¨U moet bloggen!¨ appte vanavond één van de kinderen. Die zat op een verhaaltje te wachten. Ha, ha.
Maar ja. Het is hier gewoon ordinair druk. Sinds de oorlog is uitgebroken, maar vooral sinds er in het nieuws kwam, dat de graanprijzen zullen gaan stijgen, zijn veel mensen gaan hamsteren. Bang dat er straks geen meel zal zijn? Bang dat het straks onbetaalbaar is? Ik weet het niet. Waarschijnlijk van allebei een beetje.
Toch probeer ik steeds duidelijk te maken, dat grootschalig hamsteren voor wat betreft meel en bloem echt niet slim is. Meel en bloem kun je niet heel lang bewaren. Grote kans, dat je beestjes in je voorraad krijgt (meelmot), of schimmel, waardoor het muf wordt. Alleen als je alles eerst minstens 24 uur in de vriezer doet, daarna alles in goed afgesloten potten/emmers/blikken steekt én je voorraad koel/droog/donker bewaart, is het lang(er) goed te houden.
Maar ja. Feit is, dat er tóch groot ingekocht wordt. En dus rijden we drie keer in de week naar de molen. En sjouwen we zware dozen naar de post. En komen mensen stapels balen halen. Het is wat het is. We dachten dat het na de gekte van de eerste corona-golf nooit meer zo zou worden. Maar de geschiedenis herhaalt zich toch.
Intussen kwam er via, via een transport met hulpgoederen naar Polen op mijn hart. Trijnie´s zwager heeft een Poolse vrouw en haar ouders wonen in een dorpje vlakbij de grens met Oekraïene. Al heel snel kwam via die familie de noodkreet om hulp en besloot Trijnie´s zwager stante pede een transportje te organiseren. Trijnie kwam met dat verhaal naar mij en vroeg, of ik op FB een oproepje wilde plaatsen voor hulp, voor goederen, voor een busje, voor geld. Veel mensen gaven daar gehoor aan en een weekje later (vorige week vrijdag) vertrok een busje afgeladen met allerlei hulpgoederen naar Polen. Slaapzakken, kleding, verbandmiddelen, persoonlijke verzorging, voedingsmiddelen, dameshychiëne, luiers, babyvoeding én twee jerrycans diesel en contanten. Is het niet wonderlijk? Er waren zelfs drie mannen, die zich als chauffeur beschikbaar stelden. Maar dat was niet nodig. Zwager, vrouw en Trijnie zijn met hun drieën gegaan.
Trijnie was de hele week hier aan het sorteren geweest en van alles was gevacumeerd, zodat er heel veel in het busje paste.
De missie is geslaagd en alles is op de juiste bestemming terecht gekomen.
En dan hebben we ook de workshops nog. Tot en met april staat er voor elke vrijdag één op het programma. Alleen op Goede Vrijdag niet.
Over een half uur trek ik de laatste broden uit de oven en dan staat alles weer klaar voor morgen.
Dit is in een notendop mijn leventje op dit moment. En dan fietst er gewoon nog van alles tussendoor. Met Henk naar de tandarts, Biddag voor gewas en arbeid, een ontbijt met mijn jarige zussen, bestellingen wegbrengen naar klanten (en daar een mini-uitstapje van maken) en nog veeeeeeel meer. Ja, eigenlijk .... moet ik bloggen :-).
