Willem mopperde. Ik had een nieuwe moeten kopen, vond hij. Maar ja, daar heb ik nu niets aan. Ik heb een dure reparatie uit laten voeren en ga nu niet alsnog een nieuw ding kopen. Ik moet maar geduld hebben en me zo lang behelpen met dan hier, dan daar een computer, waar ik even achter kan werken.
Gelukkig zijn er ook leuke dingen :-). Ha, ha, het zou wat zijn, als mijn leven alleen bestond uit computerellende. Vanmorgen was er de eerste workshop ¨Bak je eigen brood¨ van 2018. Ook al heb ik die workshop al heel, heel vaak gegeven, het was nu toch weer even nieuw voor me. Na het overlijden van mijn ouders ben ik er bijna twee jaar uit geweest. De voorbereidingen gingen bepaald niet op de automatische piloot. Ik moest er echt bij nadenken. Maar de workshop zelf, ging weer als van ouds. Zo heerlijk, om met zoveel enthousiaste mensen aan één tafel te zitten en ze te leren, hoe eenvoudig het is, om je eigen brood te bakken.
Als iedereen dan weg is, ben ik best even moe, maar ook heel voldaan. Daar heb je de inspanning graag voor over.
Intussen gaat hier alles zo z´n gangetje. Er wordt gewerkt en ontspannen. De poncho met kol voor Maria is al bijna af. Leuk. Kan ze er nog plezier aan hebben, deze winter. Ik denk al na over een volgend handwerkje. Voor mijn verjaardag kreeg ik een boek over sokken breien vanaf de teen. Precies andersom dan zoals ik het heb geleerd. Misschien koop ik wel een gezellig sokkenwolletje en ga ik eens kijken hoe dat andersom sokken breien bevalt.
Ik consuminderde door te ´doen met wat er is´ en maakte maandagochtend even snel iets lekkers voor bij de koffie: ik smolt een stuk chocoladeletter (die ik na Sint altijd met 50% korting koop), doopte er lange vingers in en dipte die daarna in de kokos. Bleek erg mjammie.
Ik maakte tot twee keer toe een ovenschotel met als basis rode aardappel, die ik voor drie keer niets van de groentenman meekreeg. Zó lekker: aardappels schoon boenen en in stukjes op de diepe bakplaat van de oven. Erbij wat er in huis is. Hier was dat: gevierendeelde champignons, rode ui, wortel. Olijfolie en Keltisch zeezout erover en roosteren maar.
Ik kreeg ook spinazie van de groentenboer en daar maakte ik een stamppotje van. Ik deed er gebakken tomaat doorheen en ook kaas. Heerlijk! Jammergenoeg vond slechts de helft van het gezin het lekker. De andere helft blieft geen spinazie. Hoe ik ook mijn best doe dat te verpakken in een stamppot of in pasta of wat dan ook. Nu ga ik het maar niet meer proberen. Spinazie op tafel is prima, maar dan moet ik er maar iets anders bij zetten. Ik kan het niet maken om de hongerige mannen iets voor te zetten, wat niet gegeten wordt, toch?
Van een lieve bloglezeres kreeg ik een schortje, gemaakt van een badlaken uit de jaren 80. Echt héél retro dus. Het briefje wat erbij zat was zo mogelijk nog liever! En het schortje heb ik voor gedaan en bij wijze van spreken nauwelijks meer af gedaan. Het zit zó lekker. Ik heb het vanmorgen bij de workshop ook om gehad :-).
Maria maakt nog steeds legpuzzels, maar ik heb haar zowaar ook aan het haken gekregen! Hè eindelijk! Er is hier niemand in huis, die handwerkt. Bijna onmogelijk met een altijd handwerkende moeder, zou je zeggen!
Tenslotte nog maar eens een fotootje van de zwerfkat, die hier aardig kat-aan-huis is, maar toch nooit eens gezellig bij je op schoot, of op de bank komt zitten. Hij blijft echt altijd op z´n hoede. Maar ach. Het beestje hoort er gewoon bij en mag zijn wie hij is :-)
