), dus ik had niet verwacht er opnieuw plezier van te hebben. Maar super, dat ze teruggekomen zijn. Ik ben dól op stokrozen!
Voorjaarsbollen
In het vroege voorjaar heb ik dan ook nog de voorjaarsbollen die elk jaar opnieuw opkomen. Tulpen moet je voor het mooi rooien. Die lenen zich niet zo voor verwildering. Maar narcissen, krokussen, blauwe druifjes, sneeuwklokjes en hyacinten doen het prima. Elk jaar staan er méér. Niet alleen door vermeerdering, maar ook doordat ik bakjes gekregen bloeiende bollen na de bloem altijd in de tuin zet. Zo heb je jaren plezier van zulke kadootjes :-). En meestal koop of krijg ik dan in het najaar nog wel wat tulpenbollen. Zo is het voorjaarsfeest steeds compleet.
Zomerbloeiers
Zelfs al zou ik dus geen cent uitgeven, dan nog had ik een gezellig tuintje met al die vaste 'ingrediënten'. Maar de finishing touch vormen wat mij betreft toch wel de zomerbloeiers, het eenjarige perkgoed. Dat bestaat bij mij altijd uit een mix van wat gekochte plantjes, wat gekregen plantjes (moederdag!) en wat zelf gezaaide plantjes. Dit jaar heb ik niet veel gezaaid. Alleen maar petunia's (waar ik pas over blogde) en zonnebloemen. En ik was daar nog laat mee ook. Maar niet getreurd. Er is genoeg bloeiends. Ik kreeg in het voorjaar twee keer en bakje violen. Die bloeien nog prachtig. En ik kocht bij de Lidl voor een habbekrats een stuk of 50 plantjes. Ik geloof dat ze 1,29 per 10 stuks kostten. Voor Moederdag kreeg ik geraniums.
En dit jaar wil ik toch eens een serieuze poging doen om die de winter over te houden. Wie weet is het dan ook een kadootje voor jaren plezier ;-).
Al met al zie je, dat een gezellig bloementuintje echt 'drie keer niets' hoeft te kosten. Het is een kwestie van 'sparen'. Elk jaar is m'n tuintje een stukje voller en gezelliger geworden. Voor mij is het nu prima zo. De basis is nu goed. Meer dan 10 euro per jaar hoeft mijn bloementuintje beslist niet te kosten ;-).
