Daarom had ik vorige week al de noodzakelijke inkopen gedaan. Er hoefde niet heel veel extra gekocht te worden. De extraatjes zijn: het kerstbrood wat ik van m'n moeder kreeg, de kookpudding met Tova die in een kerstpakket zat, de échte hagelslag (we hebben altijd die goedkope zakjes chocokorrels) die ook in een kerstpakket zat en zo nog het één en ander.
Toch miste ik nog een paar dingetjes. Zo had ik te weinig stoofperen en moest dus nog wat bijkopen. En er was een verzoek om cranberrycompôte en witlof met ham uit de oven. En, o ja, een wit wijntje zou ook wel lekker zijn en dat heb ik niet in huis. Ok dan. Ik maakte een lijstje en ging vanavond samen met Maaike om die laatste boodschapjes. We dachten dat het niet druk zou zijn, maar kregen spontaan de slappe lach, toen we het overvolle parkeerterrein op reden. Niet druk...??? :-).
We waren ook verbaasd, want we horen al dagenlang dat mensen úren bezig zijn met boodschappen doen.
In de winkel zagen we gestresste mensen hun karren volgooien met luxe spullen. Mensen die zuchtten: ¨Ik geloof dat ik de helft vergeet!¨ (Waarom maak je dan geen lijstje, vraag ik me dan af). Mensen die mopperen over de drukte en het niet kunnen vinden van (exotische?) dingen. En af en toe een monter mens, die al die drukte wel leuk vindt.
Al snel hadden we onze spullen bij elkaar gesprokkeld. Het paste in één boodschappentas. Ziezo. Onze kerstboodschappen voor 11 personen ;-).
We liepen nog even naar de Xenos. Ik wilde kijken voor een lamp. De jongens hebben gisteren en vandaag hard gewerkt in wat wij 'het kantoortje' noemen, maar wat meer het jeugdhonk is. Het is de helft van onze garage, waar we, toen we hier kwamen wonen, een kamertje van gemaakt hebben, waar Willem rustig in kon werken. Door de jaren heen is het langzaam maar zeker door de kinderen geannexeerd. Tegenwoordig zitten de grotere kinderen er vaak met hun vrienden.
Er stond een bankje wat ooit voor een kratje bier is geruild. Daar was niet veel meer van over. Ook was de indeling heel onhandig. Al een tijdje was ik dat erg zat en ik had gezegd, dat we in de kerstvakantie het kantoortje zouden gaan opknappen.
Zo gezegd, zo gedaan. Er is eerst en vooral een hoop zooi uit gegaan. Ook het oude bankje. Daarvoor in de plaats is op Marktplaats een slaapbankje gekocht. Dat is handig voor als er iemand wil blijven logeren. Nu Dirk morgen weer hoopt huis te komen (na vier maanden Suriname), is het weer echt full house. Als er een vriendin blijft logeren is dat nog niet zo'n probleem. Dan gaat er een matras bij de meiden op de kamer. Maar als er een vriend wil logeren, kunnen we niet veel meer bieden dan een bank. Nu dus een slaapbank. Dat voelt fijn.
Hans witte de muren. Leen timmerde een soort standaard voor het computerscherm, wat aan de muur hing, maar wat nu een plaatsje op een lage schuifkast heeft gekregen.
En vanavond kwam er dus een lamp. Want ik vond een heel mooie bij Xenos. Precies goed voor in een jeugdhonk ;-).
Vanmorgen ben ik al vroeg op stap geweest met Maria. Na negen weken mocht eindelijk het gips van haar arm. Zelfs eerder dan aanvankelijk was afgesproken. Ze mag alleen nog niet gymmen. Dat moet nog even wachten tot na de controle op 13 januari. Toch super dat d'r pootje er nu uit is!!
Vanmiddag ging ik verder waar ik gisteren gestopt was: met poetsen. Het opruimen en opknappen van het kantoortje prikkelde me om elders in ons huis ook eindelijk eens wat puntjes op de 'i' te zetten. Bijkomend voordeel was, dat Maria me gisteren graag wilde helpen en Maaike zelfs al twee dagen van de partij is. Het werkt gewoon super aanstekelijk, dat ontrommelen!
Zo stond er al maanden een boekenkast te wachten om opnieuw ingeruimd te worden. We hadden hem leeggehaald, toen er op de overloop nieuwe vloerbedekking kwam. De overloop was zonder die kast zó heerlijk leeg en luchtig, dat we hem er eigenlijk niet terug wilden plaatsen. Ik had bedacht, dat hij maar een verdieping hoger geplaatst moest worden. En ook, dat hij dan geverfd moest worden. Hij was donkerbruin en Maaike en ik hebben hem wit geverfd met krijtverf van Annie Sloan. Nu stond die kast dus al een paar maanden op één van de slaapkamers in de weg wit te zijn, maar er kwam niets van om hem een trap omhoog te verhuizen. Simpelweg, omdat daar eigenlijk geen ruimte is. Dus besloot ik gisteren dat de kast tóch terug zou gaan naar de overloop en dat eindelijk de kratten met boeken van de meiden d'r kamer zouden verdwijnen. Hè, hè, dat ik dat nu toch niet gewoon eerder deed. De kast staat echt zo gek nog niet op de overloop, nu hij wit geverfd is.
De leeggekomen ruimte op de meiden d'r kamer inspireerde daar tot ontrommelen, soppen en opleuken. Het is gewoon weer een gezellige meidenkamer!
Maaike gaf de douche een goede beurt. Daar moest nodig een harde borstel over de voegen. En de randen langs het plafond werden met van dat vreselijke schimmelvreter behandeld. Soms moet je wat...Het ziet er nu gelukkig weer schoon en fris uit en het ruikt naar zwembad.
Er werden ramen gezeemd en kozijnen uitgesopt. Beddengoed gewassen en kledingkasten opgeruimd. Het leek wel de voorjaarsschoonmaak. Maar ja, wat wil je ook: buiten een graad of 10 en vanmiddag zelfs volop zon. Je zou voor minder voorjaarskriebels krijgen.
Maar goed dat er nu toch kouder weer aan lijkt te komen. Het is wel erg onnatuurlijk zo. En ja, die rukwinden al dagenlang. Ik zat best in de piepzak, omdat mijn vriendin Ellen met man en zoon vanmiddag op Schiphol zou landen. Zou alles goed gaan?
En morgen wachten we onze Dirk. Wat kijken we naar hem uit! We gaan morgen in colonne naar Schiphol ;-).
