Vandaag liep ik zo´n beetje van hot naar haar. Of eigenlijk: ik rééd van hot naar haar. Ik was voor mijn doen behoorlijk uithuizig. Eerlijk gezegd ben ik liever gewoon thuis. Maar ja, soms heb je van die dagen, dat je nu eenmaal op pad moet.
M´n dag begon overigens heerlijk in de tuin. Ik was eerst met m´n bijen bezig. Ik zette een honingkamer op een volk wat lang nogal klein bleef. Maar nu kregen de bijen toch extra ruimte nodig. Als je ze dan een honingkamer geeft, slaan ze daar honing in op en blijft er in de broedkamer(s) genoeg ruimte over voor de koningin om haar eitjes te leggen.
Toen ik daarmee klaar was, heb ik tot 7.00 uur wat gerommeld. Ik plantte twee courgetteplanten uit. Ook vond ik twee mooie zaailingen van nieuw-zeelandse spinazie. Die heb ik uitgegraven en een andere plaats gegeven. Het zou leuk zijn, als ze aanslaan. Mooie kadootjes zijn dat ;-). Tenslotte heb ik nog wat gewied. Naar onkruid hoef je nu werkelijk nooit te zoeken.
Het was tijd voor het ontbijt. Hans en Henk waren al naar hun werk. Willem en ik ontbeten dus samen. En eigenlijk maak ik dan altijd havermout klaar. Sinds vorige week doe ik dat standaard met vers geplette havervlokken. Ik kreeg al de vraag, wanneer die vlokkenapparaten in de webshop komen. Daar zijn we mee bezig. Wat ons betreft zijn ze goedgekeurd :-).
Willem moest vandaag naar de zaak. Hij reed dus even na achten weg. En ik draafde even m´n rondje door het huis, om de boel aan kant te maken. Nog vóór de koffie arriveerde Erik, de schilder. Hij laadde van alles uit en samen liepen we even bij alles langs, wat geschilderd moet worden. Voor vandaag stond het schuurwerk op het programma. Ik vroeg, of ik hem nog ergens mee kon helpen. Jawel, ik kon aan de kant van de schuur al het houtwerk wel vast vetvrij maken. Prima hoor. Maar eerst koffie. Maria arriveerde ook juist, dus dat kwam mooi uit.
Na de koffie ging ik aan de slag met heet water met een scheut ammoniak, om de boel te ontvetten. Nou, alleen van zo´n schoonmaakbeurt knapte het al heerlijk op. Ik ben zó benieuwd hoe het gaat worden met een nieuw verflaagje! Erik denkt een weekje nodig te hebben. Het weer ziet er prachtig uit. Alleen misschien aan het eind van de week te warm om in de zon te schilderen. Vooral met donkere kleuren is dat geen goed plan, vertelde Erik. En ja, wij hebben gekozen voor crème met heel donkergroen. Nou ja, we zien wel waar het schip strandt.
Ik haastte me naar binnen, om samen met Maria vast de bestellingen klaar te gaan maken. Ik moest om 12.00 uur de deur uit en had dus niet al te lang de tijd hiervoor. Als we bestellingen klaarmaken, leest Maria de pakbonnen altijd voor in de volgorde waarin ze in de shop staan. Ik pak de opgelezen producten en doe ze in een mand of bak. Maria zet dan een ´v´ op de pakbon. Als er iets niet is, komt er een ´-´ te staan. Meestal is het dan iets, wat ingepakt moet worden. Een enkele keer grijpen we mis. Dan moet zo´n product besteld worden, of is het al in bestelling en verwachten we het binnenkort binnen. Ik typ dan even een mailtje naar de klant, om te vertellen, dat de verzending iets langer duurt. Als alle bestellingen klaarstaan, gaat Maria de ontbrekende producten inpakken en ik ga alles in dozen doen.
Om 12 uur moest ik helaas er tussenuit. En ik verwachtte pas om half 4 terug te zijn, om alles af te maken.
Henk had mij de locatie geappt, waar hij aan het werk was en waar ik hem op moest halen. Het was in Dordrecht. Op de opgegeven locatie zag ik Henk niet en ik belde hem. Hij was in de buurt. Als ik even mijn locatie zou delen, zou hij naar de auto lopen. Ik stond intussen geparkeerd in een doodlopende straat. De motor liet ik draaien, want Henk zou snel bij me zijn en zo zou hij me ook gemakkelijker vinden. Komt er na een paar minuten al een heetgebakerde man naar me toe met de vraag, waarom ik de motor laat draaien, als ik zit te bellen. En of ik niet wist, hoe slecht dat was voor het milieu. Pffff. Maar Henk kwam precies aanlopen en ik vertelde de meneer, dat ik er al vandoor ging. Volgens mij was hij nog niet klaar met zijn tirade, toen ik wegreed. Had eigenlijk moeten vragen, of hij niet wist, hoe slecht dat was voor zijn hart ;-).
Henk en ik reden naar Rotterdam naar zijn school. Daar was een eindgesprek gepland en meteen een soort overdrachtsgesprek voor na de vakantie. Dan krijgt hij weer een nieuwe begeleider. Henk vond het wel apart, om weer op school te zijn. Hij is er na een paar weken werken al helemaal uit! Nadat we in het gesprek teruggeblikt en vooruitgekeken hadden, stapten we weer in de auto. Nu op weg naar Alblasserdam. Daar hadden Henk en ik een afspraak bij de tandarts.
We hadden ruim de tijd en Henk kon in de auto mooi even een schoon shirt aantrekken en bij de tandarts zijn tanden nog poetsen. We hebben na een jaar of 30 een nieuwe tandarts. Dat is dus echt wennen! We hadden een mevrouw, die er deze dag voor het eerst was. Ze praatte heel goed Nederlands, maar wel met een flink accent. En ze werkte super snel. Nou ja, precies wat ik al schreef: echt wel even wennen! Maar verder prima, hoor.
Na de tandarts ging de reis naar Bleskensgraaf. Ik was een half uur eerder thuis, dan ik had gedacht. Dat was mooi. Even snel een bakkie koffie op het terras en dan maar weer door. Maria had bijna alle pakketten al verzendklaar gemaakt. Het liep dus super gesmeerd. We pakten samen de laatste bestellingen in, laadden de dozen in de caddy en reden naar Sliedrecht. Daar is het postnl pakketpunt, waar wij altijd onze pakjes brengen. Nou ja, pakjes .... Het waren bijna allemaal dozen van dik 20 kilo deze keer. De caddy veerde compleet omhoog ;-).
Het was nog lekker vroeg, toen ik thuiskwam. Ik wilde rijst met rundvleesreepjes, peultjes en teriyakisaus maken. Ik had al gezien, dat er best aardig wat peultjes geplukt konden worden. Hoe leuk! Zo van de plant in de pan.
Ik besloot om meteen ook wat rabarber te plukken. De planten zijn zó groot.
Toen ik de bladeren eraf gesneden had, was er bijna drie kilo om vanavond tot moes te koken. Niet voor bij het avondeten, maar om te wecken. Eerst maar gewoon het avondeten koken. M´n menukeuze was een schot in de roos. De pannen gingen helemaal leeg.
Ook vanavond moest ik nog weer op pad. Eerst reden Willem en ik naar Zwijdrecht om mijn neven en nichten te condoleren met het verlies van hun moeder. We spraken nog die en gene, omdat we even moesten wachten voordat de condoleance begon. Ik kom uit een grote familie en veel nichten en neven zie ik eigenlijk alleen nog maar bij begrafenissen :-(.
Na de condoleance hadden Willem en ik nog één ritje voor de boeg: we reden naar de molen in Rotterdam, om onze weekbestelling op te halen. Nou, hè hè, ik ben blij, dat ik morgen niet op stap hoef! Doe mij maar een lekker thuisdagje.
Thuisgekomen dronken we een verlaat kopje koffie. Eigenlijk had ik nergens zin meer in. Maar ik heb toch nog maar even de keuken opgeruimd en de rabarber gekookt. Het wecken moet morgen bij leven en welzijn maar. Het is welletjes geweest.
