maandag 23 januari 2012

Str*nt aan de knikker

Het leek gisteren een zondag als alle andere zondagen. We waren ´s morgens gewoon met z´n allen naar de kerk geweest. Toen we thuiskwamen dronken we koffie met heerlijke Brownie, die over was van het vieren van onze verjaardagen. Na de koffie ging ik het eten klaarmaken en Willem overhoorde Psalmen en catechisatievragen. We genoten van ons zondagsmaal. Mijn vader had getrakteerd op varkenshaas. Mmm, dat smaakte best! Na het eten had ik m´n wekelijkse vrije middagje en Willem ging met de kinderen de vaat doen. Ineens liep echter alles vol. Het toilet was tot het randje vol water en de gootsteen liep niet meer leeg. We hadden accuut een verstopping! Willem is aan de slag gegaan met een veer om de boel door te prikken. Eerst via het toilet, later via de afvoer in het aanrechtkastje. Niets hielp. Intussen moest natuurlijk de één na de ander naar het toilet. Voor de jongens niet zo´n probleem. Die gingen wel even achter de schuur staan ;-). Maar voor de dames en voor de grote boodschap is dat nu meteen niet een oplossing. Willem besloot daarom de nooddienst maar te bellen en kreeg te horen dat er voor zevenen iemand zou langskomen. Het werd tijd voor de avonddienst en met een halve bezetting ging ik naar de kerk. Willem, Hans en Henk bleven thuis. We hoopten natuurlijk dat wanneer we thuis zouden komen het probleem opgelost zou zijn. Maar helaas. We kwamen om kwart voor 8 thuis en er was nog niemand geweest. Het was al bijna 9 uur toen er een busje kwam voorrijden. De monteur had het al snel gezien: de rioolbuis was afgebroken. Hij groef de buis op en deed een noodreparatie. In een uur tijd was het gefikst. Wat een opluchting als je weer gewoon naar het toilet kan! De kinderen waren er speciaal voor opgebleven :-). En Willem en ik deden de afwas van een hele dag, want er lag geen vork meer in de la en er stond geen bordje meer in de kast. Al met al zette dit geintje onze zondag aardig op z´n kop en de portemonnee is er aardig op leeggelopen Nu staat er alleen nog een kapotte wasmachine. Die begaf het zaterdagavond. Ik denk dat de afvoerpomp kapot is. Ik weet nog niet of ik hem laat repareren. Het is een heel oude wasmachine en is het waarschijnlijk niet meer waard dat er een nieuwe pomp in gaat. Gelukkig heb ik twee wasmachines, dus ik red me wel even met één. Jammergenoeg loopt die ook op z´n laatste benen. De vorige keer dat ik er een monteur bij had zei die al, dat ik aan een nieuwe toe was en dat hij hem niet meer kon repareren. Hij slaat weleens een stukje van het programma over. Nou ja, we weten weer waarvoor we moeten sparen dus. Ik denk dat ik een aanbieding voor een nieuwe Miele wasmachine afwacht en dan overga op één apparaat. Maar ik weet het nog niet zeker. Als je twee wasmachines gewend bent en je hebt daar de ruimte voor, dan is het wel reuze gemakkelijk moet ik zeggen. We hebben al op Marktplaats gekeken naar een goede tweedehandse. Het probleem is echter dat onze witgoedmeneer alleen apparaten repareert, die bij hem gekocht zijn. Aangezien wij niet zo handig zijn met dat soort dingen, zijn we afhankelijk van een monteur, als er iets aan de hand is. En nu ga ik dan maar hard aan de slag. Ik heb nog niet zoveel uitgevoerd, want ik had net een langdurig (gepland) telefoongesprek. Eigenlijk dacht ik, dat ik een redelijk rustige week voor de boeg had. Maar ik zie toch aardig wat ingevuld staan op de kalender, al zitten daar ook best leuke dingen bij. Go, go, go.