Het zag er allemaal gezellig en rustgevend uit, daar in die wachtkamer van de kaakchirurg. Maar toch had ik kriebels in mijn buik en mijn handen waren steenkoud.
Al sinds juni tob ik met ontstekingen in mijn mond. Intussen heb ik twee wortelkanaalbehandelingen gehad en één halve. Die halve moest er één worden, maar de wortel was helemaal weggetrokken en kon, volgens de tandarts, onmogelijk de oorzaak zijn van de ontsteking, waar ik last van had. Het prachtig geboorde kanaaltje werd onverrichter zake weer netjes gedicht.
De tandarts heeft alles geprobeerd om de ontstekingen onder de duim te krijgen. En toen ik twee weken geleden toch wéér bij hem op de stoep stond, heeft hij me doorverwezen naar de kaakchirurg.
Vanmorgen om kwart over 8 had ik de afspraak. Het was nog even zoeken, voordat ik het gevonden had. Maar daar zat ik dan. Na het invullen van wat papieren (het zou eens niet zo zijn!), werd ik door de assistente geroepen om een overzichtsfoto te laten maken. De detail-foto's van de tandarts waren niet voldoende (weer: het zou eens niet zo zijn!).
Minstens een kwartier wachten verder (hoe krijg je het voor elkaar om al bij patiënt nummer 2 zo'n uitloop te hebben?) kon ik naar binnen.
De kaakchirurg had het al snel bekeken en liet me meekijken naar de foto op het scherm. Boven/achter mijn voortanden zit een flinke ontsteking. Zo groot als een kers, volgens de dokter. Die ontsteking is afkomstig van een (heel) oude blessure ten gevolge van een klap of een val.
Ik mocht in de stoel plaatsnemen en de dokter ging de plek des onheils bekijken. Ik vertelde hem, dat ik al weken niet durf te bijten, omdat één voortand heel los zit. De tandarts had gehoopt, dat die tand vanzelf weer vast ging zitten. Maar dat is niet zo. Hij zit niet alleen los, hij is ook verplaatst. Ik heb nu een gleufje tussen mijn voortanden, wat er nooit heeft gezeten. Ook zit die losse tand wat lager en lopen de onderkanten van mijn twee voortanden dus niet meer gelijk.
De dokter had ook dit al snel bekeken: die tand is vanbinnen afgebroken, was zijn conclusie. Ik kreeg een spiegel in mijn handen gedrukt om méé te kijken. En ja, als de dokter met die losse tand wiebelde, zag je maar een klein deel van het tandvlees wit worden. Terwijl de wortel veel langer is. De dokter wist het voor 99% zeker: het is een breuk.
Dit maakt het er allemaal niet leuker op. Zijn advies: maak een afspraak bij je tandarts voor het maken van een plaatje met één tand. Zodra het plaatje gereed is, maak je een afspraak bij de kliniek. Van twee wortelpunten van de boventanden in de omgeving van de ontsteking zal de dokter dan een stukje af halen. Tijdens die behandeling kijkt hij meteen of de tand echt afgebroken is. In dat geval wordt hij verwijderd en krijg ik het plaatje ervoor in de plaats. Al vòòr de behandeling moet ik beginnen met antibiotica. En een receptje voor Ibuprofen 600 heb ik ook maar alvast meegekregen.
