Op de beurs heb ik vooral erg genoten. Na de eerste moeizame startdag, waarop er van alles anders liep dan gepland, verliep de rest van de week gladjes. Vooral de workshops 'Bak je eigen brood' vond ik erg leuk om te doen. Daar was ik steeds ook helemaal niet nerveus voor. Dat was bij de lezingen anders. Tot en met de laatste dag was ik gespannen als ik het podium op moest. Maar zodra ik er dan stond en m'n eerste zinnen had gezegd, was het fantastisch om te doen.
Willem is de laatste beursdag gezellig mee geweest. En hij vond nu juist de lezing het leukst. Misschien omdat hij niets met brood bakken heeft?
Deze week was het onverwachts super hektisch. Onverwachts, omdat het me vorige week steeds gelukt was het huishouden goed bij te houden. Toen ik maandag dus aan mijn werkweek begon, lag de week gladjes voor me. Het enige wat er extra aan was, was dat ik alle beurszooi nog moest opruimen. Daar was zaterdagavond niets meer van gekomen.
Maar het liep toch anders dan ik voorzien had. De maandag was een echte startdag. Ook al omdat de kinderen allemaal weer naar school moesten. Dat geeft mij meer drukte dan wanneer ze gezellig vakantie hebben. Alles moest weer op tijd en in het gareel. Maria kon met haar gebroken arm niet fietsen en moest voor het eerst met de bus. Daar was ze -natuurlijk- een beetje onzeker over en dus reisde Koos gezellig met haar mee.
Maandagavond was het spinavond. Ik heb het laatste stuk van de lontwol die ik bij de schaapskooi in Ottoland had gekocht getwijnd en daarna de draad netjes tot een streng gedraaid. Heerlijk gevoel om zo'n projectje helemaal af te ronden. De draad is naar m'n zin. Ik ga hem binnenkort rood verven en er dan iets leuks van maken. Misschien een muts ofzo.
Dinsdag heb ik zo'n beetje de hele dag in de auto gezeten. Eerst ben ik met Maria naar het ziekenhuis in Dirksland geweest voor controle. Ze hebben daar niets aan haar arm gedaan, want ze waren bang, dat als ze eraan zouden komen, de gezette botjes zouden terugspringen. De gipsmeester heeft wel het gips beter gemaakt. Het zat namelijk heel ver over haar hand en ze kon haar vingers nauwelijks bewegen. Hij heeft een randje van het gips gehaald en ook haar duim meer ruimte gegeven. Daarna heeft hij aan de bovenkant er juist een rand áángezet, want volgens hem was het het beste als het gips tot boven haar spierbal zou zitten. Er werd als finishing touch nog een kleurtje overheen gewonden en Maria kreeg een nieuwe band waar ze haar arm in kan hangen. Hoewel het gips nog even zwaar is (van dat zware witte gips dus) draagt Maria haar arm nu stukken beter: aan haar schouder in plaats van aan haar nek. Raar maar waar: de pijn die ze continu had was al snel stukken minder! Over twee weken moeten we terugkomen. We hopen dat de botjes dan goed aan elkaar blijken te groeien.
.JPG)
Na Dirksland stond Hoek van Holland op het programma. Daar hadden we een afspraak bij iemand die Maria ademhalingstherapie geeft om hyperventilatie te leren voorkomen. Maria heeft al een jaar of twee perioden dat ze flink hyperventileert. Pas had ze het op school zó erg, dat ze de ambulance hebben laten komen en Maria afgevoerd werd naar de eerste hulp van een ziekenhuis. De therapeut heeft gezocht naar de oorzaak van het hyperventileren en die ook gevonden. Nu is het een kwestie van goed oefenen en dan zou dat hyperventileren tot het verleden moeten horen. Super!
We kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik had maar twee uurtjes de tijd om de noodzakelijkste huishoudelijke klusjes te klaren. Toen was het tijd om Maaike heen-en-weer naar celloles te rijden. Ja, moeders zijn soms net taxichauffeurs...
Woensdag was er een broodbakworkshop. En op de één of andere manier heb ik tot het laatste moment gedacht, dat dat volgende week zou zijn. Heel raar, want het stond gewoon in mijn agenda. Maar kennelijk stond het niet in mijn hoofd. Hoe dan ook: het werd een rondje improviseren, omdat ik de boel niet, zoals gewoonlijk, tot in de puntjes had voorbereid. Toch was het leuk. Eigenlijk is het gewoon altijd leuk, om zo fijn met een groep vrouwen bezig te zijn.
's Middags had ik nog wat computerwerk wat echt gedaan moest worden. Midden in de puinhopen ben ik daarom achter m'n laptop gaan zitten. En juist op het moment dat ik klaar was en het slagveld in de woonkamer te lijf wilde gaan reed schoonmama voor. Die had dinsdag het wekelijkse bakkie koffie gemist en kwam dat vandaag inhalen ;-). Geen probleem. Ik schoof de ergste rommel even aan de kant en zette koffie. Het slagveld kon nog wel een uurtje wachten :-).
Ik ben na de koffie als een witte tornado door het huis gevlogen. Gewoon boven vandaan begonnen en naar beneden gewerkt. Als je even in de hoogste versnelling gaat, kun je in een uur echt veel doen. Zelfs de laatste kratten met beursrommel werden opgeruimd. Alleen aan de vaat kwam ik niet meer toe, want er 'moest' uitgebreid gekookt worden. Ik had namelijk een spinazieschotel op het programma staan, met verse spinazie en aardappelpuree enzo. Best bewerkelijk, maar mmmmmmmmm!
's Avonds moesten Willem en ik de deur uit voor een bespreking. De vaat bleef staan....
En die stond er dus donderdagochtend nog. Mooie klus. Lekker met de handen in het warme sop. Alles weer netjes schoon in de kastjes en daarna het gasstel, het aanrecht en de achterplaat gepoetst. Genieten, zo'n schone keuken! Het perfecte moment om aan het koken te gaan voor mijn kookrubriek in Terdege ;-). Ik deed alleen het kook- en fotografeerwerk. Voor de tekst had ik geen tijd meer.
's Middags moest ik namelijk alwéér uit m'n huishouden. Een medicatiecontrole voor Jan bij Yulius in Dordrecht. We hadden de afspraak om 15.00 uur. Dat betekende om 14.30 wegrijden. Er was uitloop van het spreekuur. Gelukkig had ik mijn haakwerk bij me, zodat ik in de wachtkamer niet in onnozele roddelbladen hoefde te bladeren. Om 16.30 uur waren we weer thuis. Weg middag. Ik kon direct achter het aanrecht voor het avondeten. Er stond o.a. geroosterde groenten op het menu. Zó lekker. Ik heb gewoon allerlei groenten die ik had in stukken op bakpapier op de bakplaat van de oven gelegd. Olijfolie en zeezout erover en roosteren maar. Ik had venkel, een stuk pompoen, een paar uien, courgettes, aardappels en tomaten. Het was erg smakelijk.
Gisteren, vrijdag, heb ik gedraafd om alle losse eindjes vast te knopen. De was, de strijk, rekeningen die nodig betaald moesten worden, de tekst voor m'n kookrubriek schrijven en alles insturen, wat aan de kledingwissel werken, brood bakken enzovoorts. En er was koffievisite, die een erg leuke brei-opdracht kwam brengen. Ik ga een bruidssjaal maken! Superleuk om te doen. Ik had tussen de bedrijven door een lekker amandeltaartje gebakken met mix van de molen. Dat was, behalve voor de koffievisite, ook voor de vrijdagavond. Dan luiden we het weekend in met iets lekkers bij de koffie. En met een biebrondje. Er liggen weer stapels boeken klaar voor iedereen.
En nu is het zaterdag. Er zijn al twee jongens naar hun werk vertrokken. De rest van het gezin ligt nog in diepe rust. Maar dat gaat niet lang meer duren. Ik ga zometeen een paar mannen wakker maken. Ze gaan namelijk vanmorgen een paar uurtjes kachelhout zagen en klieven. En vanmiddag? Dan wil ik toch heus naar het herfstbos! Daar is nog steeds niet van gekomen. Straks zijn de bomen kaal en dan heb ik het genot van de kleurenpracht, de paddestoelen en de vallende blaadjes gemist. Dat kan echt niet!
