dinsdag 24 februari 2009

Over tot de orde van de dag

Gisteren hebben Willem en ik ons daagje uit gehad. We hebben het heel fijn gehad. Veel mooie dingen gezien, veel gepraat, veel gezwegen, veel gefotografeerd, lekker gegeten. Wat heerlijk om zo de batterijen weer even op te laden. Het was wel een beetje een rare dag om weg te gaan, maandag. Eigenlijk is maandag normaal gesproken een dag, dat ik hard moet werken om alle rommel van de zondag weer weg te krijgen. Maar juist op deze dag ging het lukken om 7 van de kinderen elders onder te brengen. Dus heb ik gisteren de boel de boel gelaten en zijn we gewoon om half 11 vertrokken.

Maar vandaag moesten we dus weer over tot de orde van de dag. Willem vertrok weer naar zijn werk en ik ging aan de was. Eerst maar eens alles gesorteerd en 2 wasmachines aangezet. Intussen heb ik de wassen, die sinds zaterdag te drogen hingen, afgehaald. Na 4 trommels weg gewassen te hebben waren al m'n lijntjes en rekjes weer helemaal vol :-). Intussen ben ik maar gewoon begonnen de rommel boven aan kant te brengen. Ik wilde niet gaan stressen en ben rustigaan begonnen, met de gedachte, dat het niet allemaal op 1 dag spic en span hoefde te komen. Dat zou trouwens toch nooit lukken, want vanmiddag om 1 uur moest ik alweer in de auto zitten, om Leendert en Koos van de logeeropvang op te gaan halen. Ik had een lange rit voor de boeg en ben toch al niet zo'n held op de weg. Een inspannende klus voor me dus. Helaas zat het nog tegen met een wegomleiding en met opstropend verkeer. Ik was pas om kwart voor 5 thuis! Eigenlijk was ik van plan geweest om vandaag poffertjes te bakken, maar dat moest maar iets anders worden.De meeste stemmen gingen op voor macaroni, dus werd het macaroni.

De kinderen waren blij verrast, dat er onverwachts gezinsuitbreiding was gekomen ;-). Gisterenavond (we zaten nog in de auto) ging de telefoon. F. belde, of wij soms de parkiet wilden overnemen. Het gaf hun te veel lawaai en teveel werk. "Nou," reageerde Willem, "mij is geleerd, dat je niets moet afslaan, enkel vliegen, dus kom maar op met die vogel." En zodoende was, toen wij thuiskwamen, Ko gearriveerd. Een schattige, blauwe, tamme parkiet. De hele dag zit hij gezellig te kwetteren en te fluiten. En dat lawaai en die rommel, die hij maakt, vallen hier toch niet op :-). De kinderen vinden het natuurlijk geweldig!




Intussen ben ik na het eten even in een ontspannend lavendelbad gezakt en nu dan nog maar even achter de strijkplank. Fijn, dat het vakantie is! Nu hoef ik in elk geval even niet achter huiswerk aan te draven.