Ja, ja. Dat waren de verwachtingen...Maar helaas liep het een beetje anders. In het ziekenhuis werd eerst het gips verwijderd. Een aardige stagiaire poetste Maria's arm met schuimspul uit een fles. Dat was fijn. Nu had ze weer een frisse arm. Maria vond haar arm heel raar voelen. Heel zwaar. En toen ze hem strekte, deed dat ook behoorlijk pijn. Maar dat is allemaal logisch na zo lang gips. De gipsmeester ging een nieuw gips aanleggen. Een kort gips dus. Hij werkte secuur en Maria's arm werd beter ingepakt dan ooit. Zonder scherpe gipsrandjes, zoals de vorige keren.
Het viel Maria direct al een beetje tegen. De pijn. Het zware gevoel. Eigenlijk zat het minder lekker dan toen haar hele arm nog ingepakt zat. Maar goed. Dat zou vast snel wennen.
We liepen naar de Röntgenafdeling om daar een foto te laten maken en daarna mochten we in de wachtkamer bij de orthopeed gaan zitten. Ik was blij, dat ik mijn breiwerk meegenomen had. Want het duurde ook deze keer best wel weer lang.
De vorige keer dat we bij de orthopeed waren had hij gezegd, dat dat korte gips er nog 2 - 3 weken om zou moeten. De assistente had al heel optimistisch de afspraak voor over 2 weken in het systeem ingegeven. We waren benieuwd of dat door kon gaan.
Daar was de dokter. Hij vroeg Maria hoe het ging en bestudeerde de net gemaakte foto's. Hij liet ons meekijken: ¨Kijk, het zit netjes aan elkaar. Maar...er is nog veel te weinig bot-aanmaak!¨ Maria moet maar liefst nog VIJF weken in het gips! En nee, geen sprake van gymmen of fietsen. Ze moet VOORZICHTIG zijn. Ok...Jammer...Maria was echt teleurgesteld, hoor. Ze wilde graag in de kerstvakantie een keer gaan schaatsen. Maar ook dat moet ze nog maar even uit haar hoofd zetten. Pas ná de vakantie, op 8 januari, mag het gips eraf. Laten we hopen, dat ze dat verhaal van haar gebroken arm dan ook echt kan afsluiten.
Al met al waren we er een middag mee zoet. We kwamen pas om half 5 thuis. Toen was het haasten om alles op tijd af te krijgen voor haar feestje, 's avonds. Gelukkig had ik 's morgens al twee appeltaarten gebakken. En Trijnie had maandagavond een joekel van een brownie gebakken, waar ook nog een heel stuk van over was.
Ik sprong achter m'n aanrecht om eten te gaan koken en de vaat van de hele dag vast af te wassen. Er stond lamsvlees met gestoofde witlof en gekookte aardappels op het menu. Voor toe had ik bananensmoothie. We waren met z'n elven en dan ben je echt wel even bezig om dat op tafel te krijgen. Willem belde dat hij pas half 7 thuis zou zijn. Dat kwam eigenlijk best mooi uit. Om half 7 was het eten klaar en de vaat weg. We konden dus op ons gemakje eten en na het eten even de puntjes op de 'i' zetten: stofzuiger door de kamer, kaarsjes aan, taarten aansnijden, serviesgoed klaarzetten, koffie en thee zetten en intussen deden we ook nog de avondvaat.
Er kwam familie en er kwamen een paar vriendinnen van Maria. Gezellig hoor, zomaar op zo'n doordeweekse avond. Maria werd heerlijk verwend met allemaal leuke kadootjes. Dat vergoedde de pech en de pijn gelukkig wel!
