Zaterdag wilde ik brood bakken en had zoals gewoonlijk drie degen te kneden gezet. Ik heb hiervoor in de garage drie broodbakmachines op een rijtje staan. Toen ik de degen er na een half uur wilde uithalen voor de voorrijs (om er meteen nieuwe degen in te kneden te zetten), bleek van één machine het schoepje niet gedraaid te hebben. Ik had het al snel gezien: kapot! Dat schiet niet op. Want ik maak op deze manier altijd drie degen tegelijk, die later met z'n drieën te gelijk in de oven gaan. Een rondje Marktplaats leverde heel wat te koop aangeboden machientjes op. Ik maakte een selectie van advertenties tot 15 kilometer bij ons vandaan en heb gewoon op alle geschikte machines 10 euro geboden. En zowaar waren er twee aanbieders die met mijn bod akkoord gingen. Degene die het dichtstbij woonde (zeven kilometer bij ons vandaan) heb ik genomen. Een machine, die maar één keer gebruikt is. Ik ben helemaal in mijn nopjes. Morgen weer heerlijk aan de bak. We hebben nu een paar dagen winkelbrood op. Maar zelfgebakken heeft ieders voorkeur :-).
Vorige week ben ik twee dagen ziek geweest. Eén dag heb ik met koorts op m'n lijf doorgelopen. Maar vrijdag heb ik grotendeels het bed gehouden. Slapen, slapen, slapen. Gelukkig ben ik weer helemaal beter. Eén probleem (het oude liedje): er was meteen een flinke was- en strijkachterstand. Maandagmorgen ben ik een uur eerder opgestaan, dan mijn gewoonlijke maandagochtendtijd. Ik heb me vol overgave op de was gestort. Jammer, dat het buiten drogen nu zo goed als voorbij is. Binnen schiet het allemaal niet zo op. Ik heb dan ook wel drie keer de droger gebruikt. Voor de rest hingen en hangen alle lijntjes en rekjes in huis continu vol. Maar m'n achterstand is weg! Heerlijk.
Intussen genieten we van de voorbereidingen voor de bruiloft. Vorige week had ik er stress van. Maar nu niet. Alle kleding hangt keurig klaar. De nieuwe overhemden gewassen en gestreken. De schoenen en laarzen zijn ingelopen. Alleen Wim z'n trouwpak is er nog niet. Toen wij vorige week met hem naar de winkel gingen, bleek de bestelde stropdas en het pochet er nog niet te zijn. Bovendien moest z'n gilet behoorlijk ingenomen worden (afgevallen!). We kunnen alles aan het eind van deze week ophalen en dat zou me een opluchting zijn. Verder zijn we druk met allerlei geheime aktiviteiten. Maar die geven geen stress, maar voorpret.
Vandaag vierden we Dankdag voor gewas en arbeid. Apart is dat altijd, zomaar zo'n dag tussendoor, dat niemand naar school en werk is, maar waarop we met z'n allen naar de kerk gaan. De avond vóór Dankdag voel ik me altijd net als de avond vóór Kerstfeest. Nog snel dit en nog snel dat, om alles op tijd af te hebben. D.V. morgen gaat iedereen weer verder waar hij of zij mee bezig was.
De afgelopen drie weken hebben we steeds een zieke. Het begon in de herfstvakantie, toen Maaike de hele week een heel dikke keel had, koud was en gewoon niet lekker in haar vel stak. Vorige week was het bij Trijnie van hetzelfde laken een pak. En zelf deed ik dus ook twee dagen mee, maar zónder keelpijn. Bij mij was het een vol en verkouden hoofd en koorts. Vannacht heeft Willem lopen overgeven en Leendert heeft de hele dag met een zere keel en een deken om zich heen geslagen op de bank gehangen. Nu maar hard hopen, dat we volgende week geen zieken hebben.
Vanmiddag hebben we ons record kranten bezorgen verbroken. De laatste paar weken ben ik steeds meegegaan, omdat de kranten zo laat kwamen, of om andere redenen. En eigenlijk vind ik het beslist geen straf. Vanmiddag was het niet strikt nodig, dat ik meeging. Hoewel het kort draaien was. De kranten werden om half drie bij ons afgeleverd. Er moesten vier folders ingevouwen worden. Dat was een uurtje werk. Om kwart voor vier waren we klaar voor de start voor het bezorgen. Om zes uur wilden we naar de kerk. Ik ben daarom maar meegegaan. We hebben er net iets langer dan een uur op gelopen. Daarna bliefden de kinderen warme chocolademelk. Ik heb voor de hele bende lekker chocolademelk klaargemaakt met een dikke plak cake erbij. Mmm. Heerlijk, zo'n gezellig gezinsmomentje.
