dinsdag 18 februari 2020

Arie is geen miskoop

Vorige week kwam een klant haar bestelling ophalen. We maakten een praatje, waarbij ze op een gegeven moment zei: ¨Aan muizen hier zeker ook geen gebrek?¨ ¨Nou,¨ zei ik, ¨ik heb er tot nu toe nog geen één gezien.¨ ¨Maar dáár loopt er anders toch wel één!¨ wees ze. Waaaaaah!! Inderdaad! Daar liep er één! Dit was het uur van de waarheid ;-). Hiervoor hadden we namelijk Arie, de kat, gekocht!

Toen de klant vertrokken was, zochten we Arie op en sloten haar (ja, Arie is een zij) op in de technische ruimte, waar we de muis naartoe hadden zien trippelen. Ziezo, Arie, doe je best!

We gluurden buiten door het raam, om te kijken, wat Arie ging doen. Arie had lont geroken! Ze zat in de loer-modus in de hoek, waar de verdelers van de vloerverwarming in de vloer verdwijnen.

Na een poos gingen Maria en ik nog weer een keer kijken. We deden voorzichtig de deur open en keken om een hoekje. Arie zat nog steeds op hetzelfde plekje. Geduldig te wachten....

Na ander half uur ging Maria nóg een keer kijken. Ze zag dat Arie in opperste concentratie in de aanvals-modus zat. En jawel! Ze sloeg toe en had de muis te pakken! We prezen haar de (katten)hemel in. Arie was de held van de dag :-).


Arie kwam de buit meteen aan ons laten zien. En vervolgens ontspon zich het bekende kat-en-muis-spelletje: Arie gaf de muis een zetje. Muis nam een run. Arie greep muis. Muis hield zich dood. En vervolgens herhaalde zich dit tig keer. Totdat muis echt morsdood was. Helaas muis...

Opeten deed Arie de muis niet. Hij hield het bij kattenbrokjes.
En na gedane arbeid, is het goed rusten:



Zaterdagmiddag hadden we onverwachts een ouderwets uitje. Toen onze kinderen nog klein waren, reden we heel regelmatig op zaterdagmiddag naar Scheveningen. Maar tegenwoordig komt er niets meer van dat soort uitstapjes. De kinderen hebben intussen allemaal zo hun eigen bezigheden op zaterdag. Maar afgelopen zaterdag zijn we dan toch zomaar in Scheveningen beland. Henk, Willem en ik. We speelden eerst voor taxi. Jan en Amarantha hadden namelijk gespaard voor een uitstapje voor samen. Ze wilden naar Den Haag naar het Omniversum en daarna nog iets leuks doen in Scheveningen. Alleen kostte het OV ze een vermogen. Willem bood spontaan aan, om hen weg te brengen. En Hans zei: ¨Dan kom ik jullie wel halen!¨ Zo gezegd, zo gedaan.

En zo zetten we Jan en Amarantha rond kwart voor vier in Den Haag af en reden we met z´n drietjes naar Scheveningen. Even een frisse neus halen! Hè, wat was dat lang geleden!






Na afloop nog een bakkie koffie. Gezellig.

Op de terugweg kregen we een appje van Koos. Die was met zijn vriendin in Utrecht wezen winkelen. Hij stond met een lekke band langs de A2. De band was finaal aan flarden. Ze waren best geschrokken. Ze reden net 130 km per uur op de linkerbaan, toen die band klapte..



Wat nu? We overlegden in de familie-app. Koos had geen reserveband en ook geen gereedschap. En hij is ook geen lid van de Wegenwacht. Maar we kwamen wel met een oplossing. In mijn Caddy lag een reserveband en Hans zou die samen met een krik en sleutel naar Koos gaan brengen. Pfff.

Toen Hans bij Koos aankwam, was de baan al afgekruist en werd hij juist door Rijkswaterstaat weggesleept naar een veilige plaats. Daar kon de band verwisseld worden. Uiteindelijk waren we allemaal rond 6 uur thuis. Precies op tijd voor de zaterdagse friet. Wat een avonturen weer.

Gisteren was Hans jarig. Toen hij tegen zessen beneden kwam om naar zijn werk te gaan, zoende ik hem eens stevig op z´n prikbaard om hem te feliciteren. ¨Huh? O ja, dat is waar ook. Ik had er nog niet aan gedacht,¨ was zijn droge reactie. Ha, ha.

Jan was ook vroeg op. Hij zou met Hans meerijden. Hans werkt namelijk in Boxtel en Jan zou gaan stagelopen in Eindhoven bij Philips Medical Care. Een tijdje geleden had ik hier op de blog nog gevraagd, of iemand voor Jan een stageplaats had of wist. Daar zijn heel veel reacties opgekomen. Zo leuk!! Uiteindelijk heeft Jan een heel afwisselende stageweek: twee dagen bij Philips, 1 dag bij het RIVM en 1 dag bij een laboratorium in Leiden, waar (ook) DNA-onderzoek gedaan wordt. Maar eerst Philips dus. Jan was best zenuwachtig, hoor. Maar wel superfijn, dat hij dus zomaar met Hans mee kon rijden!

´s Avonds om half 7 kwamen ze pas weer thuis. Wij waren al klaar met eten, want we hadden een strak programma. Om half 9 moest Henk op de catechisatie zijn. Maar we wilden óók nog koffie met iets lekkers doen voor Hans z´n verjaardag. Dus zaten we al om half 8 aan de koffie. Maria had heerlijke puddingbroodjes gemaakt. Voor Hans een speciale:



Vrijdag hopen we zijn verjaardag met de hele crew te vieren. Er komen dan ook vrienden en collega´s. Gezellig hoor, weer een volle bak :-).