Alle lezers wens ik
een Voorspoedig Nieuwjaar!
De eerste dag van 2018 is alweer bijna voorbij. Traditiegetrouw was de eerste dag van het nieuwe jaar een drukke dag voor mij. We krijgen dan Willem z´n familie over de vloer, omdat schoonmama op deze dag bij ons is om de nieuwjaarswensen in ontvangst te nemen.
Dit jaar was het een behoorlijke plannerij, omdat de zondag er vlak vòòr viel. Maar het is allemaal goed gekomen. De wekker liep ´gewoon´ om 5 uur af en eigenlijk vond ik dat niet erg. Dat is immers mijn gewone maandagochtendroutine. Om half 9 was alles kant-en-klaar, konden we ontbijten en daarna naar de nieuwjaarsdienst in de kerk, die om 10 uur begon.
Het was leuk om vanmiddag weer veel familie te ontmoeten. Het was een komen en gaan. Aan het einde van de middag zaten we als afsluiter nog met 15 man aan de erwtensoep, die ik vrijdag had gekookt. Ideaal, zo´n grote pan soep :-).
Vanavond zat de huiskamer vol met eigen kinderen. Morgen is iedereen nog een dagje vrij. Extra gezellig, want ik hoop dan jarig te zijn. Een kroonjaar: 50. Ik doe er niets aan, maar natuurlijk is het gezellig om iedereen thuis te hebben en wat aan te rommelen. Maria en Jan willen nog een voorraadje oliebollen bakken. De bollen die ze zaterdag bakten zijn al op en het oliebollenvet zit toch nog in de frituurpan. Dan is het een kleine moeite om nog een baksel te doen. Ze doen maar, hoor :-). Zelf heb ik zegge en schrijve 1 oliebol op. Er moet nog 1,3 kilo af, voordat ik op mijn gewone gewicht zit. En dus snoep ik nog even een poosje niet. Ik heb er geen enkel probleem mee, moet ik zeggen. Het is heerlijk om nagenoeg suikerloos te eten, als je er eenmaal (weer) aan gewend bent.
Morgenavond gaan we met mijn brussen en aanhang uit eten, om elkaar Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen. Het is nog steeds zo´n groot gemis, om geen ouderlijk huis meer te hebben, waar je elkaar kon ontmoeten. Ook voor onze kinderen is het niet leuk. De neven en nichten zien elkaar veel te weinig. Het is dat je tegenwoordig makkelijk contact houdt via bijvoorbeeld een familie-app. Maar dat blijft toch surrogaat.
2018 is niet alleen een kroonjaar voor mij, maar ik hoop ook een heus blogjubileum te vieren: 10 jaar Eenvoudig Leven Blog. Het is zo leuk, om terug te lezen. Wat is er veel gebeurd! Tien jaar terugkijken op je gezinsleven stemt weemoedig. Vanmiddag zat ik nog op te halen, hoe het was, toen we hier pas woonden en we 6 kinderen in 7 jaar hadden gekregen. Hoe speelde ik dat ooit allemaal klaar. Het kan niet anders, of ik was de hele dag aan het luiers verschonen, neusjes vegen, hapjes/papjes/de borst geven, kinderen in bed stoppen, uit bed halen, naar school brengen, van school halen. En naast die zes kleine koters, waren er ook nog 3 jonge pubers, die aandacht nodig hadden. Geen idee, hoe ik dat ooit heb gedaan :-). Dan heb ik nu eigenlijk maar een rustig leventje! Alhoewel het zorgen voor de kinderen altijd doorgaat. Alleen zijn het andere zorgen, als je kinderen groot zijn. Toentertijd was het vooral lichamelijk topsport, nu is het meer (mee)denkwerk. De ene keer heb je meer je zorgen over je ene kind, de andere keer over een ander. Ook de mooie dingen veranderen. Verheugde ik me ´vroeger´ over een eerste stapje of over een mooi schoolrapport, tegenwoordig maakt het me vooral blij, als ik (zoals ik in mijn vorige post ook schreef) liefde en eensgezindheid ervaar. Maaike, die vanavond aanbiedt, om Leendert z´n vriendin even thuis te brengen. De jongens die met elkaar herinneringen ophalen. De interesse in elkaars plannen en gezondheid. Dat.
En zo schuiven we langzaam maar zeker een plaatsje op. Nou ja...langzaam? Het gaat bloedsnel! Ik hoor het mijn ouders nog zeggen: ¨Voor je het weet, ben je oud.¨ Ik geloof dat ze gelijk hebben. Oud voel ik me zeker nog niet. Maar 50 is toch echt niet piep meer :-(.
