Wat blijft het lang koud, dit jaar! Of ben ik gewoon mega ongeduldig? Dat zou best kunnen zijn, want ik kan niet wáchten tot we weer lekker uit de moestuin kunnen eten. En ik kan niet wáchten tot we weer fijn zonder jas naar buiten kunnen. En ik kan niet wáchten tot ik ´s morgens om een uur of vijf buiten geniet van een koele morgen in aanloop naar een warme dag. En ik kan niet wáchten tot de bladeren aan de bomen weer ruisen. Maar ja ... april hè?! Dan kan het nog alle kanten op.
Vanmorgen moest ik de ramen van de auto krabben. Maar vanmiddag? Konden we fijn buiten koffie drinken. Kleine Julian maakte het voor het eerst van z´n leven mee :-).
 |
| check die poster boven Willem z´n hoofd ;-) |
Het was een dag met baby-kleinkinderen. Alleen Vesper ontbrak. Julian kwam vanmorgen met Maria mee, die vandaag in de webshop werkte. En rond koffietijd kwam Willemijn met Vera. Dat was even een mooi feestje met die twee :-).
Wat fijn om je kleinkinderen zo van dichtbij te zien opgroeien! Het is ook bijzonder kostbaar.
Het kan zómaar voorbij zijn. We hoorden dat iemand uit onze kennissenkring vanmorgen is overleden. Maar net iets ouder dan Willem. Zaterdag een week geleden waren we nog bij hem op ziekenbezoek. We moeten er de hele dag aan denken. Zo verdrietig.
Ik ben in de afgelopen dagen steeds bezig geweest in de kelder. Het is zó lekker om alles te organiseren. Ik zet nu ook regelmatig iets in mijn marktplaatswinkeltje. Ik krijg het alleen niet meer voor elkaar om hier een link naar mijn advertenties te plaatsen. Maar als je af en toe eens wil kijken, of ik iets van je gading te koop heb staan, dan zoek je maar op ´De winkel van Sinkel´. Dat is mijn gebruikersnaam.
En elke dag ben ik in de weer met m´n zaaisels. Morgen wil ik de eerste broccoliplantjes uitplanten. Ik heb daarmee toch maar even gewacht tot de nachtvorst voorbij was. Deze nacht wordt het bij ons 3 graden en de rest van de week alleen maar meer. Met wat bescherming moet het wel lukken.
De peultjes, die ik vorige week uitgeplant heb, zijn geweldig goed aangeslagen, ondanks de nachtvorst. En er was gelukkig ook geen slakken- of muizenvraat en de peulenpikkende duiven waren alleen maar druk met nestelen.
Hoewel het nog angstig leeg is op de tuin, kan ik er toch regelmatig van eten. Gisteren maakte ik een ovenschotel met prei uit de tuin.
De preien zijn niet heel dik en ook niet zo lang. Dat wil ik dit jaar anders doen. Ik wil ze wat eerder poten, op een andere plaats en ze beter aanaarden. Er is nog zoveel te leren! Maar evengoed was ik heel blij met m´n preien en het ovenschoteltje was verrukkelijk.
Ik ben ook steeds erg ijverig aan het bakken. Niet alleen brood.
Maar ook weer alle koek en koekjes voor bij de koffie. Het was er langzamerhand ingeslopen om elke week toch wat koek in de winkel te kopen. Dat is natuurlijk heel gemakkelijk (gemakzuchtig?), maar ook duur. Koek is echt enorm duur geworden de laatste tijd. Voor een paar oenige koeken met een hele berg cellofaan er omheen betaal je zo een paar euro. Ik bak zelf wel wat.
Vrijdag bakte ik chocolademuffins. Van die grote, amerikaanse. Zondag uit de kerk aten we de laatste stuks op.
Zaterdag bakte ik een red velvet cake in de wonderpan. Zo had ik zaterdagavond wat uit te delen bij de koffie. Trijnie was spontaan op het idee gekomen om gezinsvideo´s van vroeger te gaan bekijken. Wie kon en wilde mocht komen. En zo hadden we ineens een familie-avondje vol met ´aaaah´-s en ´ooooh´-s :-). En de red velvet smaakte prima. Het laatste plakje verdween gisteren bij Henk achter z´n kiezen. Maar intussen hadden Maria en ik bedacht om Jan Hagel te bakken en daar een post voor op Insta van te maken. Die post is er nog niet (maar komt vast nog wel) en we laten ons de Jan Hagel smaken :-).
Vroeger deed ik dat ook altijd zo: niets kopen, zodat ik gewoon zelf móest bakken. Als straks de kelder klaar is, wil ik graag ook weer een voorraadje cake wecken. Dan grijp ik in elk geval niet mis, als er plots koffie-visite is.
Henk heeft morgen z´n laatste toets. Daarna heeft hij nog examentrainingen en dan examens. Het is een drukke en spannende tijd. Vandaag was hij met de bus naar school, omdat hij moe was van de lange dagen. Hij appte, dat hij om 16.40 bij de provinciale weg zou aankomen. Daar pik ik hem dan altijd even met de auto op. Maar op de afgesproken tijd belde hij, dat het later werd, omdat de bus een ongeluk had gehad. Ik wachtte totdat hij met een volgende bus arriveerde. Hij stond stijf van de adrenaline. Het ongeluk gebeurde in Sliedrecht. En omdat hij achterin de bus op zo´n hogere bank zat, had hij het precies zien gebeuren. De bus reed een jongen op de fiets aan en volgens Henk reed de bus daarbij over het been van de jongen. Hoe dan ook: Henk had gegild, dat de bus moest stoppen. De buschauffeur had het niet in de gaten, zei Henk. Het was een heel tumult. Politie erbij, ambulance erbij en iedereen moest uitstappen en met een andere bus verder reizen. Het is nu uren later, maar Henk moet er nog steeds aan denken. Ja, echt akelig zoiets!
Deze week heb ik geen workshop in verband met Goede Vrijdag. De tijd die ik nu ´over´ heb, wil ik aan de administratie besteden. Het kwartaal afsluiten enzo. Je raadt het al: m´n favoriete klus ;-). Maar goed, het is er dan precies een mooi weekje voor.
