Lijstjes

Al sinds ik op de middelbare school zat, maak ik in tijden van drukte graag lijstjes. Op die manier houd ik overzicht en loopt mijn hoofd niet over. Normaal gesproken zitten zulke lijstjes gewoon in mijn hoofd. Maar met een uitpuilende agenda moet je gewoon niet alles willen onthouden. Tenzij je een olifant bent. Want dan heb je er een hoofd voor :-).

Op dit moment is het best druk. En dus maak ik lijstjes. Niet alleen van de dingen die ik moet doen. Maar ook van dingen, die ik niet moet vergeten (een kaartje sturen naar iemand bijvoorbeeld). En van de maaltijden, die ik klaar wil maken.

Die maaltijden-planning is echt goud. Dat geeft niet alleen rust en structuur, maar zorgt er ook voor, dat ik minder boodschappen in huis haal en eindelijk serieus met de enorme voedselvoorraad aan de slag ben gegaan.

Vandaag aten we bami. Ik geloof, dat het minstens een jaar geleden is, dat we bami aten! Er stonden twee nog volle pakken mienestjes te verstoffen in de kelder. Ik keek voor de grap eens naar de tht-datum. Die viel nog niet eens tegen. Mei 2024 stond er op. Ze zijn dus nog niet eens over de datum, al schiet het wel op. Vroeger kookte ik twee pakken mienestjes voor één maaltijd. Nu, met ons gekrompen gezin, eten we wel drie keer van die twee pakken! Geen idee trouwens, waarom we al die tijd geen bami aten, want iedereen heeft zitten smullen. Ik heb ergens in april en ergens in mei nog een keer ´bami´ in mijn agenda geschreven. Op = op :-).

Er lag ook nog konijn in de vriezer. Samen met rode kool uit de weck was dat nog een echt winterkostje.

Konijn in de slowcooker

Verder was ik zuurkool in de kelder tegengekomen. Dus, hup, zuurkool op het menu. Ik maakte er een schotel van: aardappelpuree, gehakt, zuurkool en schijven appel met kaneel. Dat viel in de smaak. Mooi, want dat kon zo ng een keer in de agenda. Er ligt namelijk nóg een pakje zuurkool....

Wat ik ook al héél lang niet gemaakt had: bolussen. Ik had al een tijdje zin om die eens te bakken en zaterdagochtend was het eindelijk zo ver. 

in de maak

16 stuks

Het was een heerlijk klusje zo op de vroege zaterdagmorgen. Ik bakte er zestien en dacht: ¨Een lekker ontbijtje voor de mannen én meteen wat voor bij de koffie vanavond.¨ Dat laatste woord klopte niet. Die bolussen hebben de avond niet gehaald :-). Ik had dan ook raar veel koffie-aanloop. Maria kwam met Julian. Later kwamen Jan-Hendrik, zijn vader en z´n broer (iets met klussen in hun huisje). Ook Willemijn kwam aanwaaien, samen met Vera. Jan was er om Henk z´n wiskunde uit te leggen. Het was echt de zoete inval.

Opa Willem met Vera en Julian

En dus slingerde ik aan het eind van de middag nog snel een cakebeslag in de wonderpan om ´s avonds toch iets bij de koffie te hebben. Want toen kwamen Jaap, Maaike, Naomi en Sem.

Die opa!
Hij kan de hele dag wel op de bank blijven zitten
om te kroelen met al dat kleine grut :-).

Henk had vorige week z´n laatste lesdag op school. Deze week en volgende week zijn er tentamens en daarna is er alleen nog maar examentraining.  En de examens natuurlijk, maar die zijn pas in de tweede helft van mei.

Toen ik vanavond de keuken aan het opruimen was, bedacht ik ineens, dat het nu dan toch echt bijna zover is, dat we geen schoolgaande kinderen meer hebben. Echt zo raar. Maar ook wel weer prima. Ik ben best een stresskip als het om schoolwerk gaat. Ik heb dus zo´n 30 jaar schoolstress achter de rug en dat is wel genoeg ;-). Heerlijk! Niemand meer achter de vodden zitten, om huiswerk te gaan doen. Geen drukte meer in huis om toetsen, verslagen, te lezen boeken, kapotte fietsen, verlopen of verloren ov-kaarten, spreekbeurten, werkstukken, vergeten gymkleding, voortgangsgesprekken, rapporten, examens, in te leveren biebboeken, kwijtgeraakte of beschadigde schoolboeken, gebroken geodriehoeken, verouderde rekenmachines, excursies en weet-ik-wat-nog-meer.  Het is mooi geweest. Maar toch ook raar, ja...