Schrijven over je moestuin, of je breiwerk, of wat dan ook? Soms kan het zulk ongelofelijk geneuzel lijken. Als ik denk aan de ellende rondom de oorlog in Israël. Of als ik denk, aan die meneer, die vanmorgen in ons dorp is verongelukt. Of als ik denk, aan een familielid, waar grote zorgen over zijn. Of als ik denk, aan ... tja, noem maar op. Allemaal zaken, waarbij een moestuin of een breiwerk ronduit geneuzel is. Maar toch. Een logje over geneuzel, de kleine dingen in het leven, de dagelijkse beslommeringen, gezinsgeluk enzo. Eigenlijk is dat toch juist ook weer géén geneuzel, maar een bijzonder voorrecht.
Vorige week had ik een week zonder workshop. Dat had ik bewust zo gepland, omdat Maria en ik zaterdag met een kraam op de verkoping van onze kerk zouden staan.
In het najaar is er altijd een actie, die door de jongeren wordt georganiseerd, voor het goede doel. Na een aantal jaren met een online verkoping via een webshop, organiseerden de jongelui dit jaar weer een echte markt. Leuk hoor!
Maar natuurlijk brengt dat ook extra werk met zich mee. Daarnaast hadden we de oktober nieuwsbrief van de webshop eruit gedaan. Drukte genoeg dus. Maar eigenlijk voelde het zonder workshop toch soort van rustig :-).
Ik had heel optimistisch bedacht, dat ik dan best de hele donderdag in de tuin kon werken. Of in elk geval een groot deel van de dag, dan toch. Ik wilde graag muizenroosters in de bijenkasten plaatsen. Dat zijn roosters, die je aan de binnenkant van de kast vòòr de vliegspleet plaatst. De bijen kunnen dan nog prima de kast in en uit vliegen, maar er past geen muis door. Muizen kunnen in de winter nog weleens hun intrek willen nemen in zo´n heerlijk warme bijenkast. Daarbij kunnen ze de boel compleet vernielen. Voor het plaatsen van zo´n rooster moet de kast nog even helemaal open. Dat is geen probleem met de hoge temperaturen van nu. Maar je kunt er beter niet mee wachten, tot het een stuk kouder is. Dan betekent het een hoop energieverlies voor de bijen, als je de kast openmaakt.
Verder had ik bedacht om de voortuin zoveel mogelijk op te ruimen. Dode bloemen weg, de knollen van uitgebloeide dahlia´s eruit en misschien meteen de ramen aan de voorkant van ons huis zemen.
En ik wilde ook graag de Nieuw-Zeelandse spinazie uit de moestuin oogsten, om die vast in porties te blancheren en in te vriezen.
Het liep allemaal (weer eens) anders. Ik zat met een slijmbeursontsteking in mijn rechterarm en kon haast niets beginnen. Juist donderdag was het bar. Ik kon ´s avonds wel een deuntje huilen van de pijn. Dat heb ik niet gedaan, maar ik ben wèl om kwart over 9 naar bed gegaan. Ik zag er nog van komen, dat ik op zaterdag niet op de markt kon staan. Maar dat viel gelukkig mee.
Vrijdag was de pijn een heel stuk weg, al had ik nauwelijks kracht in mijn arm. En zaterdag heb ik ´gewoon´ (dat is dan juist heel speciaal, eigenlijk!) de markt kunnen doen, samen met Maria.
Vind je niet, dat we een leuke vlaggetjeslijn opgehangen hebben? Het zijn vlaggetjes van gerecylede rijstzakken. Ik zag ze bij een leverancier en Maria was juist op zoek naar duurzame versiering, voor als Julian jarig is. Deze versiering is geschikt voor binnen en buiten en kun je steeds opnieuw gebruiken. Ik heb een exemplaar mee laten komen, om te kijken, of hij echt zo leuk is, als hij leek. En jazeker! Maria mag dit proef-exemplaar hebben en binnenkort komt dit leuke artikel in de webshop. Zo doen we dat altijd: we testen iets eerst uit. Pas als we er zelf enthousiast over zijn, komt iets in de shop.
We hadden een fijne dag met mooi weer en een mooie opbrengst. Het leuke van een markt is, dat je dan je klanten ziet en spreekt. Online is dat natuurlijk niet aan de orde.
De markt was om 15.00 uur afgelopen. Het laatste kwartier hebben Maria en ik alles rap opgeruimd en in de kratten gedaan. Precies om drie uur sjouwden we de kratten naar de auto en om 15.09 reed ik de straat uit! Dat ging dus super gesmeerd.
Dat was ook echt wel fijn, want ´s avonds zou Willemijn bij ons haar verjaardag vieren. En dus wilde ik nog even de boel in huis aanpunten. Door die zere arm was m´n huishouden natuurlijk ook niet bepaald vanzelf gegaan.
Ik sjeesde nog even met een stofdoek door de kamer, ruimde de keuken aan kant, zorgde voor schone toiletten en dat was het wel zo´n beetje.
We zaten om een uur of zes genoeglijk met 16 man aan de frieten. Wat was het gezellig met de kinderen en kleinkinderen!
Willemijn is bakker en had een heerlijke taart en peer-caramel gebakjes voor bij de koffie gemaakt. We zaten er heerlijk van te smikkelen, terwijl Willemijn haar kado uitpakte. We leggen altijd allemaal iets in en bij elkaar heb je dan een mooi bedrag, waar je een wat groter kado van kunt geven. Dat is leuker dan allemaal prullaria.
Om een uur of half 11 was iedereen weer naar huis en kon ik nog lekker op tijd de koets in.
Vandaag was het weer een gewone werkdag. Met eerst het leegruimen van de kratten, die over waren van de markt. Daarna zetten Maria en ik de webbestellingen klaar en konden we de wekelijkse bestelling van molenproducten opstellen.
Intussen waren Jaap en Maaike gearriveerd. Die kwamen helpen met inpakken. Sinds we een weegmachine hebben, komen ze geregeld een paar uur helpen. Maria helpt dan ook mee en met z´n drieën kunnen ze dan een flinke voorraad spullen inpakken.
Maar ik kon ook nog even de tuin in. Wat was het lekker weer vandaag! Ik plukte nog een prachtig maaltje bonen. Ik vind dat best bijzonder, om op 9 oktober zomaar nog een kilo bonen te kunnen plukken. Ik vond ook nog een toegift aardbeien. Ook al zo leuk. En ja, herfst = pompoenen. Ik oogstte er nog weer twee. Wat een rijkdom.
