Vorige week donderdag kregen we bericht, dat mijn tante Corrie is overleden. We wisten al, dat het slecht ging. Maar als het dan werkelijkheid is geworden, dan is dat toch aangrijpend. Alweer iemand van de generatie van mijn ouders weggevallen. Van mijn vaders kant is er bijna niemand meer over. Maar ook van mijn moeders kant is meer dan de helft weggevallen. De gedachten gaan dan als vanzelf terug.
Juist vrijdag werd er herdacht, dat mijn vaders broer Jo in 1950 is omgekomen bij een vliegtuigcrash. Er is een boek geschreven over zijn korte, bewogen leven: https://www.deschakelbarendrecht.nl/nieuws/algemeen/67049/boek-over-vergeten-vlieger-jochem-bakker
Donderdagavond zijn Willem en ik eindelijk krielkippen gaan halen. Ik heb ze op MP gekocht bij Verrips in Leerbroek. Er waren diverse rassen verkrijgbaar. Wij wilden graag bruine krielkippen. Het zijn Bielefelders geworden. Er werden drie kippen voor ons gevangen en we kochten meteen een zak voer. Het voer, waaraan ze gewend zijn. Dat leek ons wel fijn voor de eerste tijd. Na een prachtig ritje door de polder kwamen we weer thuis en liet ik de hennetjes in hun hok.
Echt zó leuk, dit!!
Vrijdag trouwde de buurjongen (van het gezin waarmee we de boerderij delen). Dat gaf een hoop gezellige reuring om de deur. Het was een echte boerenbruiloft en het zag er allemaal even leuk uit! Wij waren ook uitgenodigd en Willem en ik gingen ´s avonds naar de trouwdienst. Daarna was het feest op het erf en in de schuur en was het voor ons dus een heuse thuiswedstrijd.
Zaterdag heb ik Willem eens extra lief aangekeken en gevraagd, of hij m´n bonenrek wilde plaatsen. Ik heb twee zomers zelf een bonenrek van bamboestokken gezet. Dit waren echter niet zulke lange stokken en bovendien stonden ze ook niet super stevig. Nu had ik op de site van Diana´s mooie moestuin gelezen, dat ze altijd stokken van 2,70 meter gebruikt en die 30 cm in de grond zet. En dan heeft ze ook nog een aanbeveling voor een bepaalde constructie, die heel stevig is. Als je zulke lange stokken gebruikt, heb je méér opbrengst op hetzelfde oppervlak. Dat leek me wel wat. Wij zijn dol op bonen. En ik had vorig jaar ook enkele potten bonen geweckt, wat goed bevallen is. Er moesten dus lange stokken komen :-). En ja hoor, Willem wilde die klus wel voor me fiksen. Hoe fijn! Het was best wel een werk. Eerst die stokken halen. Dan de boel uitmeten. De stokken in de grond zien te krijgen. De bovenkanten vastmaken. Ja, ja, Teun heeft weer wat bedacht ;-). Maar het rek staat er! En ´s middags heb ik meteen de slungelige bonen erbij geplant. Hopelijk slaan ze allemaal goed aan en kunnen we ook deze zomer weer genieten van onze eigen, verse boontjes. O ja, ik heb de planten gekweekt uit bonen van vorig jaar. Extra leuk.
Ik liep zaterdag een beetje te jachten, om m´n werk af te krijgen. We hadden al een berichtje in de gezinsapp gezet, dat onze cafetaria een keertje gesloten zou zijn. Wij waren namelijk uitgenodigd op het 25-jarig huwelijksfeestje van mijn zus Maria en haar man Adrie. Om half zes werden wij verwacht in een restaurant in Dordrecht. Wat was dat leuk! We kregen een walking dinner aangeboden en de eerste twee gangen werden heerlijk buiten geserveerd.
Bij de derde gang verplaatsten we ons naar binnen. Alle gerechtjes waren heerlijk! En steeds was er een voordracht, een speech, een muziekstuk of andere bijdrage van de kinderen, van familie en van vrienden.
Het was echt een heel geslaagde avond. En we waren nog precies op tijd thuis om snel de tuin te begieten. Dat ging prima bij het licht van de volle maan :-).
Zondagmiddag stond ik juist eten klaar te maken (wij eten op zondag altijd tussen de middag warm), toen de buurvrouw van nummer zes aan de deur kwam. Er hing een zwerm bijen aan een tak van een boom langs het weitje. Ik had haar eerder al uitgelegd, wat er gebeurt, als bijen gaan zwermen en dat het niet ´eng´ is, maar juist heel mooi. En buurvrouw was dan ook totaal niet bang, gelukkig. Ik zei haar, dat de zwerm zich nog best zou kunnen verplaatsen, omdat het nog vroeg in de middag was. We zouden eerst gaan eten en als de bijen er na het eten nog hingen, zou ik ze scheppen. Prima plan.
En ja, na het eten hing de zwerm er nog steeds. Helemaal aan het uiteinde van een tak en echt heel gemakkelijk te scheppen. Zo´n zwerm kan niet overleven in de natuur, maar moet door een imker geschept en in een kast gedaan worden. Noodzakelijk werk dus op de zondag, die we zoveel mogelijk zónder werk doorbrengen. Ik zocht m´n spullen bij elkaar, trok m´n pak aan en klom over het hek, de wei in. Hans hielp me. Hij droeg de huishoudtrap. De zwerm was heel rustig. Voor de zekerheid heb ik wat water gesproeid. Dan zijn ze minder vliegerig. Daarna sloeg ik met een flinke zwiep in één keer bijna de hele zwerm in de kieps (mand). Nog een paar zwiepjes voor het restje en daarna zette ik de kieps op z´n kop op de grond. Met een steen eronder, zodat er een opening was. De bijen, die dan nog niet in de kieps zitten, kunnen er in lopen of vliegen. Ziezo. Dat was het voor zondagmiddag.
Vanmorgen vroeg ging de story verder. Ik heb de kieps met bijen leeggeschud in een bijenkast. De bijen, die ernaast terecht kwamen en die in het gras buiten de kieps zaten, liepen daarna vanzelf, in colonne, de kast in. Wat een super gaaf gezicht is dat! Het is ook meteen het teken, dat de koningin in het volk zit. De werksters komen op haar geur af.
Toen alle bijen in de kast zaten, heb ik de vliegspleet dichtgemaakt en de kast naar de rand van wei gedragen. Daar stond Hans al klaar, om hem aan te pakken en op zijn plaats te zetten. Hè, hè. Wat gaaf, dat het gelukt is! Zomaar een volk erbij!
En alsof dat nog niet genoeg was, vond ik even later, toen ik de kippen ging voeren, zowaar het eerste ei! Wat een verrassingen op de vroege maandagmorgen! Het was nog niet eens 7.00 uur :-).
Het was verder een gewone maandag. Maria en ik hebben de hele dag hard gewerkt in de shop. Alle pakjes zijn weer op de post gegaan. En er is ook weer het één en ander ingepakt voor de fair. We deden bestellingen bij leveranciers, ik beantwoordde vragen van allerlei aard en tussendoor hadden we pauzes op het terras.
Toen ik terugkwam van de post, kreeg ik een appje van de schilder. Hij komt morgen! Wat fijn! Hij gaat één kant van ons huis verven. Het zal een weekje in beslag nemen. Wat zal het opknappen! Ik kijk er helemaal naar uit!
