Iets heel anders wat ik wilde delen is mijn hernieuwde (en eindelijk succesvolle!) poging om een echt lekker zuurdesembrood te bakken. Zuurdesembrood heeft veel voordelen boven gistbrood. Allereerst is het gezonder. Ten tweede is het voordeliger. Ten derde blijft het langer vers. Ten vierde past het bakken van zuurdesembrood bij mijn poging om op termijn voor een deel zelfvoorzienend te leven. Ik denk dat ik heb ontdekt waarom eerdere pogingen strandden: ik was te haastig. Het rijzen van zuurdesemdeeg gaat veel langzamer dan gistdeeg. Vooral als je pas begint en je starter nog niet optimaal werkt. Het duurt bij mij wel 24 uur voordat het deeg zódanig is gerezen, dat ik het kan gaan bakken. Maar dan heb je ook wat! Dit brood is écht lekker!! En zo verbazend eenvoudig. Je hebt enkel meel, zout, olie en water nodig (en natuurlijk een beetje starter) om een smakelijk brood te fabriceren. Mijn geslaagde poging heb ik te danken aan het enthousiaste verhaal en de duidelijke uitleg die ik in het boek Eenvoudig Gelukkig van Toor de Haas tegenkwam.
Weer iets anders is het borduurwerk wat dan zaterdag af kwam. Ik heb geprobeerd het zo goed mogelijk te fotograferen, maar vanwege de soms heel lichte tinten borduurzijde is dat niet helemaal gelukt. Ik ben blij dat het af is en ben vandaag meteen doorgegaan met het afmaken van een ander borduurwerk. Soms moet je jezelf weleens een schop onder je gat geven ;-).
En om het van de hak op de tak springen voort te zetten: een paar maanden geleden maakte ik via mijn blog kennis met José Butsko. José is een Nederlandse en woont en werkt met haar Oekraïnse man en hun twee kinderen in de Oekraïne. José werkt op een kleuterschool, maar werkt ook als vertaalster. Zij zet zich in voor arme gezinnen, bijvoorbeeld daar waar geen vader is. Er is grote armoede daar waar zij woont. Zij mailde me pas:
Een moeder met drie kinderen en veel zorgen zoekt voor haar kinderen het volgende: een grammafoonspeler voor haar oudste zoon en skeelers voor de twee jongste maat 39 en 37. Mocht er iemand nog twee paren skeelers hebben dan hou ik mij aanbevolen voor onze kinderen maat 37/38.
Bij deze dus een oproepje. Als iemand genoemde spullen heeft en kwijt wil, dan kun je dat per mail aan me doorgeven. Ik ga kijken hoe de spullen dan eerst hier kunnen komen en vervolgens zal José proberen ze via een transport wat hier vandaan naar daar vertrekt mee te geven.
Van mijn tomatenoogst verwacht ik niet zoveel meer. Door de wind zijn er tomaten uit gewaaid en takken afgebroken. Tot nu toe heb ik nog maar 3 oranje tomaten geoogst. De rest hangt nog groen in de planten en het is dus nog maar de vraag of die ooit rijp zullen worden. We wachten het nog even af. Als ze noch aan de plant, noch op de schaal (met een appel erbij, dat schijnt te helpen) rijp worden verwerk ik ze maar groen tot bijvoorbeeld chutney. D.V. volgend jaar wil ik een nieuwe poging doen, want ik vind het wel erg leuk! Ik ga dan wat vroeger beginnen en neem een ras wat zo snel mogelijk van zaad naar vrucht groeit.
