Een poosje geleden schreef ik, dat Wim en Geertje ervoor gekozen hebben op mijn blog uit beeld te blijven. Uiteraard respecteer ik die keuze, maar ik vind het wel erg jammer dat ik zo nooit eens trotse oma-verhalen kan schrijven :-). Een lezeres vroeg, of Wim en Geertje niet heel af en toe een uitzondering zouden willen maken. En ja hoor! Vandaag mag ik lekker over kleine Willem schrijven en eens een fotootje van die kleine beer plaatsen!
Willem is nu bijna 8 maanden en, heel gewichtig, hij weegt al meer dan 9 kilo. Hij heeft twee tandjes onder en twee hoektandjes boven. Hij lacht altijd en nu, met die tandjes, is dat extra grappig. Soms zie je dan alleen die hoektandjes en Trijnie noemt hem dan ´vampiertje´ :-).
We zijn allemaal stapeldol op hem. Als hij hier is vecht iedereen om zijn aandacht en dan weet hij gewoon niet waar hij het eerst kijken moet. Een poosje geleden was hij hier een dagje, want zijn papa en mama gingen uit. Dat was leuk hoor. Opa Willem wilde niets liever dan hem voeren. Nog voordat ik de gelegenheid had de meegebrachte luiertas te inspecteren en de instructiebrief te lezen, lag Willem al bij opa op schoot aan een fles borstvoeding te lurken :-). Tussen de middag stond er oma´s kippensoep en oma´s tarwebrood op het menu. Lekker soppen maar. Het bekje bleef maar opengaan. Henk kan niet wachten tot hij echt met kleine Willem spelen kan. Nu, dat schiet al lekker op, want z´n ontwikkeling gaat reuze snel.
Het is een cliché, maar heel waar: van je kleinkinderen geniet je minimaal zoveel als van je eigen kinderen!
