Gisteren ging het best redelijk met mijn arm/schouder. Bepaalde bewegingen lukten niet, waardoor ik me bijvoorbeeld niet zelf kon aankleden of mijn haar kammen. Maar het was toch zondag en er hoefde niet veel. Samen met Willem zorgde ik voor het ontbijt en samen met Maaike bereidde ik de warme maaltijd. We gingen zoals altijd naar de kerk en behalve dat ik de collectezak niet kon doorgeven en geen aantekeningen kon maken, ging dat prima. Ik vatte al moed voor deze dag en dacht, dat ik niet naar de dokter hoefde.
Maar gisterenavond kwam de pijn weer in volle glorie opzetten. Ik lag de halve nacht wakker en besloot vanmorgen naar de dokter te gaan. Dat had nog even wat voeten in aarde. Wij zijn namelijk nog niet ingeschreven bij de huisarts hier in Bleskensgraaf. Dat komt omdat de inschrijfformulieren al twee maanden een 404 error op de website geven. Willem had al eerder een huisarts nodig, doordat hij een fijtvinger had. De huisarts hier in Bleskensgraaf vond het toen beter om nog een keer naar de huisarts in Alblasserdam te gaan en later die inschrijving in orde te maken. Dat was dus helaas nog niet gelukt. Maar ik wilde niet zo graag met die zere arm naar Alblasserdam. We zijn daar ook al bij de apotheek uitgeschreven en dat leverde vorige week de nodige strubbelingen om Willem z´n medicijnen mee te krijgen. Ik voorzag een hoop gedoe en belde dus naar de huisarts in Bleskensgraaf en deed m´n verhaal. Gelukkig vond de assistente, dat ik door de dokter gezien moest worden en ik kon aan het eind van de morgen terecht. Maria ging mee, om mijn jas en truitje uit te kunnen trekken. En daar gingen we.
Vreemd hoor, nieuwe wachtkamer, nieuwe assistente, nieuwe dokter. De dokter was een kleine vrouw. Nog kleiner dan ik. Ze hoorde mijn verhaal aan, stelde vragen en wilde daarna mijn schouder en arm bekijken. Er werd op mijn schouder en arm gedrukt en ik moest bepaalde bewegingen (proberen te) maken. Ze was er al snel over uit: het was een peesontsteking, of een slijmbeursontsteking. Ik kreeg zware ibuprofen voorgeschreven en mag er 4 keer daags 2 paracetamollen bij innemen. Mijn arm moet in een sjaal en ik moet hem er een paar keer per dag uithalen om wat te bewegen. Over een week moet het voor 80 procent over zijn, anders gaat er een spuit met Prednison in.
Nou. Begrepen allemaal. We haalden de medicijnen op bij het loketje en snel ging ik weer naar huis. Met de pillen achter m´n kiezen ben ik weer in bed gekropen tussen de kersenpitzakken en de kussens, wachtend op het moment dat ik wéér pillen mocht innemen. Pfff. Wat een pijn!! Bevallen doet echt minder zeer :-(.
Aan het eind van de middag heb ik me uit bed gehesen en heb samen met Henk de bestellingen klaargemaakt. Zodra die weg waren, kroop ik m´n bed weer in. Trek heb ik niet. Dat komt vast door al die chemische troep. Ik heb wat soep en wat noten op. Geen probleem.
Nou ja. Hopelijk bouw ik snel die beroemde spiegel op van pijnstillers. En voorlopig peins ik er niet over om te minderen met de pillen. Ik ben benieuwd hoe het morgen is. Dan is het de Terdege Lady´s Night in Garderen, waar ik met m´n shop aanwezig hoop te zijn. In het ergste geval gaan Maaike en Maria maar samen en vervallen m´n lezinkjes. Maar ik hoop, dat de pijn ver genoeg gezakt is, dat ik mee kan. Veel te leuk :-).
