Opkrabbelen

Na de gezondheidsperikelen, waar ik vorige keer over schreef, ben ik nu gelukkig weer aan het opkrabbelen. Ik merk, dat dat even tijd kost. Dat geeft ook helemaal niet. Ik doe gewoon even wat rustiger aan. En dan ben ik blij, met alles wat weer lukt. 

Gisteren wandelde ik voor het eerst sinds bijna twee weken weer met Ciara. En ook vandaag deed ik het gewone routine-rondje met haar. Ik wandel dan een kilometer of 2, schat ik. Vanaf ons huis loop ik aan de ene kant van de Graaf naar het dorp. Daar loop ik over een brug naar de overkant en wandel dan langs de andere kant van de Graaf terug naar huis. Het rondje is elke dag hetzelfde, maar tegelijk elke dag anders. Het is zó heerlijk, om buiten te zijn. 

Ik zag het Speenkruid bloeien. Er zaten twee eendenpaartjes in geknotte wilgen. Een meneer in een shovel was gisteren en vandaag bezig om de bermen netjes te maken, waar autosporen gevormd waren, door naast de weg te glippen. Er zat een aalscholver op het topje van een molenwiek. Meestal wordt dat plekje ingenomen door kwetterende spreeuwen. Maar nu troonde daar die aalscholver. De witte geiten bij de molen mekkerden. Zo´n rondje lopen is een feest.

Het lukte me vandaag ook, om een flinke slinger aan de was te geven. Eigenlijk was ik daar gisteren al mee begonnen. Toen had ik drie jongensbedden afgehaald, alles gewassen, buiten gedroogd en weer op de bedden gedaan. Een fris bed slaapt zó lekker, hè! Ook vandaag heb ik een aantal wassen buiten gedroogd. Eén kanttekening: de lucht was hier de hele dag om te snijden. De boeren waren volop aan het gieren. Het wasgoed heeft nu dus een bepaald boerenluchtje. Ha, ha.

We dronken vanmorgen en vanmiddag buiten koffie. En ook de lunch deden we buiten. Muck hield ons steeds gezelschap. De hele winter heeft dat beestje heerlijk opgekruld bij de kachel gelegen. Maar nu het niet koud meer is, wil ze steeds buiten zijn. Wat een leven heeft zo´n beest :-).

Ik maakte een batch advocaat voor in de webshop. Ook dat had ik een paar dagen voor me uit geschoven. En vanmiddag poetste en assembleerde ik Wonderpannen. Normaal doe ik dat altijd op dinsdag en dan maak ik meteen een voorraadje voor een hele week. Nu heb ik er even snel drie gedaan, die meteen op de post gingen. Nee, echt in mijn ritme zit ik nog niet. Maar dat komt vast wel goed.

Ik kookte een super simpele maaltijd. Gebakken aardappeltjes, sla, worteltjes en doperwtjes (pot) en een crispy visstick. Als toetje een vlaflip uit een pak (luie wijven-pap).

Vanavond heb ik nog even heerlijk zitten hobbyen: zaaien! Ik had een paar zaaitraytjes op Marktplaats gekocht. Van die traytjes waar tuinders hun tuingoed in aangeleverd krijgen. Het leek me wel wat: 120 plantgaatjes per tray. Daar kan ik wel wat mee. Ik heb er vijf en dat voor maar 1 euro per stuk. Maaike heeft ze vanmiddag voor me opgehaald. Ik heb bij wijze van experiment een stuk noppenfolie onder zo´n traytje geplakt. Dan loopt er geen water uit, als ik straks de opgekomen plantjes water geef. Als die traytjes buiten of in een kas ofzo staan, is dat natuurlijk geen probleem. Maar de traytjes staan bij mij binnen. En dan wordt het toch snel een knoeiboel. 

Maria had gisteren wat zakjes zaak van de Lidl voor me meegenomen. En ik had ook nog een klein zaadbestellinkje online gedaan. Alles bij elkaar is het volgens mij nu ruim voldoende voor een heel seizoen en langer :-).

De kinderen vragen af en toe belangstellend, wat ik allemaal aan het doen ben. En Hans is inmiddels ook aangestoken. Hij was vorige week jarig en wilde een bonsai kweekset. Dat kreeg hij. Hij heeft 5 zaden van Ginkgo´s. Hij heeft ze geweekt en gezaaid. De kiemtijd is 3 weken. Ik ben net zo benieuwd als hij, of het lukt! Hij kreeg ook een geldbedrag. Daar gaat hij binnenkort mee naar een bonsai-kwekerij, om een boompje, een snoeischaartje en nog wat dingetjes aan te schaffen. Super leuk!

Het was een spannende week

Wat een spannende week hebben we achter de rug! Het begon vorige week zondagavond, toen ik flink buikpijn kreeg. Dat was raar. Want ik heb eigenlijk bijna nooit buikpijn. Ik dacht, dat ik misschien iets verkeerds gegeten had en hoopte dat het vanzelf weer over zou gaan. 

Maandag: de hele dag buikpijn.

Dinsdag: de hele dag buikpijn.

En ja, het ging ook ´s nachts niet lekker. Regelmatig werd ik wakker van de pijn.

Woensdagochtend besloot ik de dokter te bellen. Ik kon daar aan het eind van de ochtend terecht. De dokter onderzocht me heel nauwkeurig en kwam tot de conclusie, dat ik een ontsteking had (waarvoor ik een antibioticakuur kreeg). Maar hij voelde ook een tumor (zwelling), waar hij niet gerust op was. Dat moest onderzocht worden. Nog diezelfde middag belde de dokter me op. Hij had een afspraak voor me bij de gynaecoloog gemaakt voor dinsdag de 23ste. Fijn snel dus! Maar wat duren zes dagen in zo´n geval ver-schrik-ke-lijk lang!!

Intussen deed de antibiotica gelukkig z´n werk en mijn buikpijn was in een paar dagen tijd verdwenen. Ik werd ´s nachts dus niet meer wakker van de pijn, maar nu werd ik wakker van de onrust. Want wát zou er nu in mijn buik zitten, wat daar niet hoorde?!

Ik was erg blij, toen ik vanmorgen eindelijk, samen met Willem, onderweg was naar het ziekenhuis in Dordrecht. De dokter was erg aardig. Eerst vroeg hij natuurlijk van alles en daarna onderzocht hij me. Het was niet meteen heel duidelijk, maar uiteindelijk was de conclusie, dat er wel iets zat, maar dat dat niet erg was. Voor de zekerheid is er nog een uitstrijkje gemaakt en over twee weken word ik daarover gebeld. Maar eigenlijk verwacht de dokter daar niets van en is er dus gelukkig een einde gekomen aan een week lang spanning!

Wat zijn we allemaal blij!

Nu moet ik even bijkomen van alles. Van de pijn, van de ontsteking, van de antibiotica-troep, van de spanning, van de onrustige nachten...

Vanavond heb ik daarom iets leuks gedaan: voorzaaien!

Ik gebruikte hiervoor mijn nieuwe, duurzame, kiembakje van gecertificeerd natuurrubber en milieuvriendelijke grond van kokosvezels (zonder turf!). Die kiembakjes en die grond komen binnenkort in de webshop, maar moest mocht ik natuurlijk eerst zelf testen :-).

Van een bloglezeres heb ik vorig jaar allerlei zaden gekregen en ik had zelf ook nog wat zaden in voorraad. Groentenzaden en bloemenzaden. Je wilt niet weten, wat een voorpret dat geeft, dat voorzaaien :-). Ik denk zomaar, dat er de komende tijd nog weleens aardig wat van dit soort berichtjes langs zullen komen.

Vorig jaar heb ik erg genoten van mijn moestuintje. Het was toen eigenlijk een tuintje ´voor spek en bonen´. Zomaar zonder plan; kijken wat er van terecht zou komen. Wat vond ik het leuk! Het smaakte echt naar meer. Dit jaar is er wèl een moestuin-plan(netje). Hans wil me binnenkort helpen om de bedden en paden uit te zetten. We houden het heel simpel, met paden van boomsnippers. Dat kan Hans gewoon meenemen van zijn werk en past in het low budget plan.

Zodra er bedden en paden zijn, kan ik beginnen met gestructureerd wieden. Want het onkruid schiet natuurlijk aan alle kanten de grond uit. Maar niet alleen onkruid, hoor! De rabarber komt ook al op!

En ik heb een prachtig bosje jonge brandnetels staan. Binnenkort staat er hier brandnetelsoep op het menu.

Vanavond, vòòr het eten, hebben Hans en Maaike samen een stuk van de parkeerplaats voor ons huis ingezaaid met gras. Dat had ik vlak voor de winter willen doen, maar daar was niets meer van gekomen. We zijn extra gemotiveerd om het nu rondom ons huis wat meer ´af´ te krijgen, want in september hopen Maaike en Jaap te trouwen. Dan moet het er natuurlijk wel netjes uitzien ;-). Maar goed. Dat is een hele klus. En het is een utopie om te denken, dat dat allemaal in één seizoen klaar is. Ik denk, dat vijf seizoenen dichter bij de waarheid ligt. Het geeft niet. We genieten evengoed van ons ´buiten´, ook al is het niet af. Sinds zondag zitten we elke koffiepauze buiten. We boffen maar met zulk heerlijk weer! De zonsopkomsten en -ondergangen zijn ook steeds weer zó spectaculair. 

Zonsondergang 23-02-21

Kliekjesdag

Een tijdje geleden kreeg ik de vraag, of ik mee wilde doen aan een aflevering van de rubriek ¨Groen & Duurzaamheid¨ van het Reformatorisch Dagblad. Ik moest daarvoor zo´n test van je voetafdruk invullen en er zou een interview gedaan worden. Nou sta ik doorgaans niet zo te trappelen, maar ik maakte een uitzondering. Leuk onderwerp, aardige journalist, goede krant :-).

Van de week stond het interview in de krant en het artikel is ook op fb te lezen: klik hier

Op facebook kwam er een kleine discussie op gang over de kliekjesdag, waar ik het in het interview over heb. We hebben hier zo ongeveer eens in de 10 dagen kliekjesdag. Hiervoor bewaar ik kliekjes in de koelkast en in de vriezer. Als er voldoende is om een maaltijd mee samen te stellen, is het spontaan kliekjesdag. Ik zeg daarover in het interview:

Het leuke is, 

dat er die dag voor elk wat wils op tafel staat. 

Bovendien ben ik die dag 

snel klaar met koken.

Daar kwamen vragen over. Want: hoe doe je dat dan met je planning? Het één moet in de magnetron, het andere moet worden opgebakken. En je wilt toch tegelijk aan tafel? Een ander schreef: ¨Maar je hebt op zo´n dag zoveel vaat!¨ En weer iemand anders: ¨Snel klaar met koken? Ik vind kliekjesdag een klus!¨

Het leek me leuk om er een keer over te bloggen. Vandaag was het hier juist kliekjesdag, dus pakte ik m´n mobieltje erbij voor foto´s en zette meteen de timer om de kooktijd opwarmtijd vast te leggen.

Wat had ik aan kliekjes?

* een ijsdoos vol bruine bonensoep (in de koelkast)

* een tupperwareschaal met hutspot (in de vriezer, op tijd eruit gehaald, om te ontdooien)

* een restje rijst met doperwtjes en champignonragout (in de koelkast)

* een restje turkse yoghurt, een restje volle yoghurt, een restje aardbeien´prut´

Ik verwarm eigenlijk bijna altijd alles gewoon op de kookplaat en gebruik dus niet de magnetron. De rijst met doperwtjes gingen in een vergiet en het vergiet in een pan met een laagje kokend water. Dat werd dus al stomend opgewarmd. Zo blijft de rijst lekker. De ragout ging in een kleine pan op een kleine pit. De hutspot ging in een koekenpan en werd opgebakken. De soep warmde ik al roerend goed door. Roeren is bij dikke soep belangrijk, anders koekt de boel aan.

Ergens tussendoor kneep ik het restje volle yoghurt leeg in het emmertje van de turkse yoghurt en ik roerde het restje aardbeienprut erdoor. Die aardbeienprut is eigenlijk soort van mislukte jam. In de drukte van een hele dag jam koken (vorig jaar zomer), was er één pan jam, waar ik de staafmixer niet doorgehaald had en die verder vergeten was. Het was dus uiteindelijk een pan confiture (met grote stukken aardbei), die niet heet in potjes gegaan was. Ik heb die confiture toen in porties verpakt en in de vriezer gedaan, om er bijvoorbeeld aardbeienyoghurt mee te maken. De hoeveelheid aardbeienyoghurt die ik met de restjes maakte, was een beetje karig en ik heb het aangevuld met een beetje yoghurt uit een nieuw pak.

Terwijl ik alles opwarmde en in de soep roerde en wat speelde met de inductieplaat, dekte Maria de tafel. Na 18 minuten kon de etensbel geluid worden!

Ik vind kliekjesdag dus echt een makkie, hoor. Op zo´n dag hoef ik geen aardappels te schillen, geen groenten schoon te maken, geen vlees te braden. En er was voor iedereen aan tafel iets te kiezen, wat hij/zij lekker vindt. En, ok, er is iets meer vaat. Dat dan wel ;-).

Wij houden kliekjesdag er echt wel in! Er hoeft zo geen eten weggegooid te worden. Het spaart geld uit: zo´n maaltijd voelt altijd als ´gratis´, vind ik. Ik ben lekker snel klaar. O ja! Nog een voordeel: op zo´n dag hoef je ook niet te bedenken, wat je eens zult gaan eten (ook nog weleens een uitdaging, ha, ha).

Napret

Even nog een logje met napret. 

Wat was het speciaal: winter in Bleskensgraaf! Donderdag was het de eerste dag, dat er op de Graaf geschaatst kon worden. Heel erg betrouwbaar was het ijs toen nog niet. Het had die nacht maar half zo hard gevroren, als was voorspeld. Er was namelijk bewolking gekomen. Maar goed. Toen ik het ochtendrondje met Ciara liep, zag ik de eerste schaatsers. Ciara keek echt heel vreemd. Mensen op het water??? Die dan ook nog eens razendsnel voorbij schoven??? 

Thuisgekomen heb ik direct naar mijn vriendin geappt: er wordt geschaatst, hoor. Ik had namelijk beloofd, dat ik een seintje zou geven, als het zover was. ¨O, dan kom ik er straks aan, hoor! Op de schaats!¨ scheef ze terug. Ze had mazzel, want had juist haar vrije dag.

Niet veel later riep Willem naar me: ¨Wilma is voor!¨ En jawel, hoor. Helemaal blij en enthousiast, natuurlijk. Het kriebelde bij mij ook enorm, om op de schaats te gaan. Maar nee. Dat moet ik gewoon niet doen. Dat is niet slim met mijn bekkenklachten. Bovendien hangt er veel te veel vanaf, als ik wat zou breken. We hebben tenslotte altijd nog een gezin van 8 personen en ook nog de webshop, waarvoor het erg vervelend zou zijn, als ik zou uitvallen. Je kunt natuurlijk altijd iets breken. Maar als het zou gebeuren vanwege ijspret, zou ik me toch schuldig voelen. 

Maar ook al stond ik langs de kant, ik kon er evengoed wel van genieten, hoor!

´s Middags werd het ijs met het kwartier slechter. De temperatuur steeg en het werd steeds drukker. Op een gegeven moment kwam Leendert met een meneer aan, die door het ijs gezakt was. Hij was echt tot z´n nek toe erin gegaan en Leendert had aangeboden hem thuis te brengen. De meneer was op de fiets vanuit Sliedrecht gekomen. Hij was niet echt ´piep´ meer (maar liep tegen de 70), maar kon gelukkig wel lachen om z´n avontuur. Meneer werd in Leendert z´n bus gezet en de fiets mocht achterin. Ziezo.

Even later kwam Maria van het ijs. Er was iemand vlàk voor haar door het ijs gezakt. De jonge man kwam er verbazendsnel uit. Hij was niet verder, dan tot zijn middel nat. Maar zijn mobiel zat in zijn broekzak en was dus ook nat. Hij vroeg aan Maria, of ze een mobieltje bij d´r had. Maar dat had ze niet. Daarna was er iemand anders, die zich over hem ontfermde.

Toen even later er een trauma-heli boven het dorp vloog en we hoorden dat er verderop in één uur tijd 7 mensen door het ijs gezakt waren, was het uit met de pret.

Donderdag- op vrijdagnacht vroor het prima. Het ijs was flink dikker geworden. De schaatspret begon weer van voren af aan. De hele dag kwamen er slierten schaatsers voorbij. Onze kinderen en kleinkinderen kwamen ook af en aan. Ik had donderdag al een afzetlint voor onze parkeervakken gespannen, zodat er voor allemaal parkeerplek was. Ik weet van voorgaande winters, dat het extreem druk kan zijn in de polder en dat ´iedereen´ zijn/haar auto dan zomaar ergens parkeert. Het was trouwens wel goed geregeld, hier. Bij de invalsweg naar het dorp stonden verkeersregelaars. Wie kwam om te schaatsen, werd een plek op een bevroren stuk bouwgrond gewezen. Er was bij ons hierdoor geen parkeeroverlast.

Ook zaterdag was het nog een erg mooie schaatsdag. Het leverde prachtige plaatjes op.

Koos maakte een filmpje met z´n drone:

Terwijl alles hier maar in- en uitstapte, was ik druk met rommel ruimen,

vloeren moppen en cateren. Liters soep heb ik gekookt! Donderdag 8 liter erwtensoep, vrijdag 6 liter erwtensoep en 4 liter tomatensoep, zaterdag 6 liter bruinebonensoep. En natuurlijk serveerde ik ontelbare bekers chocolademelk en anijsmelk. Gezellig hoor!

Maar nu is de ijspret dan toch voorbij. De schaatsen zitten allemaal weer in de doos. Eigenlijk wil ik de hokeyschaatsen nog laten slijpen. Leendert kan op zijn slijpbankje alleen noren slijpen. De hokeyschaatsen zijn allemaal behoorlijk bot. Het is toch wel fijn, als ze klaar voor gebruik opgeruimd worden. Hopelijk duurt het niet weer zoveel jaren, voordat er weer op de Graaf geschaatst kan worden!

Wonen in een kerstkaart

Sinds er zondag sneeuw viel en het nog even lekker wintert, wonen we in een kerstkaart. Wat is het mooi! Dit hadden we nog niet meegemaakt, hier in Bles. 

Ons uitzicht.

Vanuit de jongensslaapkamer

Vanuit Maria´s slaapkamer

Ciara vindt het heerlijk in de sneeuw.
Muck, de kat, moet er niets van hebben.

Het duurde even voordat de Graaf dicht lag.
Maar nu is er dan toch echt ijs.

Ons huis vanaf de overkant 
van de Graaf

Het rondje met het hondje

Kijk eens wat een verschil!

Maar hoe mooi het allemaal ook is, er moet natuurlijk gewoon gewerkt worden. Dat genieten van die kerstkaart doen we wel tussen de bedrijven door :-).

Ik pak typische winterklusjes aan.

Het Perzisch tapijt wat op de eettafel ligt, kreeg een sneeuwbad. Dat leerde ik van mijn moeder: bij sneeuw leg je die tapijtjes buiten. Dan trekt het vuil eruit. Dat heb ik dus maar braaf gedaan. Of het echt geholpen heeft, weet ik niet, hoor. Het kleed is al bijna 35 jaar oud en inmiddels behoorlijk versleten. Maar goed.

De vriezer kreeg een schoonmaakbeurt. Alle spullen gingen in kratten en konden mooi buiten staan. Zo kon de vriezer eens helemaal worden ontdooid. Dat was sinds onze verhuizing niet meer gebeurd en inmiddels zat er een behoorlijk dikke laag ijs overal. Dat kost extra stroom, maar ook extra ruimte. De vriezer wordt ook oud. We kochten hem in 2004, toen we naar de Karper verhuisden. Eigenlijk is hij zo langzamerhand aan vervanging toe. 

En nog een typisch winterklusje: ik kookte een hele grote pan erwtensoep. Mmmm!

Op woensdag rijd ik altijd naar de molen voor nieuwe voorraad meel en bakmixen voor de webshop. Ik was blij, dat de weg vandaag goed begaanbaar was. Alleen in het straatje van de molen was het glibberig. Bij de molen vandaan reed ik ook nog langs de verpakkingsgroothandel. Ik had daar een flinke bestelling klaar laten zetten, want ze gaan dik twee weken dicht vanwege een verbouwing.

Het paste allemaal nèt in de caddy!

Vroeg in de middag stopten er ineens drie auto´s voor de deur. Daar was Leendert met een stel maten. Ze kwamen kijken, of je bij ons voor al kon schaatsen. Nou, niet echt. Er was nog geen mens te zien! Twee dagen geleden lag de Graaf nog open vanwege de straffe wind. 

De jongens wilden tòch testen. Dat mocht Leendert doen :-). Ik vond het maar niets, hoor. Gelukkig liep het goed af. Maar na een paar rondjes hield hij het wel voor gezien. De scheuren sprongen achter hem in het ijs.

Behalve het ijs, testte hij meteen zijn slijpkunst. Hij heeft een schaatsslijpbankje gekocht en sleep dus zelf zijn schaatsen. Nou, die waren prachtig geslepen. Daar kan hij ook een vinkje achter zetten :-).

En zo is er altijd wel wat te beleven. Leuke dingen en minder leuke dingen. Minder leuk was, dat Willem zondag weer een flinke gal-aanval had en maandag toch eindelijk naar de dokter is geweest. Vervolgens mocht hij dinsdag naar het ziekenhuis voor een buikecho en bloedonderzoek. Morgen horen we de uitslag.

Ook minder leuk was, dat er door de stuifsneeuw best wat lekkage op zolder was. Jammer hoor. Lelijke bruine plekken in het mooie witte stucwerk. Maar ja, niets aan te doen. 

Ik denk, dat ik zo langzamerhand maar eens bij van der Valk ga inchecken. Het was een drukke dag. Ik voel hem zitten.

Een nieuw bed

Ons bed was aan vervanging toe. We kochten het zo´n 20 jaar geleden via Marktplaats. Marktplaats bestond toen nog niet lang en als je dan iets als ´tweepersoons bed´ intikte, had je misschien 50 hits in heel Nederland. Het was nog echt een fenomeen, als je iets via MP kocht (of verkocht). Wij slaagden voor een bed, wat we in Nieuwegein moesten ophalen. Het kostte 75 gulden, meen ik. Toen we bij die mensen waren, om het bed op te halen, zeiden ze heel vriendelijk, dat we ook best het matras er bij mochten hebben. Maar nee, dankjewel! Dat zal onder de kringen. Bah :-(. We kochten een nieuw matras. Ook via MP, trouwens. Het was van iemand die een compleet bed had gekocht, maar een medisch matras nodig had. Het gewone matras, wat bij het bed hoorde, was dus over. Daar waren wij op onze beurt weer heel gelukkig mee.

Het bed was fijn. Het overleefde twee verhuizingen. Ik was het nog helemaal niet zat, want het was een tijdloos model. 

Toch waren we aan iets anders toe. Het bed was namelijk erg laag. Het matras was na 20 jaar erg dun geworden. Van de twee lattenbodems waren drie latten gebroken. En na de laatste verhuizing was het bed ook nog eens vervaarlijk en irritant gaan kraken. 

Ik besloot te wachten tot eind december, want dan zou er een bedrag binnenkomen, wat we hier mooi aan konden besteden. Dat liep anders, want nog voor het geld binnen was, kwam er een rekening binnen, van ongeveer datzelfde bedrag. Weg extraatje dus.

Nou, niet getreurd. Dan moest een nieuw bed nog maar een poosje wachten. Intussen had ik me al een beetje georiënteerd en van alles geleerd over traagschuim en koudschuim en weet-ik-veel wat nog meer. Ik ben het al vergeten :-). Wat ik nog wel weet: een nieuw bed is een flinke investering!

Maar vorige week liet Maria een advertentie zien op een verkoophoek op FB in Alblasserdam. Daarop stond een bed, wat er toch heus nog heel goed uitzag. Het was precies de maat van ons oude bed (160 x 200) en dat is handig, want dan past het beddengoed nog. Het bed was 4 jaar oud en moest 125 euro opleveren. Ik had er wel oren naar en vroeg aan Maria of ze contact wilde maken met de verkoper.

Lang verhaal kort: het bed was er nog en moest zaterdag bij de verkoper weggehaald worden, omdat die dan zijn nieuwe bed kreeg.

Zaterdagochtend ging ik kijken. Nou, het zag er inderdaad precies zo uit als op de foto. Echt een keurig bed. Alleen wat kattenhaaltjes aan één kant. Dat is niet erg. De meneer zei, dat hij eventueel ook nog een goede topper voor op de matrassen had. Die was nog maar 1 jaar oud en mocht ik voor een klein prijsje erbij overnemen. Hij liet de topper zien en er zat werkelijk nog geen vlekje op. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. De deal was snel gesloten.

´s Middags zijn Hans en Henk het bed op gaan halen. Intussen haalde ik het oude bed uit elkaar en zette het in de caddy om naar de stort te brengen. 

Het nieuwe bed zetten we in elkaar en snel legde ik er schoon beddengoed op. Ik draaide de deken maar eens om, zodat de streepjeskant boven ligt. Eigenlijk vind ik de effen kant mooier, maar daar zitten best wat halen in van Arie, onze eerste kat. Eigenlijk is die deken ook wel erg oud. We gebruiken hem al bijna 35 jaar. Maar hij voldoet nog. Helemaal goed dus.

We hadden echt zin om vroeg naar bed te gaan, zaterdagavond. Ha, ha. Wat voelde het vorstelijk! Een lekker hoog bed met fijne, dikke matrassen. We sliepen meteen de eerste nacht als rozen. Het was alsof we in een hotel sliepen. En dat vinden we nog elke avond zo. Dan zeggen we tegen elkaar: ¨Ga je mee, naar van der Valk¨ , als we naar bed gaan.

Hoe blij kun je zijn! En dat zonder dat het je een rib uit je lijf kost. Gewoon je tijd afwachten is altijd een goede tip!

Over peulvruchten en het naderende voorjaar

Vorige keer schreef ik al over potten vol peulvruchten in mijn kelder, die nodig eens leeggegeten moeten worden. Peulvruchten zijn heel gezond. Ze zijn eiwitrijk en vezelrijk en bevatten ook verschillende vitamines. In gedroogde vorm zijn ze bijzonder goed houdbaar. Het is erg handig en voordelig om een voorraadje peulvruchten in huis te hebben. Vooral in de winter, als de groente óf heel duur is, óf van heel ver komt, óf in kassen gekweekt is. Ik heb jarenlang altijd gezorgd, dat er vòòr de winter een voorraadje peulen, een 25-kilobaal uien en voldoende aardappels waren. Daarmee kom je een heel eind.

Er was een beetje de klad gekomen in het regelmatig bereiden van peulvruchten. Maar nu ik eenmaal besloten heb om de voorraad op te gaan maken, zodat die niet al te oud wordt, heb ik die peulvruchten weer helemaal herontdekt. 

Vorige week aten we al eens lekker linzensoep. En vanmorgen vroeg stond ik met een zak pintobonen in mijn handen. Pintobonen? Ja! Ik had er eigenlijk ook nooit van gehoord. En ik kan me ook niet herinneren, waar en wanneer ik die zak kocht. De bonen zagen er in elk geval wel leuk uit ;-).

Ter plekke bedacht ik, dat er vandaag een bonenschotel op tafel zou komen. Er zat 900 gram bonen in de zak en ik woog de helft af. Dat zou wel voldoende zijn voor ons gezin van 8 personen. Ik zette de bonen in ruim water in de week.

Vanmiddag na de koffie bracht ik de bonen aan de kook en zette de warmtebron laag. Als je het beter plant, kun je peulvruchten ook heel goed in de Hooimadam (of hooikist, of wat dan ook) garen. Maar dan moet je de peulvruchten ´s nachts in de week zetten en de volgende morgen vroeg aan de kook brengen en in de Hooimadam zetten. Aan het eind van de dag zijn ze dan gaar, terwijl je maar een fractie aan energie hebt gebruikt. Maar goed. Voor nu moesten de bonen gewoon 1 à 1 1/2 uur zachtjes koken.

Om een uur of 5 waren de bonen gaar en klaar. De grappige vlekjes, die op de gedroogde bonen te zien waren, zag je niet meer. De pintobonen zagen er uit als wat lichtere bruine bonen. Ik spoelde ze af en zette ze apart. De bonenschotel maakte ik vervolgens met wat me lekker leek en wat er in huis was:

Ik bakte een klein schaaltje gerookte spekblokjes uit. In het spekvet bakte ik vervolgens 2 uien, in halve maantjes gesneden, licht aan en deed er op het laatst nog 2 fijngehakte teentjes knoflook bij. Nadat ik de uien en knoflook uit de pan gehaald had, bakte ik in hetzelfde vet 2 in blokjes gesneden appels licht aan. Intussen bakte ik in een andere pan een in blokjes gesneden restje aardappels van zondag op. 

Tenslotte haalde ik een potje augurkenplakjes (kerstpakket) en een potje zilveruitjes uit de kelder en verkruimelde een half zacht kaasje (uit een blik, op pekelwater). Alle ingrediënten voegde ik samen en verwarmde alles goed door. Klaar was de bonenschotel. Smullen maar!

Oef, wat was dat lekker. Ik draaide er nog een lepel stroop over. Mmm.

Ik vertelde aan tafel, dat er de komende tijd vaker peulvruchten gegeten gaan worden, omdat m´n voorraad op moet. Dat vond niemand een probleem. Hoewel Henk het erg letterlijk opnam en dacht dat hij de komende maanden zo ongeveer elke dag zoiets te eten kreeg. ¨Ja, natuurlijk!¨ spotten de meiden, ¨morgenochtend peulvruchten, morgenmiddag peulvruchten, morgenavond peulvruchten, bij de koffie peulvruchten....het moet op, jonguh!¨

Maar zo dol maak ik het niet hoor. Hoewel je van bijvoorbeeld zwarte bonen ook een prima brownie kunt bakken, om maar iets te noemen.

Voorlopig houd ik het op eens per week peulvruchten :-). Ik heb nog verschillende kleuren linzen, witte bonen, bruine bonen, zwarte bonen, hele erwten, spliterwten. Als dat állemaal op is .... is het vast al voorjaar!

Dat voorjaar is dichterbij dan je denkt!

Hans vertelde aan tafel, dat hij vanmorgen het eerste ganzennest met eieren tegenkwam. Hij is boomwerker en is op het moment aan het wilgenknotten. In een wilg in Rhoon kwam hij dit tegen:

Uiteraard is deze wilg níet geknot! Moeder gans ging van haar nest. Morgen gaat Hans kijken, of ze weer terug gekeerd is. 

De vogels zijn volop paartjes aan het vormen. Ciara wordt helemaal opgewonden van alle opgewonden vogels. De eksters met hun wipstaarten, de eenden, de waterkipjes. Achter de koude miezer en de gure wind  hoor je de opwinding van het komende voorjaar. Wat is het mooi!