Bijna een schadepost van 15 euro!

Gisteren bracht ik Jan naar de SoVa-training in Dordrecht. Die training duurt vijf kwartier en dat is te kort om heen en weer te rijden. Meestal ga ik in de wachttijd even naar de Kringloopwinkel en/of doe wat boodschappen. Nu had ik het plan om even naar Vreeken Zaden te gaan voor zaad van Nieuw-Zeelandse spinazie. Ik parkeerde m´n auto in de garage op de Spuiboulevard en wilde over het bruggetje naar de binnenstad lopen. En, jippie!, daar zag ik voor de eerste keer dit jaar jonge eendjes zwemmen. Wat is dat toch altijd vertederend! Snel trok ik mijn mobiel uit mijn binnenzak om een fotootje te schieten. Ik moest opschieten, want moedereend zwom met haar kroost al bijna onder de brug door.

In mijn haast liet ik mijn parkeerkaartje uit mijn zak fladderen. En terwijl ik de foto van de eendenfamilie maakte, zweefde mijn kaartje de gracht in! Ik stond even verstijfd. Want ja: kaart verloren = 15 euro!! Ik maakte meteen rechtsomkeert en liep terug naar de parkeergarage om te kijken of ik daar personeel zag. Er was geen loketje, maar ik zag wel een deur met een bordje ernaast, waarop ´parkeerbeheer´ stond. Ik belde aan, maar er werd niet open gedaan. Toen ben ik maar naar de betaalautomaat gelopen en heb de intercomknop ingedrukt. Een mannenstem vroeg waarmee hij me kon helpen. Ik vertelde, dat ik net vijf minuten geleden mijn auto geparkeerd had en dat nu mijn kaartje in het water was gewaaid. Die man begreep of verstond het eerst niet en dus moest ik het nog een keer vertellen. Tot mijn grote opluchting reageerde hij: ¨O, dat kan gebeuren, hè? Hoe lang denkt u nodig te hebben?¨ ¨Een half uurtje,¨ gokte ik. ¨OK,¨ zei hij, ¨bel dan straks maar weer aan, dan zal ik voor u een nieuw kaartje aanmaken.¨ Wat een bof! Ik had anders toch maar dure zaden gehad.

Ik liep voor de tweede keer richting de binnenstad en snuffelde op mijn gemakje rond bij Vreeken. Ik moet me altijd heel erg inhouden in die winkel. Er is zóveel keuze! Ik kocht het zaad van Nieuw-Zeelandse spinazie en ook van platte peterselie. En als kers op de taart kocht ik nog een pot met citroentijm. Die kon ik echt niet laten staan. Het ruikt zó lekker!

De Nieuw-Zeelandse spinaziezaden zijn koudekiemers. En hoewel het vandaag en morgen best warm is ga ik ze straks toch zaaien. Ik heb ze vast een nacht laten weken. Dan gaat het kiemen gemakkelijker. Ik verheug me al op de sappige, groene bladeren. Het pakje zaad kostte 2,90. Ik heb er maar een klein deel van gebruikt. De rest bewaar ik voor in de herfst of voor volgend jaar. Of ik ruil met iemand. Zo´n zakje is namelijk genoeg voor een compleet spinazieveld en ik heb maar een moesdak met wat bakken :-). De tijm mag lekker groeien. Ik zet hem in een grote pot.  Ik kan er dan steeds wat van knippen voor in de pasta enzo. En in de herfst maak ik er een grote fles hoestsiroop mee. Ik voel me zo rijk als een koning.