Wat een heerlijke dag was het, zaterdag met de Fair in de Boomgaard! Ik heb erg genoten. De fair was precies zoals ik had verwacht: landelijk (qua omgeving en qua aanbod van producten) en een tikkeltje kneuterig. Ik hou daarvan!
Even na 7 uur reden Maaike en ik weg. De auto zat echt tjokvol geladen en ik was blij, toen ik eenmaal het dorp uit was en op de grote weg zat. In ons dorp heb je ongeveer elke 100 meter een verkeersdrempel en dat was niet zo'n succes met die volle, zware auto.
Zonder oponthoud reden we direct naar het juiste adres. Er waren nog maar enkele andere standhouders. We waren één van de eersten. Een jongen met een papier in zijn hand wist ons te vertellen wat onze plaats was en gaf aanwijzingen hoe we er moesten komen. We moesten het erf van de buren oprijden en dan onze handel over een hekje tillen. Achter het hekje stond meteen onze kraam. Het was een beste klus, want bananendozen vol meel wegen toch al snel zo'n 30 tot 40 kilo!
Toen de auto uitgeladen was, begon het leuke werk: de kraam opbouwen. Ik had er thuis al over nagedacht hoe ik het hebben wilde en dat met Maaike besproken. We kunnen heel goed samenwerken en het ging dus van een leien dakje. Het was de bedoeling, dat de kraam om half 10 opgebouwd was. En dat lukte ook! We waren echt wel trots op onze mooie kraam ;-).
Al snel kwamen de eerste bezoekers aan. We hadden er al rekening mee gehouden, dat de mensen vroeg zouden komen. Het zou immers weer minstens 30 graden worden! Maar zo halverwege de morgen was het nog heerlijk!
Het werd een gezellige drukte. Wat was het weer leuk om veel bloglezers te ontmoeten! Mensen die vertelden al jaren mee te lezen en het zo leuk vonden om alles nu in het echt te zien :-).
De drukte duurde tot rond de middag. Daarna werd het een heel stuk rustiger. Jammer voor de verkoop, maar dat was wel te voorzien.
Intussen waren Willem en Henk ook gearriveerd. Ze smikkelden een ijsje, aten een patatje, keken eens hier en keken eens daar. Toen Henk eenmaal de dieren-knuffelhoek had ontdekt, was hij daar niet meer vandaan te slaan (waren we ook niet van plan, hoor ;-)).
Voor de middag hadden we een heel strakke planning. Maaike had namelijk avonddienst van haar werk en moest tussen vier uur en kwart over vier op haar werk in Papendrecht zijn. De fair duurde tot drie uur en ik had al afgesproken, dat ik zo snel mogelijk na drie uur wilde kunnen wegrijden. Dat was netjes geregeld. Maar toch bleef het krap. Daarom stelde ik voor dat Maaike met Willem mee terug zou rijden. Maaike sputterde behoorlijk tegen, want ze wilde mij niet alleen laten opruimen. Maar ik verzekerde haar, dat ik dat gewoon op mijn gemakje zou gaan doen en dat dat best goed zou komen. Daarna trok Willem haar over de streep en gingen ze naar huis. Henk bleef op de fair. Die vermaakte zich prima.
Zo maakte ik de middag in mijn eentje vol en om drie uur begon ik met de inpakklus. Ik vond het niet erg om dat op m´n gemak te doen, want nu kon ik alles heel netjes en secuur opruimen. Als je dat haastig doet, raakt alles snel door elkaar en moet je thuis weer alles uitzoeken. Het gevolg was wel, dat ik zo'n beetje de laatste standhouder was, die vertrok. Ik had nog een probleempje: ik kon onmogelijk de zware dozen in mijn eentje over het hekje tillen, als daar aan de andere kant niemand stond om ze aan te pakken. Dus wachtten we totdat er één van de jongens beschikbaar was, die de kraampjes aan het afbreken waren. Gelukkig was er een aardige, sterke jongen, die me hielp! Henk had intussen geholpen met de lichtere dozen. En zo kwam het, dat ik uiteindelijk tegen half vijf wegreed. Bezweet van het harde werken en de warmte. En dan de pech: de airco in de auto doet het niet en de ramen kunnen niet meer open. Dat was echt heel, heel erg afzien!!
Tegen vijf uur kwamen we thuis. Ik heb eerst meer dan een halve liter water gedronken en even languit onderuit in een stoel gehangen. Daarna ben ik me gaan opfrissen. Lekker de doorweekte kleren uit en het zweet van m´n lijf spoelen :-).
En toen was het etenstijd. We waren maar met een klein groepje. En in patat had ik nu eens écht geen trek! We hebben een soort kant-en-klaar maaltijd gemaakt: drie maaltijdsalades uit het koelvak van AH (drie verschillende), een grote pan tomatensoep, kadetjes en gewoon brood. Het smaakte voortreffelijk!
Na het eten ben ik lekker even naar bed gegaan. Daarna koffie gedronken en samen met Maria de auto uitgeladen en alle spullen weer keurig in de rekken gezet. Ziezo. Een mooie dag om op terug te kijken! En voor herhaling vatbaar.
En dan nu maar weer verder in m´n huishouden.
Vanmorgen was het zowaar koel en buiïg. In de omgeving heeft het flink geregend. Maar bij ons bleef het bij een dreigende lucht en drie spetters.
Ik was al vroeg in de tuin bezig. Ik heb er een halve kruiwagen oude planten en onkruid uitgehaald. Vanmiddag wil ik kijken of ik tijd heb om nog even wat bloeiends op de markt te halen. Dan ziet het er wat gezelliger uit.
Al om 8 uur stond de monteur voor mijn vaatwasser op de stoep. Daar keek ik erg naar uit. We hebben al 2 weken een kapotte vaatwasser. Maar er was niet eerder een monteur beschikbaar. Ik dacht dat het verwarmingselement kapot zou zijn. Dat dacht de monteur ook, toen hij mijn verhaal had aangehoord. De monteur ging aan de slag. Liep regelmatig heen en weer naar zijn auto. Ik hoorde hem zuchten en in zichzelf mopperen. Na ruim anderhalf uur kwam hij melden, dat hij het opgaf. Ik zou later deze dag horen, hoe het vervolg zou zijn. Het apparaat is nog maar anderhalf jaar oud, want het is ingebouwd in de keuken, die wij destijds hebben gewonnen.
Inmiddels heeft de monteur al gebeld: aan het eind van de middag, of morgen, komt hij nóg een onderdeel vervangen. Als dat ook niet de oplossing brengt, wordt het apparaat vervangen. Het is gelukkig garantie-werk.
Halverwege de ochtend belde mijn zus op, of ik nog even een uurtje op haar dochtertje Anneleen kon passen. Ja, prima hoor. Gezellig even zo´n dribbeltje van 3 jaar over de vloer. Ze heeft zich prima vermaakt met de cavia´s. En later ging ze nog even spelen in het speeltuintje.
Aan het einde van de ochtend kwam mijn oom nog even een bliksembezoekje afleggen. Je leest het al: het is weer een typische Luijkensteijn-dag. Een dag vol reuring en onverwachtse zaken.
Ik zit nu op de koerier te wachten. Willem had overhemden met korte mouw besteld en die zouden tussen half 12 en half 2 worden bezorgd. Het is nu twee uur, maar nog niets te zien. Balen, want ik wil even naar de winkel voor een ontbrekend product voor de ovenschotel die ik wil maken. Ik maak er twee tegelijk. Eén kant-en-klaar zodat hij alleen nog maar de oven in moet. Die is voor iemand, die geblesseerd is en nu niet voor haar gezin kan zorgen. De andere gaan we vanavond zelf opsmikkelen.
En dan staat ook de markt en het postkantoor nog op mijn to-do lijstje. De was frommel ik er gezellig tussendoor. Ik verveel me niet, zeg maar :-).
