Het werd deze keer een redelijk sportief gebeuren. Tenminste...als je dat kunt zeggen van een fietstochtje van zo'n 20 kilometer ;-). Maar goed, dat is dan ook niet waar we de hele dag over deden.
's Morgens om 9 uur zat ik al in de auto, want ik had afgesproken om om half 10 bij Wilma te zijn. Ik reed nèt Alblasserdam uit, toen ik bedacht, dat ik was vergeten om de kippen te voeren. Even nog dacht ik: ¨Dan moet Willem dat vanmiddag maar doen.¨ Maar toen ik me voorstelde hoe de kippen tegen het gaas op zouden vliegen van de honger, maakte ik rechtsomkeert. Dan maar wat later bij Wilma. Ik voerde de kippen en gaf ze schoon water en ging voor de tweede keer op pad.
Nog een staartje file zorgde ervoor dat ik uiteindelijk pas rond 10 uur bij Wilma was. Die zat al klaar met heerlijk vers gezette koffie en zelfgemaakte dadelkoek. Mmm! We genoten van de koffie en van nog even zitten en kletsen. Daarna hesen we onze fietsen op Wilma's fietsendrager en begonnen aan onze reis.
We hadden een beste rit voor de boeg, want we hadden bedacht om naar Bredevoort, de boekenstad, te gaan. Het was zo'n beetje anderhalf uur rijden. Maar met kletsen over koetjes, kalfjes en serieuze onderwerpen is zo'n rit òm voor je er erg in hebt. Wij hebben geen van beide een hekel aan een autorit.
We parkeerden in de buurt van de VVV, want daar moesten we nog de fietsroute die we uitgekozen hadden gaan betalen. Daarna hadden we twee uur de tijd om heerlijk van boekenwinkel naar boekenkast naar boekenkraam te dwalen. Wat was dat leuk! En dan te bedenken dat het toeristenseizoen nagenoeg voorbij is en Bredevoort al zo'n beetje in winterstand stond. Maar er was genoeg te snuffelen.
We genoten van de kruidentuin waar we langskwamen. Daar moesten we beslist even doorheen drentelen.
Uiteindelijk schrokken we om 7 over 2 ervan dat het al ná 2 uur was. We hadden om die tijd gereserveerd voor een lunch bij Bertram.
Wel, dat was slechts enkele minuten lopen en daar zaten we even een portie luxe te doen :-). Lunchen in een restaurant. Wilma koos brood met gesmolten brie en vijgenjam. Ik ging voor de gebakken paddenstoelen. We dronken er lekker thee bij uit een kroes. Bertram is namelijk een 'middeleeuws' restaurant en dat ziet er allemaal erg stoer uit!
Na deze verwennerij sjouwden we onze fietsen van de fietsendrager, pakten de routekaart en Wilma's knooppuntenboekje erbij en gingen op pad. We deden een deel van de 80-jarige oorlog-route. Niet dat we iets van die oorlog hebben meegekregen, hoor ;-). We genoten veel te veel van alles wat zomaar op ons pad kwam om erg te hebben in de overblijfselen die in ons boekje beschreven stonden.
Al direct buiten Bredevoort moest ik nodig even stoppen om een zakje Springbalsemienzaad te bemachtigen. Nee, die bloemen hoef ik niet in mijn tuin. Ik strooi het zaad hier in de berm in de hoop dat ze zullen aanslaan. Het zijn geweldige bijenbloemen! Wilma hielp wel even met plukken :-)
Daarna hebben we zo'n beetje op elke kilometer een stop gemaakt om iets geweldig moois te fotograferen of van dichtbij te bekijken. Man, man, wat is het daar mooi!! Alsof we in een Openluchtmuseum fietsten. Of nee, we fietsten gewoon in onze droom! Kijk maar eens:
 |
| Je zou daar wonen.... |
 |
| Of daar.... |
We vonden langs de kant van de weg een appelboom. De appels onderaan waren al verdwenen. Maar ik wilde toch graag proeven. Dus rekten en strekten we om er één te pakken. We namen elk aan een kant een hap. Mmm, lekker! De rest ging naar een reetje dan met haar reekalf in de wei stond en nieuwsgierig kwam kijken.
We fietsten langs een prachtige moestuin. Ho, stop. Even een foto maken om aan Clarien van Moeskers Moestuin te laten zien:
We kwamen in een dorp waar een mooie, hoge graanmolen stond. Die moest ik natuurlijk ook even van dichtbij bekijken.
De ruïne, die we snel na de molen op onze route tegen kwamen, stond in ons boekje beschreven. Een ruïne van een kapel die in 1440 werd gesticht. Wat oud!! Wat heel apart was: die ruïne stond nagenoeg bij mensen in hun achtertuin. En ja, óveral, óók bij die ruïne kwamen we stalletjes tegen waar je iets kon kopen. Walnoten in dit geval. Gewoon een pot of bus erbij waar je je geld in kon doen. Bij de walnoten mocht je zelfs zelf bepalen hoeveel die je waard waren :-).
Tijd om hier maar eens een selfie te maken. Want ja, Wilma had dan volgens Willem wel zo'n 'ouwewijvending' achter op d'r auto (de fietsendrager), we gaan toch heus nog wel met onze tijd mee, hoor. Vooruit. Eerst maar even een selfie appen naar de familie:
We fietsten langs het spoor. Ik moest zomaar denken aan ¨Het huisje in de sneeuw¨ van W.G. v.d. Hulst. Je weet wel, van: 'En het kannetje zei: ¨Kloek¨.'
Toen het koffietijd werd, vonden we een kapschuur langs het fietspad. Ingericht om het vermoeide fietsers naar de zin te maken. Thermoskan op tafel, koek erbij en genieten maar!!
We kwamen later op de route trouwens nog wel meer bijzonder plekjes tegen om even te gaan zitten:
Het stalletje met gebreide spulletjes vonden we heel leuk.
Maar we kochten er niets. Wel bij een imker een stukje verderop. Daar kochten we allebei een potje koolzaadhoning. We zagen trouwens heel wat bijenkasten onderweg. De imkerdichtheid is daar beslist een heel stuk hoger dan in de Randstad.
We genoten van bos en van platteland. Van beesten en van bloemen.
Toen we allebei het zo ongeveer wel genoeg vonden hebben we gepuzzeld om te kijken hoe we weer zo snel mogelijk in Bredevoort konden komen. En dat was dan ook precies op tijd. Juist toen we bij de auto kwamen begon het te regenen. Mooi uitgemikt ;-).
We hadden nog één programma-onderdeel. Maar daar moesten we eerst vast een heel stuk terugweg voor rijden. We reden naar Zaltbommel. Kochten daar heel bescheiden elk een patatje speciaal, ingepakt. En hebben dat in de auto aan de kant van de rivier heerlijk zitten opsmikkelen.
De avond was intussen gevallen. Wat hebben wij een geweldig mooie dag gehad. Een dag met een gouden vriendinnenrandje!
