Gelukkig ben ik snel weer helemaal opgeknapt. Zaterdagochtend werd ik alweer zó fit en vol energie wakker, dat ik me er over verwonderde. En dat terwijl er nu in onze directe omgeving toch bij bosjes mensen getroffen worden door corona en sommigen er ook pittig ziek van zijn. In mijn familie zijn verschillende gevallen, in onze kerkelijke gemeente ook en in Jan z´n klas zijn er inmiddels ook maar liefst vier leerlingen positief getest.
Deze week stonden er twee workshops op het programma. Beide workshops deed ik voor de eerste keer. Ik vond het daarom niet erg, dat ze allebei niet volgeboekt waren. Nu kon ik het mooi met een klein clubje van vier mensen uitproberen.
Dinsdag had ik de workshop ¨Creatief met bijenwas¨. Op deze workshop maken de deelnemers een bijenwasdoek, ze gieten waxinelichtjes van bijenwas en ze maken lippenbalsem, waarin bijenwas is verwerkt. Intussen krijgen de deelnemers allerlei informatie over bijen houden in het algemeen en bijenwas in het bijzonder. Ik had me erg op de workshop verheugd, omdat ik zelf imker ben en dus van alles af weet van het houden van bijen. Tegelijk vond ik het ook best spannend, vooral omdat ik niet wist hoe het zou uitpakken met de tijd. Zou tweeëneenhalf uur genoeg zijn, krap zijn, of juist veel te ruim bemeten zijn? Het bleek precies goed te zijn. We hielden nog een klein beetje tijd over, maar waren dan ook ´maar´ met vier mensen in plaats van met acht (dat is als ik helemaal volgeboekt zit).
Op het laatste moment had ik nog allerlei corona-aanpassingen gedaan. Was het eerst de bedoeling om één strijkijzer met twee mensen te delen, nu had ik besloten om iedereen toch een eigen strijkijzer op de eigen tafel te geven. Zo hoefde niemand in elkaars anderhalve-meter-zone te komen. Ook had iedereen een eigen elektrisch plaatje op tafel, waarop au bain marie bijenwas gesmolten moest worden. Ik was zelf de enige die af en toe bij iemand binnen de anderhalve meter kwam, bijvoorbeeld om koffie/thee te schenken en spullen uit te delen. Ik had daarom uit voorzorg een spatmasker opgezet. Dat is wel even wennen, maar dat is dan maar zo.
Na een gezellig en ´bezig´ ochtendje, gingen de dames voldaan naar huis met hun zelfgemaakte spulletjes.
De tafeltjes en elektrische plaatjes konden mooi blijven staan, want vandaag was de workshop DIY Persoonlijke Verzorging. Ook tijdens deze workshop moest er het één en ander au bain marie gesmolten worden. Alleen de strijkijzers waren vandaag niet nodig. Die had ik daarom opgeruimd.
De deelnemers maakten tandpasta, deodorant en basiszalf en intussen heb ik heel veel informatie en tips gegeven over leven met minder afval en over de ingrediënten, die voor de producten werden gebruikt.
Ook vandaag was het weer erg gezellig. Wat mij betreft is het geven van deze nieuwe workshops een schot in de roos. Hoewel ik de workshop ¨Bak je eigen brood¨ ook nog altijd met veel plezier geef, ´hoor´ ik mezelf weleens praten, als ik voor de 100ste keer hetzelfde verhaal afdraai. Wat ik ook heel erg leuk vind aan de nieuwe workshops is, dat ik mezelf ook weer helemaal geïnspireerd voel, om van alles zelf te maken. Je leert wat dat betreft ook zeker altijd weer van elkaar, als je zo een hele ochtend bij elkaar bent. Super leuk is dat!
En dan is het morgen alweer vrijdag! Wat vliegt deze week ook weer hard voorbij! Dat gaat zo, als je het druk hebt. Behalve de drukte van de workshops, heb ik aardig wat tijd in de keuken doorgebracht. Maandagavond speelden Willem en ik ´soepbusje´. In de tijd, dat Jan op catechisatie was, hebben wij op verschillende adresjes soep gebracht. Er zijn nu zoveel zieken. Ik hoefde niet lang na te denken om m´n soep uitgedeeld te krijgen. Als ik meer tijd had gehad, had ik met alle plezier nog méér gemaakt.
Ook was ik druk met het verwerken van fruit en groenten, die Maria vrijdag voor me opgehaald had. We hebben heel wat litertjes sinaasappels geperst, maar ook aardig wat liters verse druivensap. Elke dag maakte ik een grote schaal vers fruit klaar. En gisteren maakte Maria een gouwe ouwe als toetje: banaan met chocola uit de oven. Ooit, héééééél lang geleden, leerden we, hoe je bananen in de lengte insnijdt, er blokjes chocola in steekt en de bananen ingepakt in aluminiumfolie in de hete as van de bbq laat garen. Heb je de bbq niet aan, dan kun je hetzelfde gerechtje ook klaarmaken in een hete oven. Het was minstens anderhalf jaar geleden, dat we dit aten en deze gouwe ouwe werd met gejuich begroet :-).
Vanavond heb ik een hele tijd stoofpeertjes zitten schillen. De afgelopen weken lagen er een paar huizen verderop zakken stoofperen op een tafel bij de weg: 3 kilo voor slechts 1 euro. Ik nam 3 zakken mee en die staan nu heerlijk te stoven in een grote pan. Met zoete rode wijn, suiker en kaneelstokjes. Het ruikt hier naar Kerst! Ik heb er nu al trek in!
Morgen gaan Willem en ik bij gezondheid op stap. Willem heeft er een halve dag vrij voor genomen. De eerste batch wonderpannen is klaar en kunnen we ophalen bij de fabriek. We rijden met de Caddy en een aanhangwagen erachter. Het is helemaal in de Achterhoek en we zijn dus wel een poosje onderweg. Helemaal niet erg, want dan hebben we mooi de tijd om eens even over van alles en nog wat bij te praten. En ik kan ook het eerste gordijntje af haken. Ik moet nog vier toeren en dan is het klaar. Op het moment heb ik niet zoveel haaktijd en het gaat daarom niet zo snel meer. Maar ja. Dat is verder niet erg.
Ergens moet ik ook nog een afspraakje in het ziekenhuis inplannen voor het maken van een foto van mijn pink. Een week of 8 geleden heb ik mijn pink geklemd, bij het uitlaten van Ciara. Ze zag een kat en nam een run en in een split second zat mijn vinger klem in de hondenriem. Toen de pink ging ontsteken ben ik ermee naar de huisarts gegaan. Die constateerde dat er een spiertje van m´n bot gescheurd was en vertelde me, dat m´n pink 6 weken in een spalkje moest. Gisterenavond ging ik voor controle terug naar de dokter. Maar die was helaas niet tevreden. Nu moet ik een foto laten maken in het ziekenhuis. Normaal kun je daar zo voor binnen wandelen. Maar nu moet er dus eerst een afspraak gemaakt worden. Eens kijken, of dat ergens volgende week gaat lukken. Heel vrolijk word ik niet van dit langdurige verhaal :-(.
In de webshop is het nogal druk. Stiekem zijn de mensen toch weer aan het hamsteren geslagen, heb ik het idee. Bij de molen was het ook heel erg druk. Daar stonden vorige week alle dagen de mensen in een rij voor de deur. Nu heb je natuurlijk al snel een flinke rij, als je anderhalve meter afstand tot elkaar moet bewaren. Maar toch.
Mijn wekkertje gaat bijna af. Tijd om de broden uit de oven te halen en eens een poosje m´n ogen dicht te gaan doen!
