Laat ik deze post maar met mooi nieuws beginnen: er is weer een kleinkindje op komst! Wim en Geertje hopen in september hun derde kindje in hun armen te mogen sluiten. Extra bijzonder: Geertje en Maria lopen gelijk op. De uitgerekende datum ligt slechts vier dagen uit elkaar!
Ik ben de afgelopen week, ondanks de mindere dagen, flink bezig geweest in huis, tuin en keuken. In huis eerlijk gezegd het minst. Behalve dan dat ik samen met Maria de tweede vakkenkast op de speelzolder in elkaar heb gezet. Maar verder heb ik geen enkel extra klusje gedaan. Bleef natuurlijk het gewone opruimen, stoffen, zuigen, wassen, sanitair soppen, keuken poetsen enzovoorts.
Ik was weer veel in de keuken te vinden. Ik ben erachter gekomen, dat ik nog steeds niet gewend ben aan ons gekrompen gezin en eigenlijk veel te veel eten op voorraad heb. Nu is het natuurlijk zo, dat er geen betere raad is dan voorraad, maar je kunt wel overdrijven. Overdreven is het, als je het overzicht kwijt raakt en er voedsel staat, wat al jaren oud is. Niet dat je gedroogde peulvruchten van ver over de tht-datum niet meer kunt eten, om maar een voorbeeld te noemen. Maar toch...
Ik heb een plan bedacht om nu echt schoon schip te maken met oude voorraad. Als ik iets zie, wat op moet, plan ik er een maaltijd van en schrijf dat in mijn agenda. Op deze manier is mijn eetplan voor minstens twee weken ingevuld. Zo had ik gezien, dat de boerenkool op de tuin ging doorschieten en dus geoogst moest worden. Ik schreef voor woensdag ´boerenkool met worst´ in mijn agenda. En daarom was ik woensdagochtend al vroeg bezig met het wassen en snijden van de boerenkool. Het was die dag Biddag voor gewas en arbeid en in de morgendienst werd Sem gedoopt. De dienst begon al om 9.30 (in Rotterdam) en we moesten dus al vroeg op pad. Hoe heerlijk als je dan je maaltijd niet alleen al gepland hebt, maar hem ook al gedeeltelijk klaar hebt staan.
Ik had trouwens genoeg boerenkool voor twee porties. Eén portie heb ik in de vriezer gedaan. En, je raadt het al: in mijn agenda gezet, wanneer we dat eten! Zo verdwijnen er ook geen stiekeme voorraden in de vriezer.
Sowieso heb ik ongeveer eens in de 7 - 10 dagen een restjesdag ingepland. Vandaag aten we een restje boerenkoolstamppot en een restje preistamppot. Broederlijk in één pan opgebakken. Een kipdijfiletje erbij voor de mannen. En iedereen heeft weer heerlijk gegeten, zonder dat er voedsel verspild wordt.
Ook mijn voorraad bakproducten is groot genoeg om er een weeshuis van te voorzien. Vaak zijn het ook nog eens producten uit mijn shop, die naar mijn keuken verhuizen, omdat ze over de datum zijn. Dan mogen ze niet meer verkocht worden, maar zijn meestal nog prima. Maar dan moet je ze natuurlijk niet in je keukenkastje zetten en er niets mee doen. Maria ruimde het bakspullenkastje op en kwam heel wat tegen. Onder andere drie pakken eierkoekenmix (ver over de datum). Eén pak plande ik voor zaterdag in. Maar zaterdag was ik niet fit en kwam niet aan bakken toe. Dus was dat een klusje voor op de vroege maandagmorgen. Eigenlijk een inhaalklusje :-). Niemand had daar trouwens bezwaar tegen, hoor. Eierkoeken op de maandag is best feestelijk.
Er stond ook een bak amandelmeel in de kast. Als er bij het inpakken een restje overblijft, gooi je dat natuurlijk niet weg. Ook zo´n restje belandt dan in mijn keuken. Intussen was het een flinke bak, waar ik in geen maanden iets mee gedaan heb. ¨Amaretti morbidi¨ kalkte ik bij vandaag in mijn agenda. En, jawel, vanavond bakte ik die heerlijke koekjes. Waarom heb ik dat niet eerder gedaan? Weet je hoe lekker die zijn!
En dan was er natuurlijk de tuin. Ik zaai, dat het een lieve lust is. En verder keek ik vorige week elke dag verlangend over het water naar de overkant, of ik er de zwarte compostbergen al zag. Tussen 11 en 16 maart zou er compost gestort worden. Maar vrijdag zag ik nog steeds niets. Dus had ik bedacht om er op zaterdag maar eens heen te rijden, om te kijken, of de compost misschien op een andere plaats gestort was. Helaas ging die vlieger zaterdag niet op wegens futloosheid. Ook daar maakte ik gisteren een inhaalklusje van. Halverwege de middag reed ik naar de overkant. En ja hoor, de compost was inderdaad een stuk verderop gestort. Er was helaas niet zo veel meer. Ik schepte de emmers en dozen die ik bij me had vol. Toch blij met dat zwarte goud, reed ik naar huis, om het over de tuin te scheppen.
Meer dan één ritje kon ik niet doen, want de webshopbestellingen moesten nog ingepakt en naar de post gebracht worden. En omdat Maria ook niet fit was, was ze alleen ´s morgens een poosje komen werken en moest ik het middagwerk dus alleen doen. Maar als de pakketten naar de post waren, zou ik nog een ritje maken, bedacht ik.
Zo bedacht, zo gedaan. Maar toen ik rond 17.00 op de Zeemansweg arriveerde, kon ik nog net één keer mijn emmers en dozen vol scheppen. De compost was helaas op. Echt jammer, maar toch fijn dat in elk geval de helft van m´n moestuin compost heeft.
Vandaag heb ik ook de tweede portie op de tuin geschept. Wat gaat het er al veelbelovend uitzien!
Net zo veelbelovend als de eerste opgepotte zoete aardappelstek:
Wat is al dat jonge spul mooi! De buurvrouw verraste me met prachtige kastanjetakken.
En het schaaltje met hyacinten wat ik van William kreeg, kreeg een tweede leven met viooltjes uit de tuin. Genieten!
Nog even en het koolzaad zal weer bloeien...
