Gisteren heb ik mijn folderwijk voor het laatst gelopen en afscheid genomen van alles wat me het afgelopen jaar zo vertrouwd was geworden.
De strak gelakte deuren en de kale deuren.
De horizontale brievenbussen en de vertikale.
De klinkerpaadjes en grindpaadjes.
De bloementuintjes en betegelde tuintjes.
De strakke tuinen en de rommelige tuinen.
De makkelijke brievenbussen en de rotdingen.
De groetende mensen en de wegkijkende mensen.
De blaffende honden en slaperige poezen.
De rolgordijntjes en de vitrage.
De rode, gele, grijze, groene, zwarte, bruine deuren.
De huizen waar speelgoed rondslingert.
De huizen waar oude mensen wonen.
Het huis met de twee mannennamen op het naambordje.
Het huis waar 9 van de 10 keer de frituurpan naast de voordeur staat.
De brievenbussen met nee-nee en die met nee-ja sticker erop.
De huizen waar baby´s geboren werden.
De huizen waar iemand 50 werd.
Bijna een jaar hebben we de folderwijk gedaan. Het grootste deel deed ik zelf. Maaike, Koos en Maria deden ook een stukje. Met elkaar hebben we de pot gespekt. Eerst was het de leuke-dingen-pot. We zijn van het geld een keer met z´n allen naar McDonalds geweest. Leuk was dat. We komen daar zo goed als nooit. Deze keer waren wij er. En niet zomaar voor een simpel burgertje. Nee, iedereen mocht kiezen wat hij of zij wilde. En hadden ze daarna nog meer trek, mochten ze gewoon nog een keertje iets bestellen. We zijn ook een keer met het hele gezin (inclusief Wim, Geertje en kleine Willem) gaan wokken. Dat was op mijn verjaardag. Dat was ook al zo leuk! Daarna is de pot omgedoopt tot ´vakantiepot´. Ik kocht een spaarpot bij Xenos die je alleen met een blikopener kunt openen. Al het foldergeld vanaf 1 januari hebben we erin gedaan. En ook meevallertjes gingen in de pot. Markplaatsverkopen bijvoorbeeld.
Maar nu was de koek op. De kinderen (vooral Koos) begonnen steeds vaker op het folderen te mopperen. En voor mezelf vond ik het ook wel weer welletjes. Hoewel ik erg genoot van het buiten zijn en het simpele werk waarbij ik mijn gedachten zo fijn kon laten gaan, was het ook wel zwaar. Het sjouwen met die pakken was funest voor mijn bekken. Daarom heb ik de knoop doorgehakt en de folderwijk opgezegd. Ik wacht even tot de laatste punten zijn bijgeschreven bij mijn saldo en dan kan ik nog een mooi kado uitkiezen wat we hebben opgespaard. Ik denk dat ik iets uitkies waar we allemaal iets aan hebben. Ik zag zo´n apparaat waar je zelf pasta mee kunt maken. Dat lijkt me wel iets. Kunnen we allemaal smullen van het resultaat. Met dank aan de folderwijk :-).
