1. Mijn auto moet het altijd doen :-).
2. Hij moet lekker groot zijn, zodat ik een aantal kinderen kan vervoeren en/of een flinke hopper boodschappen erin kwijt kan. Of bijvoorbeeld een fiets. Da's ook best handig, hoor. Gisteren nog moest ik Maria van school in Rotterdam halen, omdat ze was uitgevallen tijdens de sportdag. Eerst plukte ik m'n kind uit het park. Gelukkig was ze inmiddels al weer goed bij. Daarna reed ik naar haar school, klapte de achterbank plat, en wurmde haar fiets erin. Op zulke momenten ben ik toch zó blij, hè, met m'n oude, trouwe auto!
3. Er moet een trekhaak onder zitten. Wat zouden we zijn zonder trekhaak? Dan konden we geen karren en karren en karren vol hout (voor de kachel) vervoeren. En niet eens in de zoveel tijd met een grote aanhangwagen naar de stort. Dat is wat vandaag echt nodig was. Hittegolf of niet.
Terwijl mijn halve gezin in de Noordzee dobbert, is de andere helft aan het zwoegen. Hans is aan het werk in de groenvoorziening. Koos staat met groenten en fruit op de markt. Willem en ik voeren een jaar of wat gezinsleven af....
Ik ben dus superblij met m'n fijne, oude, niet zo mooi meer, Renault Mégane, mét trekhaak!
Toch reed ik gisteren en eergisteren en tijdens de warme(re) dagen in de afgelopen maanden niet echt lekker meer. Want kijk. De airco was al een tijdje kapot. Ik vermoedde/hoopte dat die gewoon 'leeg' was. Nu is een airco in een auto heerlijk, maar niet beslist noodzakelijk. Een raampje open kan natuurlijk ook best. Dacht ik. Ik wilde namelijk wachten tot er airco-acties waren. Die zijn er nooit in de winter, maar meestal wel vlak voor de zomer.
Maar...op een kwade dag zei raam nummer 1: Doe het zelf maar. Het ging niet meer open. Nog steeds geen ramp, want er waren nog drie ramen, die wél open konden. Een poosje later zei raam nummer 2: Bekijk het maar. Geen beweging meer in te krijgen. Voor de warmte was dat nog steeds niet heel erg. Er waren nog altijd twee ramen die open konden. Wat wel vervelend was? Het was het raampje aan de chauffeurskant. En het vergde enige oefening om de kaartjespalen bij parkeergarages enigszins elegant te kunnen 'nemen' zonder raam wat open gaat. Maar inmiddels ben ik daar wel bedreven in geraakt. Gewoon vlak langs de paal rijden totdat de deuropening er nét voorbij is. Dan de deur op een kier en een kaartje trekken. Gelukkig ben ik redelijk lenig, want ik moet me er wel bijna voor in een knoop trekken ;-).
Een week of wat later kwam ik thuis met een achterraampje wat ik had opengedaan, maar wat vervolgens niet meer sloot. Grrrrr. De mannen hier wisten het euvel gelukkig te verhelpen. Beetje kloppen, duwen, trekken en warempel het raam ging dicht. Uit angst dat dit nog een keer ging gebeuren, verordonneerde ik dat er geen ramen meer open mochten! Zoiets gaat dan even goed. Maar op een warme dag vergat iemand het en het raampje werd open gedaan. Weer ging het niet meer dicht. Maar mijn toegesnelde mannen kregen het nu niet meer opgelost. Dat werd garagewerk. En ook daar hadden ze er flink wat werk aan, voordat het voor elkaar was. Je snapt toch niet dat al die knappe ingenieurs, die elektrisch bediende ramen verzinnen, niet ervoor zorgen dat in geval van nood zo'n raam mechanisch bediend kan worden? Een vrouw zou zoiets praktisch natuurlijk direct in het ontwerp opnemen ;-).
Afijn. De garage heeft het raampje dicht gemaakt en binnen in de deur iets vastgetapet, zodat het raam niet meer open ging. Het vierde raam durfde ik vanaf dat moment niet meer te gebruiken.
En toen had ik een probleem: géén airco. Maar ook géén ramen die open konden. Dankzij het koude voorjaar heb ik het al met al gered tot aan de airco-acties. Juist nu het in de auto echt niet meer te harden is (van de week was het 42 graden en ik was totall los van een ritje Rotterdam v.v.) stond er een advertentie voorop het plaatselijk weekblad:
Airco servicebeurt. Leeghalen, vullen en nakijken (geloof ik) van 70 euro voor 25 euro. Klaar terwijl u wacht onder het genot van een kop koffie. Dit alles bij Garage van Gent. Ik besloot er geen gras over te laten groeien. Gisteren reed ik even langs. Van Gent had het druk (ja, logisch met zo'n goede aktie!) en ik mocht om 14.00 u. terug komen. Ik hoopte, dat het inderdaad een kwestie van bijvullen zou zijn. Want anders zou ik m'n auto zo langzamerhand wel naar de schroothoop kunnen rijden. Een dure reparatie is het oude beestje niet meer waard. Maar ik had mazzel. Binnen een half uur was het gepiept. M'n airco doet het weer!! Wat een genot!! Je zou voor je plezier een rondje gaan rijden, zeg.
