Pasen was hier maar stilletjes. Er waren drie kinderen weg en dus zaten we zondagochtend maar met z´n achten aan de ontbijttafel. Het was vreemd maar toch ook wel even lekker, die rust!
Gisteren zijn we met vier kinderen naar Scheveningen geweest. Wat was dat lang geleden! We wilden over de boulevard rijden, de auto parkeren en dan een stuk lopen. Het liep anders. We reden al vòòr de boulevard de file in en we hebben er wel een uur over gedaan om over de boulevard te komen. De meeste tijd stonden we simpelweg stil!
Het gaf niet. We hebben de kinderen vast uit de auto laten gaan. Die gingen lekker het strand op en mochten een ijsje kopen.
Willem en ik zaten in de auto in het zonnetje te genieten van het uitzicht. Ik las mijn boek ¨Groen voor het leven¨ uit. Wat een inspirerend boek! Ik kreeg het van Boele, De Planteneter. Het gaat over het belang van bladgroenten. Alle aspecten komen aan de orde. Van eiwitten tot omega-3 en -6 vetzuren.
Toen we eindelijk de boulevard over waren was het al dik half 6. We haalden nog even een frisse neus. De kinderen kwamen naar ons toe en lieten hun schatten zien. Stenen en schelpen, altijd leuk! En nat dat ze waren! Natuurlijk! Blijf maar eens droog aan zee :-).
We gingen snel in de auto om weer op te warmen. We waren aan een warme hap toe. Dat is altijd hét feest, als we naar Scheveningen gaan: kibbeling eten.
Maar ach, voordat we bij die vistent waren! Dat duurde minstens weer 3 kwartier. Zo hopeloos hebben wij het nog nooit meegemaakt. En we komen toch al heel wat jaren in Scheveningen. Het is volgens mij te wijten aan de vernieuwde boulevard.
Eindelijk kwamen we bij de vistent. Willem was de hongerigste van allemaal. Daarom haalde ik voor hem eerst een harinkje met uitjes :-). Intussen werden de porties kibbeling gebakken. Voor allemaal een heel bakje. Behalve voor mij dan, want vis eten hoort natuurlijk niet thuis in het Plantenetersdieet. Overigens ben ik niet helemáál vis-/vleesloos. Ik heb besloten om elke week één keer vis of vlees te eten en dat is dan op zondag. Op die manier wil ik een vitamine b12 tekort voorkomen. Ik vond de kibbeling beslist lekker ruiken, maar ik kon er gemakkelijk vanaf blijven. Ik verheugde me al op het bordje havermout van amandelmelk wat ik thuis voor mezelf zou gaan klaarmaken.
En zo zijn de Paasdagen weer omgevlogen. Het was echt wel weer wennen hoor vanmorgen, toen alles weer in gestrekte draf moest!
Wat rest is de rommel. Daar ga ik me vandaag maar op uitleven ;-)