Laat ik het eens hebben over een gewichtig onderwerp: mijn gewicht!
Tussen m´n twintigste en m´n vijftigste is mijn gewicht nooit een issue geweest. In m´n zwangerschappen kwam ik keurig volgens het boekje aan en als de baby er was, zat ik al snel weer op mijn oude, vertrouwde 58 kilo.
Na een vakantie of na Kerst en Oud&Nieuw merkte ik soms dat mijn kleding wat strakker zat. Voor mij een seintje, dat ik even een poosje moest stoppen met snoepen en dan was het al snel weer in orde. Een weegschaal gebruikte ik eigenlijk nooit.
De laatste jaren merkte ik, dat ik de extra winterkilootjes niet meer kwijtraakte door even een paar weken niet meer te snoepen. Tja, op een gegeven moment krijg je je leeftijd een beetje tegen.
Ik bekommerde me er niet echt om. Dan maar een kilootje meer. Tot ik van de winter merkte, dat mijn winterjas echt strak begon te zitten. Steeds vaker voelde ik me dik en bedacht ik, dat ik er eigenlijk zo langzamerhand iets aan moest gaan doen.
Het bleef bij bedenken.
Totdat ik ergens in mei de jurk aan wilde, die ik ook op de bruiloft van Leendert en Thea droeg, en de rits niet meer dicht kreeg ...
Ineens was ik er helemaal klaar mee. DIT WILDE IK NIET! Ik ging op de weegschaal staan en schrok me naar. Ik woog zomaar ineens 68,4 kilo! Nou ja, ´zomaar ineens´? Eigenlijk was ik gewoon vijf jaar op rij steeds een beetje aangekomen. Het was zó geleidelijk gegaan, dat het anderen niet opviel. Maar echt, hè! Ik woog ineens TIEN kilo meer, dan wat 30 jaar lang mijn gewone gewicht geweest was!
Ik besloot meteen in actie te komen. Om te beginnen schrapte ik alle snoep en koek. Dat kun je natuurlijk prima missen. In plaats van koek bij de koffie, schilde ik een appeltje, of pelde een banaan, of nam een blokje pure chocolade of zoiets. Dit lukte me prima, alhoewel ik er een uitzondering op maakte, als we bijvoorbeeld ergens op visite waren en er speciaal voor ons iets lekkers gebakken of gekocht was.
De tweede aanpassing, die ik deed, was, dat ik besloot om voortaan geen calorieën meer te drinken. En tegelijkertijd ook om méér te drinken. Ik nam mijn toevlucht tot water en heel veel (kruiden)thee. Twee keer per dag nam ik koffie. Daar ging dan nog wel een beetje melk in, dus toch wat calorieën. Een uitzondering was het glaasje wijn, wat ik op zaterdagavond altijd met mijn vriendin drink.
De derde aanpassing was, dat ik de porties, die ik at, verkleinde. Geen drie boterhammen, maar één of twee. Geen twee keer warm eten opscheppen, maar één normale portie. Dat soort dingen.
Al snel hadden deze aanpassingen effect en begon ik af te vallen. De eerste kilo´s gingen heel snel, maar daarna vlakte die snelheid behoorlijk af. En eigenlijk vond ik dat wel prima. Te snel afvallen is niet zo goed en een crash dieet was echt wel het laatste was ik wilde. Ik zocht daarentegen steeds naar inspirerende info over een gezonde leefstijl. Ik stuitte daarbij op voedingsdeskundige Rineke Dijkinga. Haar ideeën over gezond eten, zelf voedsel verbouwen (op rijke grond!), terug de keuken in enzovoorts spraken me erg aan. Ik reserveerde een paar van haar boeken bij de bieb en daar leerde ik enorm veel van.
Wat ik vooral voor nieuws van haar leerde, was, dat je minder eetmomenten per dag zou moeten hebben. Rineke promoot drie maaltijden per dag en géén tussendoortjes. Ook geen appeltje, of banaan of wat dan ook. Ik ben intussen allang van de tussendoortjes af en dat bevalt heel goed. Het betekent ook, dat ik ´s avonds, na de warme maaltijd, alleen nog om 20.00 uur een kopje koffie drink (en later nog één of twee koppen thee) en pas de volgende morgen om 7.00 uur weer iets eet. Daar moest ik best aan wennen. Het is niet zo, dat ik me elke avond te buiten ging aan chips of nootjes of iets dergelijks. Maar ik had tegen dat ik naar bed ging, toch altijd een hongergevoel en nam dan meestal wel iets te eten. Intussen ben ik ook hier helemaal aan gewend. Ik vraag me af, of het wel echt hongergevoel was. Vaak zijn dit soort dingen meer gewoonte/gewenning.
Verder leerde ik, om veel en veel meer variatie in mijn voeding aan te brengen, omdat dat je darmflora ten goede komt. Neem nu graanproducten. In Nederland is alles tarwe, tarwe, tarwe. Intussen ben ik van alles gaan eten met gerst, haver, boekweit, rogge enzovoorts. Ik ben ook veel méér groenten gaan eten en tegelijk veel mínder aardappels. En terug de keuken in, is voor mij natuurlijk al helemaal het probleem niet geweest. Ik ben dol op koken :-).
Terwijl ik dus stapje voor stapje mijn eetpatroon aanpaste, zakte mijn gewicht gestaag. Soms bleef ik een beetje hangen, maar ik was dan ook niet overdreven streng voor mezelf. In de vakantie nam ik echt weleens een ijsje. Alleen dan geen twee bolletjes, maar slechts één. Dat dan weer wel. Ook de zaterdagse frieten bleven een uitzondering. En om de twee weken geniet ik op zondag van een heerlijk gebakje, wat Thirza meeneemt. Helemaal goed zo, wat mij betreft.
Ik wilde graag weer onder de 60 kilo wegen. Maar toen ik zover was, leek het me wel leuk om nog éven door te gaan, tot 58,4. Dan had ik er precies tien kilo af. En dat is gelukt!! Superblij ben ik met mijn nieuwe oude ik :-).
Ik heb er vijf maanden over gedaan om die tien kilo af te vallen. Het valt dan ook helemaal niet op. Alleen m´n zus Maria vroeg vorige maand: ¨Hé, ben jij soms afgevallen?¨ Dat is het mooie van langzaamaan afvallen.
Ik geniet van mijn drie heerlijke, royale maaltijden per dag. De behoefte aan snaaien is totaal verdwenen. Het voelt alsof ik van een verslaving af ben. En misschien is dat ook wel zo.
Kijk, zo zag mijn lunch er vandaag uit:
En zo maakte ik dat klaar:
