En gisterenmiddag kwam ze moe, maar vol verhalen, thuis! Met de gebruikelijke bult was uiteraard ;-).
En ja, ik had het deze week al zo druk met de was. Vorige week vrijdag ging mijn wasmachine stuk en pas maandagmiddag om half 4 kwam de monteur. Nu was ik allang blij dat m'n trouwe hulp gerepareerd kon worden. Het is al best een oud beestje en dan houd je je hart vast als er een monteur moet komen...
Maar goed. Als je dan drie dagen niet hebt kunnen wassen, dan ligt het wasgoed zo hoog als de toren van Babel en ben je domweg de hele week bezig om de achterstand weg te werken. Het zij zo.
Laat nu 'de wasmachine' deze week regelmatig onderwerp van gesprek zijn in ons gezin. Niet míjn wasmachine, maar die van mijn oma! Mijn oma was zó vooruitstrevend dat ze al in 1939 een echte wasmachine had. Een Miele nog wel liefst (het eerste model dat door Miele op de markt gezet werd).
Mijn oma kreeg haar wasmachine dus vlak voor de oorlog. Ze was toen in verwachting van haar 11e kind. Helaas overleed nog voor de geboorte van dat kind haar man. En zo moest ze met 11 kinderen de oorlogsjaren door. Het heeft de nodige creativiteit gevergd om iedereen z'n natje en z'n droogje te kunnen geven. Maar gelukkig was oma niet voor één gat te vangen. Zo vond ze uit, dat je in de wasmachine prima...kaas kon maken! Ja heus! Lees het hele verhaal maar eens op de blog van mijn tante.
