woensdag 10 april 2013

Kip en keuken

Zondag ging ik mijn kippen voeren, maar er kwam maar één kip op het voer af. Ik dacht dat de andere kip op het legnest zat, maar vond het wel raar, dat ze niets van zich liet horen. Ik keek dus in het leghok en daar lag ze. Dood :-(. Haar kop vooruitgestrekt lag ze daar. ´s Morgens had ik haar nog in de ren zien lopen. Ik heb niets aan haar gemerkt. Wel legde ze al een paar weken geen eieren meer. Maar het was ook steeds zo koud. En bovendien werd het kipje al een dagje ouder. Ze is 3 jaar geworden en dat is voor een legkip een normale leeftijd om dood te gaan. Toch is het altijd naar, als een (huis)dier doodgaat.
Maandag heb ik meteen op marktplaats gekeken of er in de buurt legkippen werden aangeboden. Het dichtstbij was Wijngaarden bij Bert Heikoop. Ik mailde naar hem en ´s middags al kon ik langs om een nieuwe kip te halen. Ik had Maria en een vriendinnetje meegenomen. We keken er onze ogen uit. Die man fokte niet alleen verschillende soorten kippen, maar ook prachtige konijnen. Hij doet mee aan tentoonstellingen en was twee jaar geleden vierde van Nederland met zijn Weners. Het ras dat hij fokt is heel bijzonder. Het zijn flinke konijnen, wel zo´n 4,5 kilo. Ze zijn sneeuwwit, hebben mooie, lange, harige oren, blauwe oogjes en brede poten. En het allerleukst: ze zijn bijzonder tam! We mochten er een paar knuffelen en ze lieten alles zomaar toe. Die man vertelde dat hij nog nooit door enig konijn gebeten was. Echte knuffeldieren dus. Net als onze eigen Nijn trouwens. Wat genieten we allemaal enorm van dat diertje. Hij is zó nieuwgierig en actief en grappig. Iedereen is dol op hem.




We reden met onze nieuwe kip naar huis. Ik was benieuwd hoe de kippen op elkaar zouden reageren. Helaas gebeurde was ik gevreest had: de oude kip viel de nieuwe kip (indringer) aan alsof ze in een leeuw veranderd was! We zijn nu twee dagen verder en het is nog steeds geen pais en vrêe. Ik laat ze samen slapen. Dat gaat prima, want een kip is vreselijk kippig in het donker en ze gaan dan niet van hun plaats. Overdag zet ik ze steeds een paar uur van de dag apart. De één bovenin het hok, de ander onderin. En af en toe zet ik ze een poosje bij elkaar. De oude kip gaat dan steevast de nieuwe kip te lijf. Of beter: te kop. Ze probeert de nieuwe kip in haar kop te pikken en die duikt daarom steeds met haar kopje naar beneden in een hoekje. Hopelijk sluiten ze snel vrede.

Ik ben de laatste dagen behoorlijk aktief in de keuken. Dat is omdat ik als planteneter eet en daardoor allerlei voor mij nieuwe dingen maak en uitprobeer. Ik kom nu ook wat vaker in de winkels om dingen te kopen die ik niet standaar in huis had. Ik kocht bijvoorbeeld lijnzaad en chiazaad en ga regelmatig naar de Lidl om bladgroenten voor de groene smoothies. Zaterdag zag ik bij de Lidl de bloemen van 2,19 voor 1,09. Ik kon het niet laten: ik kocht een bosje prachtige roosjes. Het is jaren geleden dat ik zomaar voor mezelf bloemen kocht voor op tafel. Dus is het dubbel genieten!



Vorige week heb ik voor het eerst zelf pindakaas gemaakt. Ik had eerst al uitgezocht waar ik pindakaas kon kopen waar geen suiker aan toegevoegd was. Maar toen ik thuis die pot nog eens bestudeerde, zag ik dat er ´gehard plantaardig vet´ in zat. Dat ´plantaardig´ klonk prima, maar dat ´gehard´ beviel me niet. Ik vroeg aan De Planteneter om advies. Hij mailde, dat dat vet zogenaamde transvetten zijn en dat dat wordt toegevoegd om te voorkomen dat er een laagje olie op de pindakaas komt drijven. Die transvetten zijn verre van gezond. Oepsie. Ik maar denken, dat een boterham met pindakaas heel gezond is! Ik besloot om eens te proberen zelf pindakaas te maken. Het is zo simpel als wat. Je doet ongezouten pinda´s zonder vlies in je blender, doet er een beetje zout en een heel klein beetje arachideolie bij. Blenden tot de boel glad is en klaar ben je. De pindakaas bleek ook nog eens heerlijk en was dus zó op. Maria vroeg of ik nieuwe wilde maken. Deze keer probeerde ik het van een zak doppinda´s.



Het is weliswaar wel even een werk om ze te pellen, maar het is wat goedkoper en ik wilde het gewoon uitproberen. De pindakaas van de doppinda´s is iets donkerder en droger. Volgende keer maak ik het weer van een gewoon zakje ongezouten pinda´s. Dan ben je ook een stuk sneller klaar.

Trijnie had ook een verzoeknummer: of ik hummus wilde maken. Natuurlijk! Hummus is erg gezond, helemaal plantaardig, goedkoop en in een handomdraai zelf te maken. Ik kocht voor de gelegenheid maar eens kikkererwten in een pot. Maar zelf weken en koken kan natuurlijk ook. Nu was het een kwestie van: vocht uit de pot laten lopen, kikkererwten in de blender, sap van een citroen en twee eetlepels Tahin erbij, twee tenen knoflook erbij en twee theelepels komijn. Blenden, klaar en smullen maar.

pindakaas en hummus


In merk inmiddels aan mijn boodschappenvoorraad dat we heel anders eten. Sommige dingen blijven hier ineens in de kast staan en andere dingen moet ik ineens bijkopen. Over een poosje moet ik mijn lijst met maandboodschappen maar eens aanpassen.

Tussen de middag staat steeds vaker een lunchsalade klaar bij het brood. Zo kan iedereen kiezen wat hij/zij lekker vindt. Willem vindt salade als lunch zó lekker, dat hij het meeneemt naar zijn werk.



Zo krijgen we lekker veel groenten en fruit binnen. Mmm!