Vorige week heb ik de hele week werkmensen gehad. Eén dag twee timmermannen, twee dagen de stukadoor en twee dagen de elektriciën. Deze week is het wat dat betreft wat rustiger. Maandag- en dinsdagavond kwam Leendert, om wat klussen te doen, die gedaan moesten worden, voordat de stukadoor weer kwam. Gisteren is de stukadoor de hele dag geweest en ook vandaag komt hij weer. En de elektriciën zag ik net ook weer voorrijden. Natuurlijk geeft dat drukte, maar daarnaast is het ook gewoon heel leuk, om te zien, hoe mooi alles wordt. Dat stuken maakt het zó af. De workshopzolder is nu helemaal afgestukt en gisteren is het trapgat naar de eerste en de tweede verdieping gedaan. Prachtig!
Vandaag wordt er beneden gestukt in de ruimte, waar de webshop komt. Daar moest eerst alles natuurlijk weer uitgesleept worden. We zijn eigenlijk continu aan het slepen! Maar goed. Slepen en opruimen en vegen. Gewoon samen met Willem, in de vroege ochtend, heeft dat ook wel weer wat. Ha, ha.
Vorige week zijn we ook buiten aan het slepen en sjouwen geweest. Alles moest stormvast liggen voor Ciara, die zondag zou komen spoken. Samen met Henk heb ik de container opnieuw ingedeeld en er pallets op gelegd en een stuk plastic eroverheen gedaan. Willem heeft het hele zaakje met spanbanden vastgesjord. Alles om te voorkomen, dat er rommel weg zou waaien.
Ook legden we zware stenen op de bijenkasten. De kasten zijn vrij licht, nu, aan het einde van de winter. De wintervoorraad honing is bijna op. De bijen hebben vorige week op een zonnige dag al lekker gevlogen. De volken hebben zowel de verhuizing, als de winter goed overleefd. Wat was het heerlijk om het vertrouwde bijengezoem weer te horen. Het klonk me als muziek in de oren!
Inmiddels heb ik afscheid genomen van m´n oude, trouwe brik. Ik had een oude Renault, die steeds méér mankementen had. Motorisch was hij nog prima, maar de elektronica liet het afweten. Al jaren konden mijn ramen niet meer open. En sinds vorig jaar kon ook de achterklep niet meer open. Tja, waarom dat tegenwoordig allemaal elektrisch moet? Dat gaat nu eenmaal veel sneller kapot dan mechanisch. Maar ja. Er zat ook een lekje in het airco-systeem, zodat ik elk jaar die airco moest laten bijvullen. Sinds een jaar of twee is dat een dure grap. En, o ja, de cruise control deed het ook al jaren niet meer. Het was echt een oud beessie. Ik heb de Caddy van Leendert en Thea overgenomen. Wat een genot!! Dit werkt zóveel gemakkelijk met in- en uitladen! Ik ben er super blij mee.
De webshop zorgt ook nog steeds voor veel sjouwerij. Eigenlijk is het nog gekker, dan in Alblasserdam. We hebben namelijk nog steeds de noodshop op de eerste verdieping, op een slaapkamer.
Dat betekent, dat alles eerst daar naartoe moet en als ik aan het einde van de dag de pakketten klaarmaak, moeten al die pakketten weer naar beneden gesjouwd worden. Gelukkig zijn er aan het einde van de dag altijd wel een paar jongens thuis, die me daarbij helpen. Soms zijn het zulke zware dozen! Dinsdagavond hebben we de maandelijkse nieuwsbrief eruit gedaan. En dan is het altijd extra druk. Heerlijk als ze je dan helpen en als je al die dozen zó de caddy in kunt schuiven!!
Bij het postnl-punt bij de Jumbo is het gelukkig geen enkel probleem meer, als ik met veel pakketten aankom. Ze kennen me al. Het voelt allemaal allang niet vreemd meer. Sowieso zijn we allemaal al helemaal gewend hier. We hebben geen van allen ook maar een minuut terug verlangd naar de Karper. Dat is een heel goed teken, toch?
Waar we nog wel aan moeten wennen: aan de geluiden in ons huis! Van de week, met die wind, schoot Willem een keer om twee uur in de nacht overeind: ¨Teun, daar gaan de pannen!¨ Met dat ik wakker schrok, hoorde ik nog net een rombommelend geluid. Oh nee, he. Willem mocht van mij niet buiten gaan kijken. Veel te gevaarlijk! Maar hij ging wel een inspectieronde doen in huis en keek uit alle ramen naar buiten, of hij dakpannen zag liggen. Niets te zien. We gingen maar weer slapen. Om een uur of vier werd ik wéér wakker van een rombommelend geluid. Maar Willem sliep door en ik liet het dus maar zo. Je kunt er toch niets aan doen. Om zes uur moest Hans naar zijn werk en met z´n drieën gingen we op inspectie met Hans z´n goede zaklamp. Nergens ook maar één weggewaaide dakpan te bekennen! Fijn dus. Maar nu de vraag: wat hebben we voor geluid gehoord? Geen idee dus!
In de vliegende storm van zondag is er nog wel iets fijns gebeurd. Onze hond is geboren!! De hond van Hans z´n baas was zwanger. Wij passen regelmatig op deze hond. Het is een super lieve Mechelse herder. Al lang voordat we verhuisden hadden we de wens om hier een hond te nemen. En toen Sunny gedekt zou worden, was het niet heel moeilijk kiezen meer! Een dochter van Sunny zou het worden! Het moest wel een vrouwtje zijn, anders was Sunny d´r oppas-adresje meteen kwijt. Hans z´n baas wilde zelf ook een hondje houden. En ook dat moest dan een vrouwtje zijn. Het was dus heel spannend, wat er geboren zou worden. Nou, er werden maar liefst 7 hondjes geboren. Eerst kwamen er vijf reutjes....Maar warempel! Nummer zes en zeven waren teefjes. Geweldig!! Als alles goed gaat, komt de pup over een week of 10 bij ons wonen. Het wordt Hans z´n hond. Hij gaat er mee op training enzo. We kijken er allemaal al naar uit.
