En wat je beloofd hebt, moet je doen.
Een extra blog-berichtje dus in deze nare corona-tijd.
Het zijn wel een beetje saaie berichtjes, hier, denk ik. Want wij staan voorlopig nog wel een poosje in het standje van Wonderpannen uitleveren.
Je vraagt je misschien af, waarom dat zo´n monsterklus is? Dat komt, omdat we deze pannen ´af fabriek´ binnen krijgen, zoals dat heet. Die pannen worden gemaakt in een metaalvervormingsfabriek en zijn heel vet en heel zwart. Eén pan bestaat uit een binnenpan en een buitenpan en deze beide pannen moeten grondig gepoetst worden. Dat gebeurt met Dasty en poetsrollen. Inmiddels heb ik de slag zeker wel te pakken, maar het blijft een flinke klus.
Vanmorgen heb ik eerst een slinger aan mijn huishouding gegeven. Van half 6 tot half 7 was ik met de was bezig. En na het ontbijt ging ik verder: ik ruimde onze slaapkamer, de woonkamer en de keuken op. Daarna toog ik naar boven om twee bedden te verschonen en nog maar weer een was aan te zetten.
We dronken vroeg koffie, want Willem had om 10 uur een vergadering. Hij werkt vanaf maart thuis. Al die tijd is hij maar één keer op kantoor geweest. Eigenlijk zijn we er al helemaal aan gewend, dat we Willem vanuit z´n kantoor keihard horen praten. Hij zit steeds met een koptelefoon op zijn hoofd en heeft dan helemaal niet in de gaten, dat hij zo hard praat :-). Soms is het video-vergaderen en dan is het niet handig om in beeld te komen. Daar moet ik steeds op bedacht zijn, want de printer staat in zijn werkkamer en als ik bijvoorbeeld pakbonnen wil printen, moet ik achter Willem langs lopen. Dat doe ik liever niet als er allemaal collega´s van Willem kunnen meegluren ;-).
Na de koffie ging ik pannen schoonmaken. Ik was in mijn eentje en dat schiet niet heel erg op. Toch had ik 20 buitenpannen schoon om 12.00 uur. Dat was precies mijn streven.
Na de lunch kwam Maria helpen. Terwijl ik oren zette aan die 20 schone buitenpannen, draaide Maria een knop op 20 glazen deksels. Daarna pakte Maria 30 pakjes kruidkoekmix in en ging 20 binnenpannen schoonmaken. Intussen pakte ik pan na pan in: binnenpan in de buitenpan zetten, briefje met waarschuwing voor hete knop erin, golfkartonnetje op de pan, deksel daar bovenop, handleiding en vlamverdeler erbij. Dan doos in elkaar zetten, pan erin, doos dicht en een hoes er omheen vouwen. Tenslotte een omdoos in elkaar zetten, kruidkoekmix in dik papier rollen en erbij doen, pakbon erbij, doos dicht en adreslabel erop. Tja, daar ben je echt wel even mee zoet!
Elke week willen we 60 orders de deur uit hebben. Vorige week is dat gelukt. Deze week zitten we aan 40 en we hebben er dus nog 20 te gaan. Dat gaat nog wel lukken, denk ik. Eerlijk gezegd ´drukken´ al die wachtende mensen op me. En dat maakt het allemaal een beetje een gestress. Ik krijg dan ook elke dag mailtjes of telefoontjes van mensen, die willen weten, wanneer ze hun pan kunnen verwachten. Dat begrijp ik helemaal. Maar het maakt me tegelijk steeds opgejaagder. Afijn. Gewoon blijven ademhalen, zeggen ze hier dan. En dat probeer ik dan maar.
De koffie was vanmiddag net als vanmorgen weer wat vroeger dan normaal. Want ook vanmiddag had Willem precies rond koffietijd een vergadering.
Na de koffie maakten Maria en ik nog de gewone webshop-bestellingen klaar. Die kregen we niet allemaal meer ingepakt. Sommige klanten moeten dus een dagje langer op hun bestelling wachten. Het is even niet anders, al zou ik anders willen.
Au, au, wat had ik een zere rug!! De hele dag heb ik in een verkeerde houding gewerkt. We hebben nog geen werktafel en hebben een geimproviseerde werkplek gemaakt op een grote stapel kartonnen dozen. Voor het mooi net iets te laag, waardoor ik continu iets voorover sta. Maar daar komt snel verbetering in. Willem heeft vanavond een werktafel besteld en hopelijk wordt die snel geleverd. Wat zal dat fijn zijn!!! Maria en ik kijken er heel erg naar uit. Dit is echt geen doen meer.
Vanavond ben ik na het eten naar de workshopzolder gegaan. Morgen draai ik een workshop ´Bak je eigen brood´. Hiervoor moest ik de zolder ombouwen. Hij stond nog in standje ´Creatief met bijenwas´.
Terwijl ik alles opruim en opnieuw inricht, bak ik voorbeeld-broden. Er staat al het nodige in de voorrijs en in de narijs.
Het zal hoe dan ook dus wel weer een latertje worden. Maar dat is niet erg. Ik kijk er alweer naar uit om morgen de deelnemers te ontvangen. Ik moet er alleen wel mijn hoofd goed bij houden. Bij de vorige workshop brood bakken, liep ik om 24.00 uur naar boven om de laatste broden uit de ovens te halen. Was ik toch één oven vergeten! Ik kwam de volgende ochtend om een uur of 8 boven en zag toen het lampje van de oven aan staan. Ik dacht: ¨Oeps! Ik ben vergeten de oven uit te doen! Zonde van de stroom!¨ Ik gooide snel de dakramen open, want het was warm en stonk. Pas een half uur later, zag ik, dat ik niet alleen die oven vergeten was uit te doen, maar dat er ook nog een brood in stond! Helemaal verkoold natuurlijk. Bah bah, wat een stank! En wat fijn, dat het zo is afgelopen en we geen brand hebben gekregen...
Ik ga er dus mijn hoofd bij houden en maar eens verder met de brood-bakkerij.
