De warme maaltijd

't Is een drukke week hier. Ik moest veel weg. Om te beginnen alvast 3 avonden op rij naar verschillende scholen. Verder stond er ook een bezoek aan de KNO-arts op het programma en morgen Maria's verjaardagsfeestje voor haar vriendinnetjes. Dat alles zorgde al voor een flink bezet programma. Maar daar kwam onverwachts nog het een en ander bij. Mijn schoonmoeder brak vorige week zaterdag haar bovenarm en heeft nu overal hulp bij nodig. En daar lever ik uiteraard ook m'n aandeel aan. Het gewone werk moet echter ook doorgaan. Iedere dag levert een behoorlijke hoeveelheid was, strijk en rommel op. En ja, de warme maaltijd is nog zoiets, wat iedere dag weer terugkeert en waar best veel tijd in gaat zitten. Ik ben blij, dat ik het graag doe. Wat als je een hekel hebt aan koken en dat toch iedere dag moet doen?! Bij het samenstellen van de warme maaltijd laat ik me meestal leiden door wat ik bij de boer heb gekocht. Ik schreef daar al eerder over. Eens in de 2 á 3 weken ga ik zaterdagsmiddags naar een boer en koop daar restanten op. Het is dus maar net, wat de boer aan restanten heeft, wat er hier op tafel verschijnt. Soms is dat iets, wat ik niet zou kiezen, als ik gewoon in de winkel zou kopen. Dat gaat dan meestal over groenten, die niet van het seizoen zijn. Ik ben er op tegen om spercieboontjes uit Egypte in te vliegen, omdat je die per se midden in de winter wil eten, om maar iets te noemen. Maar ja, als de boer zoiets over heeft, neem ik het uiteraard wel mee. Anders wordt het weggegooid en dat vind ik dan eigenlijk nog weer erger. Zo aten we vorig week zondag verse spinazie. Of het nu kasgroente was of iets uit een ver land, dat weet ik niet. Het smaakte in elk geval voortreffelijk. Ook had ik de laatste keer wat tomaten erbij. Een kilo of 2, denk ik. Te weinig om er soep van te koken voor z'n twaalven. Te veel om bij het brood op te snijden. Wim vroeg van de week, wanneer ik weer eens pizza ging bakken. En meteen wist ik wat ik met de tomaten ging doen. Lekker: pizza met verse tomaten! Gisteren heb ik daarom pizza's gemaakt. Meestal maak ik 3 platen, maar dat is best veel werk en ook wel een gedoe om ze op tijd en in serie op tafel te krijgen. Daarom heb ik gisteren 2 platen gemaakt en daarbij een flinke pan ui-tomatensoep. Daarmee kreeg iedereen echt zijn of haar buikje wel mee vol ;-). Pizzabodems maak ik altijd van witbrooddeeg. Ik maak dan per plaat een brooddeeg van 500 gram bloem, 2 theelepels gist, 2 theelepels zout, 300 mililiter water, een flinke scheut olijfolie en ongeveer een eetlepel oregano. Dit alles wordt gekneed in de broodbakmachine en daarna laat ik het een half uurtje rijzen. Het voorgerezen deeg sla ik vervolgens door (de lucht eruit duwen) en ik rol het deeg uit tot een lap ter grootte van mijn bakplaten. Ik laat het deeg zo nog even rusten en narijzen en daarna ga ik het beleggen. Dat is het leukste. Meestal maak ik zo 3 verschillende pizza's, gisteren waren het 2 dezelfde. Wat deed ik erop? Eerst een laag gepureerde tomaat (uit een pakje). Daarover de in plakken gesneden verse tomaten. Vervolgens: schijfjes salami, ringetjes bosui, plakjes brie, ringen ananas (uit blik), champignons uit de weck en een flinke snuif italiaanse kruidenmix. Het geheel werd bedekt met geraspte kaas. Ik schoof de platen tegelijkertijd in de oven. Toen de bovenste gaar en mooi bruin was, kwam hij op tafel en in de tijd dat we die verorberden liet ik de tweede plaat nog even nagaren en kleuren. Toch was die tweede pizza niet je van het. De bodem was te hard naar ons zin. Volgende keer moet ik de platen halverwege de baktijd maar alvast wisselen. Dan worden ze gelijkmatiger gaar en bruin. Zo leer je iedere dag weer bij. Al met al werd er zó lekker gesmuld, dat ik me heb voorgenomen weer eens wat vaker pizza's te maken ;-)