Allereerst betekende dat: een kado kopen. Ik heb er tot vorige week mee gewacht, want Maria bedacht steeds een andere 'liefste wens'. De laatste paar weken veranderde ze niet meer: ze wilde het allerliefst de kampeerwagen van Playmobil. Vorige week ben ik er maar eens voor gaan zitten. Via Google vind je dan al snel waar je moet zijn om zo'n artikel voordelig te kunnen bemachtigen. Ik vond een webwinkel waar ik hem voor 38,50 inclusief verzendkosten kon kopen. Een hele besparing ten opzichte van de speelgoedwinkels hier op het dorp. Bij Blokker stond hij sowieso niet in het schap en bij Intertoys moest hij 49,95 kosten. Het loont de moeite om bij zulke grote aankopen even rustig rond te kijken!
Toen het kado eenmaal geregeld was ging ik eens nadenken over de traktatie. Ik maak graag traktaties die niet heel standaard zijn en die bovendien niet te duur uitpakken. Eerst had ik bedacht om drie verschillende soorten koekjes te bakken en dan mooie pakjes te maken met voor ieder kind drie koekjes. Maar er zitten 33 kinderen bij Maria in de klas. En dan moest ik nog wel een stuk of 10 kinderen uit ander klassen extra rekenen, die ook een traktatie zouden krijgen. Er kunnen echter hooguit 25 koekjes per keer op de bakplaat van mijn oven en er zou dus wel heel veel tijd in zo'n traktatie gaan zitten. Daarom verzon ik iets wat minder arbeidsintensief was. Ik bakte twee kruidkoeken in m'n wonderpan en sneed ze in plakjes. Ik legde de plakjes koek op een wegwerpschoteltje met een mooi rood servetje en pakte ze per stuk in een stukje folie in. Het zag er erg vrolijk uit. De totale kosten waren zo ongeveer 7 euro voor 50 traktaties. Maria was blij verrast toen ze op de ochtend van haar verjaardag de traktatie klaar zag staan. Daar wilde ze maar wat graag de klassen mee rondgaan :-).
In de tijd dat Maria gezellig haar verjaardag vierde in de klas, was ik hard aan het werk in de keuken. Er moesten nog taarten gebakken worden voor de verjaarsvisite die 's middags zou komen. Ik bakte een appeltaart en een notentaart. Die notentaart is een eigen bedenksel. Ik kwam erop, doordat ik vorige week van een bijzondere vriendin een geweldig mooi boek kreeg toegestuurd.
Er staan allerlei heerlijke, eenvoudige, basic recepten in. Echt die helemaal bij me passen. Ik vond er het recept van bisschopsbrood. Dat brood bakte ik in een taartvorm en serveerde het met een klodder room als zondags toetje. Vervolgens heeft het recept dienst gedaan als basis voor de notentaart. Die maakte ik zo:
Nodig:
4 eieren
Het gewicht van de eieren aan suiker
Het gewicht van de eieren aan bloem
60 gram rozijnen
120 gram walnoten en amandelen
een flinke reep witte chocola
een paar eetlepels melk
Werkwijze:
Klop de eieren met de suiker luchtig (minimaal 5 minuten mixen op de hoogste stand)
Zeef de bloem boven het ei/suiker mengsel.
Voeg de rozijnen, de gehakte walnoten en de amandelen toe.
Roer alles snel door elkaar. Niet te lang roeren!
Doe het beslag in een (flexibele) taartvorm en bak de taart in een uur in de op 150 graden voorverwarmde oven gaar en bruin.
Laat de taart wat afkoelen.
Houdt een stukje van de reep chocolade achter en smelt de rest in een pannetje met een dikke bodem. Je hoort dit au bain marie te doen, zodat de boel niet kan aanbranden. Maar voorzichtig in een pannetje op een klein vuur kan ook. Doe er beetje bij beetje wat melk bij tot je een mooie, dikke chocoladesaus hebt. Laat de saus over de taart vloeien. Schaaf de achtergehouden chocola tot mooie schilfers en strooi die over de saus. Laat alles afkoelen.
's Middag kwam de verjaarsvisite en Maria is heerlijk verwend. Kadootjes, kaarten over de post, een virtuele taart van Ellen, geweldig! En dan ook nog sneeuw op je verjaardag! Dat maakte het compleet!
Maria had gevraagd of ik op haar verjaardag pannenkoeken wilde bakken. Natuurlijk! Lekker hoor. Wim en Geertje kwamen ook meeëten en zo zaten we weer eens ouderwets met z'n dertienen aan tafel. Er bleven slechts twee pannenkoeken over van de stapel die ik bakte. Ik had dus goed aangemikt ;-). De twee die overbleven waren vandaag voor de kippen. Die zijn er dol op. En ik verwen ze graag een beetje, nu het zo koud is. Die arme beesten. Ze kunnen niet eens meer in de grond krabben, zó stijf bevroren als die is. Ik geef ze iedere 3 tot 4 uur vers water, omdat de boel dan al weer bevroren is. Ik heb gelezen dat het slecht voor hun darmen is als je er suiker aan toevoegt of als je ze warm water geeft. Ze krijgen dus steeds gewoon koud kraanwater. Normaal krijgen ze regenwater uit de ton. Maar die hebben we gelukkig juist op tijd laten leeglopen. Anders was hij nu wel kapot gevroren geweest, denk ik.
