Na ons uitstapje naar Winterberg was het met de vakantie van Willem snel gedaan. Hij had maar twee weken. De vrijdag was weer nat en koud. Het werd een thuisdagje. Ook helemaal goed, want er moest toch ook nog wel wat gewerkt worden.
Ik stond ouderwets vroeg om kwart over 5 op. Hans en Koos moesten er toen ook bijna uit om te gaan werken. Ik ruimde de kampeerrommel op en zodra het licht genoeg was zette ik mijn fotospullen klaar om de reportage voor Terdege (met de pompoen) te kunnen gaan maken.
De schilder was ook weer van de partij. En de jongens kwamen niet veel verder dan spelletjes al dan niet op de computer, (strip)boeken lezen of loomen. 's Middags waren ze koud 10 minuten buiten aan het voetballen toen het weer net te hard voor het mooi begon te druppelen.
Ik moest nog even naar Papendrecht voor een paar boodschapjes. Willem reed en Henk ging mee. Da's toch wel gezellig ;-). De mannen gingen de modelbouwwinkel in om treintjes te kijken en ik deed snel de boodschappen. Daarna reed Willem z'n auto door de wasstraat en maakte het af met een zuigbeurt. Henk hielp hard mee.
Thuis lagen er een paar net gesneden kroppen sla op het aanrecht. Die had de schilder van z'n tuin gehaald. Lekker! Dat was meteen geregeld: sla voor het avondeten.
's Avonds gingen Willem en ik samen naar de verjaardag van een vriend. En zo was het thuisdagje ook weer omgevlogen.
Ook zaterdag moest er weer wat gewerkt worden. Maar ik stond aardig in de vakantiemodus en heb het mezelf makkelijk gemaakt door eens een keertje brood en koek voor het weekend te kopen i.p.v. zelf te bakken. Zo was ik lekker snel klaar. En dat was ook wel nodig, want er moest wéér een tas ingepakt worden :-)). Koos ging een week logeren op De Welkamp. We zouden uiterlijk om 14.00 gaan rijden.
Het werd uiteindelijk zelfs zomaar een uur eerder dat we vertrokken! Koos heeft in de tweede schoolweek een soort teambuildingskamp en dat wordt vooral survivallen. Hij had z'n uitrusting al aardig bij elkaar gesprokkeld. Maar Trijnie's vriend zit bij Defensie en had nog wel wat nuttige tips. Koos moest vooral een poncho aanschaffen, waarmee hij met een paar stokken in no time een soort tentje kan creëren. Dus zocht Willem naar een dumpshop op de route naar Elspeet en vond er één in Utrecht. De mannen keken er hun ogen uit :-). De poncho werd gevonden en aangeschaft. Maar Koos wilde ook graag nog een simpel mes om takken af te kunnen snijden en een vuurmakertje. Willem kocht een opvouwbare schep. Handig om altijd achterin de auto te hebben, voor als we bijvoorbeeld naar het strand gaan.
Op de Welkamp dronken we even gezellig een bakkie koffie en maakten weer rechtsomkeert naar Alblasserdam. We hadden op de terugweg onze laatste uitspatting in deze vakantie: we stopten bij de verkoopkar met Italiaans ijs. Dat was erg lekker, maar ook erg duur....Ik schrok me naar toen ik hoorde wat ik voor die drie ijsjes (Henk was ook mee) moest betalen. Toen heb ik maar extra hard van het ijs genoten ;-).
Vorige week maandag moest Willem dus weer aan het werk. En heel langzaamaan begon het hier ook weer een beetje 'gewoon' te worden. Maandagavond was het weer de eerste avond van de spingroep na de vakantie. De was werd bijgewerkt. Er waren weer wat verplichtingen. Daar stond tegenover dat de logeerpartijtjes onverminderd doorgingen. Tot aan de allerlaatste vakantiedag toe. Toen logeerde er een vriendinnetje van Henk. Gezellig hoor. Die twee kinders hebben elkaar helemaal gevonden :-).
Zaterdagavond zijn we met z'n zessen naar de 1e Psalmzangavond in Gouda geweest. Dat was dan toch echt het einde van de zomervakantie 2014.
En vanmorgen was daar het begin van het schooljaar 2014/2015. Nog maar twee kinderen op de basisschool...Waar is de tijd gebleven, dat ik er vijf heen bracht? Tja, dat heeft zich langzamerhand verplaatst naar de middelbare school. Want vanavond was ik met vier kinderen naar de opening van het schooljaar van de Guido de Brès. Vier kinderen op de middelbare school brengt de nodige drukte met zich mee! Roosters, schoolkampen, boeken, fietsen, opgeladen ov-kaarten, het ene item buitelde vandaag over het andere. Ik zit hier steeds met vier stapeltjes paperassen in de aanslag om te checken of alles in orde is en we niets vergeten. Natuurlijk ligt die verantwoording voor een deel bij de kinderen zelf, maar ik voel me er toch eindverantwoordelijk voor. Zeker als het om m'n brugpieper gaat. En zo was het hier vooral één lange regeldag. Tijd om m'n ogen maar eens dicht te gaan doen!
