Ik ben maar eens begonnen op de meidenslaapkamer. Meer precies: de kamer van Maaike en Maria. Een poosje geleden had ik op MP een mooie tweedehands kledingkast voor ze gekocht. Een oersterke kast van het merk Flexa en van precies dezelfde serie als het stapelbed waar de meiden in slapen. Ik was er superblij mee. De kast die ze hadden was een krijgertje en was al een tijdje zo goed als total loss. Eén deur stond er al maanden naast en de achterwand lag eruit. Het zag er niet uit.
Willem en ik haalden de kast op een zaterdagnamiddag op bij mensen in Lekkerkerk. Hij moest nog uit elkaar gehaald worden en dat duurde langer dan verwacht. We kregen het steeds heter en het wás al zo heet! We hadden de kinderen beloofd te bbq-en en Wim, Geertje en Willem zouden ook van de partij zijn.
Toen we eindelijk om een uur of half 7 thuiskwamen hebben we eerst heerlijk gegeten. Daarna stelde Wim voor om nog even de kast op z'n plek te zetten. Super! Maar tijd om de kast in te ruimen had ik natuurlijk die zaterdagavond niet meer. De meiden konden niet langer wachten en knikkerden al hun kleding zo de kast in. En ja, op sommige terreinen in het huishouden ben ik een zemel. Eén van die dingen is: de kasten. Het liefst heb ik dat alles op kaarsrechte, keurige stapeltjes ligt. Dat is niet altijd haalbaar, want je kent dat wel: als iemand nét het onderste shirt van een stapel aan wil, ligt vervolgens de hele stapel overhoop. Tijd om me druk te maken over de slordige kast had ik niet en dus bleef de kast wekenlang een zooitje. Nu ik toch bezig ben met de kledingwissel was het een mooi moment de kast helemaal opnieuw en naar mijn zin in te richten.
Ik haalde plank na plank leeg, installeerde me met hopen ondergoed, pyjama's en kleding op m'n knieën op de grond en ging aan het sorteren, vouwen en wegleggen. Heerlijk!
De kast ziet er nu prachtig uit. Alleen de winterkleding van Maria moet er nog in. Dan heb ik mooi weer iets af.
Na de kledingkast ging ik als vanzelf verder op de meidenkamer. Ongelofelijk wat ik vond aan schriftjes, pennetjes, tasjes, prulletjes enzovoorts! Ik heb dan ook alleen nog maar een begin gemaakt. Maar elke dag een draadje, is een hemdsmouw in het jaar.
Zo ook de tuin. Die was vanmiddag aan de beurt. Het woord 'horrorwinter' achtervolgt me al sinds ik het voor het eerst hoorde. Ook al weet ik, dat het onzin is daar al te veel geloof aan te hechten, toch voel ik me gehaast en wil ik die tuin zo snel mogelijk op orde hebben nu. Ik rooide de uitgebloeide zonnebloemen. De koppen liggen te drogen. Ik snoeide frambozen en japanse anemonen en m'n japanse esdoorn en zo nog het één en ander. Een uur is zó om. Meer tijd had ik niet. Er lagen ook nog wat spulletjes die ik verzendklaar moest maken. De pakjes bracht ik meteen maar naar het postkantoor.
Trijnie belde of ik enveloppen wilde kopen. Dat was (natuurlijk) juist toen ik weer thuis was. Ik mocht dus weer terug naar het postkantoor :-). Trijnie heeft mooie kaarten gemaakt voor ons 25-jarig huwelijk op DV 2 december. Alleen de enveloppen moesten nog gekocht worden. Ik vond gelukkig precies de goede kleur (die Trijnie had doorgegeven). Mooi, weer wat afgewerkt.
Ik loop me kinderlijk te verheugen over al de dingen die nu ineens aangepakt en afgemaakt worden. En niet te vergeten, over alle zakken en dozen die ons huis uitgaan. Ik popel om morgen weer verder te gaan.
