Jan is onverwachts iets eerder thuisgekomen van zijn stage in Zwitserland. En, volgens Jan, was het dan wel onverwachts, maar tóch ´precies op tijd!´
Wat doet er op? Maandagochtend hoor ik om een uur of vijf gestommel op de jongenskamer. Ik dacht, dat Hans misschien extra vroeg weg moest. Maar er kwam niemand naar beneden.
Toen ik tegen zevenen de ontbijttafel aan het dekken was, kwam Jan naar beneden: ¨Ik heb zó´n buikpijn. Al vanaf 5 uur. Het gaat niet over.¨ Ok. Ik had Ján dus horen stommelen. Ik vroeg hem uit, om te kunnen ontdekken wat er aan de hand kon zijn. Vervolgens gaf ik wat adviezen: paracetamolletje voor de pijn, even aankijken, warme thee drinken. Dat.
Al snel werd Jan steeds beroerder. Hij moest een paar keer overgeven, had het warm en koud en zag er echt niet goed uit. Hij kronkelde van de pijn, moest plassen, maar dat ging niet. Kortom: tijd om de dokter te bellen.
We konden gelukkig snel terecht. In de wachtkamer hield Jan het niet uit van de pijn. Hij moest ook weer overgeven. Er zaten twee meneren op hun beurt te wachten. Zegt die ene meneer tegen Jan: ¨Je hebt het echt zwaar. Bij welke dokter moet je zijn?¨ (We hebben hier twee artsen). Ik vertelde, dat ik dat niet wist, maar dat we om kwart over 9 een afspraak hadden. ¨O, je mag anders best vòòr mij, hoor, als ik eerder aan de beurt ben.¨ Kijk, hoe aardig is dat!
Maar gelukkig kwam al snel de dokter en die wist vrijwel meteen wat er aan de hand was: een niersteentje. Nou zeg! Dat verwacht je niet direct bij een knul van 18. Maar het kan dus. De dokter deed zijn onderzoekjes om zijn vermoeden bevestigd te zien en ja, alles klopte. Jan kreeg een injectie met diclofenac tegen de pijn. Daarna mochten we langs het loketje van de apotheek voor nog meer pijnstillers, pillen tegen de misselijkheid en pillen om de blaas wat weker te maken. Hopelijk raakt hij het steentje snel en vanzelf kwijt. Dat is nu afwachten.
Maar wát was Jan blij, dat hij fijn thuis was. Dat begrijp ik wel ;-). Nu lekker door moeders vertroeteld worden, natuurlijk.
Intussen is het hier nog altijd druk in de webshop. Niet meer stresserend druk, gelukkig, maar gewoon gezellig druk. Ik heb ook fijn veel hulp. Gisteren was het ook zo gezellig. Maria was er de hele dag. Maaike kwam een dag helpen. Jan hielp een handje mee. Er waren nog twee meiden, die kwamen inpakken. En Henk poetste uit school wonderpannen. Langzaam lopen we de achterstand in.
Na alle zonneschijn, is de kou nu wel erg afzien. Vorige week, op 1 april, was die sneeuw nog wel even soort van ´leuk´ om naar te kijken.
