Vandaag kunnen we nog een dag genieten van het logeerpartijtje van ons kleinkind. Echt uitslapen lukt de jongens niet. Ik hoor ze al voor zevenen, maar ze blijven nog wel even op hun kamer. Zelf ben ik er dan al wel een poosje uit. Koos moet al om half 7 op z'n werk zijn en ik vind het lekker om even in de stilte te rommelen.
Die stilte duurt echter niet lang. Rond half 8 komen de drie jongens naar beneden: Jan en Henk, met kleine Willem in hun kielzog.
Ze eten een bord pap en gaan fijn spelen.
Willem en ik hebben vanmorgen een aardig vol programma. Vanmiddag willen we er graag even tussenuit. Maar er is een heuse zomerstorm voorspeld en het is de vraag hoe die hier in Zuid-Holland gaat uitpakken. Het waait nu al aardig, maar stormt nog lang niet.
Om 10 uur gaan we ons zaterdagochtend-bakkie bij schoonmama drinken. De jongens willen liever thuis blijven spelen. Dat is prima. Dirk is thuis en die houdt wel een oogje in het zeil. Bovendien gaan we maar kort, vandaag, want Willem heeft nog een klusje in Groot-Ammers af te werken.
Na het bakkie koffie brengt Willem me thuis en gaat hij op pad. Ik doe mijn gewone zaterdagwerk. De was, de strijk, brood bakken enzovoorts. De kinderen spelen heerlijk. Dat is genieten.
Inmiddels is de wind overgegaan in de beloofde storm. Het is donker buiten. We volgen het nieuws. Een noordwester storm in juli is best bijzonder. We zien dat het nu voor Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland code rood is geworden. Wie niets buiten te zoeken heeft, moet niet de weg op gaan. Daar had ik al rekening mee gehouden. Het wordt dus een thuisdagje. Wel een beetje jammer.
Ik moet m'n hele trucendoos opendoen om de jongens de hele dag bezig te houden.
Eerst zijn ze zoet met de computer van Jan. En met de zak chips, die ze eigenlijk vrijdagavond mochten, maar die nog niet aangebroken was, houden ze dat een hele tijd uit.
Als opa Willem thuiskomt, bak ik wafels. Dat is de meest feestelijke zaterdaglunch die ze hier kunnen bedenken. Willem zit op het aanrecht om te kijken, hoe oma bakt.
Na het eten haal ik de sjoelbak maar eens van stal. Normaal gesproken komt dat ding ergens in de kerstvakantie op tafel. Maar op deze verplichte zomer-binnendag, is sjoelen een welkome afleiding.
Steeds houden we het weer in de gaten. Het spookt verschrikkelijk. De mooie, grote roos op stam in de voortuin, breekt finaal af. Hopelijk blijft het daarbij.
Als de lol van het sjoelen af is, worden de kleurspullen op tafel gelegd. Jan en Henk zijn daar niet echt fan van. Maar Willem vindt het best leuk om wat kunstwerken te produceren.
Hij wisselt het kleuren af met spelen met de autootjes. Dat is iets wat bij opa en oma Luijk hoort. Altijd als hij hier komt, vraagt hij om het kleed en de autootjes. Het spelen gaat met veel fantasie gepaard. En Jan en Henk zakken ook regelmatig bij het kleed neer, om mee te doen.
De laatste troef om de jongens binnen bezig te houden is: het bad! Daar had Willem zich al op verheugd, want thuis is er alleen een douche. Samen met 'ome' Henk in bad dus :-). Ze houden het uit totdat ze allebei rimpelhanden hebben. Met veel badschuim, speeltjes, en een drijfnatte badkamer.
Willem is schoon en fris als z'n papa, mama en broertje Marinus arriveren. Die blijven gezellig patatjes meeëten. Daarna is de koek echt op. Willem is zóóóó moe! Hij moet er steeds een beetje van huilen. Maar het is goed gegaan en was heel leuk, dit logeerpartijtje. Het was geweldig!
Willem en ik ruimen samen de boel op. De storm is gaan liggen en de zon breekt nog even door. Wat een rare dag! Jan en Henk gaan nog heel even naar buiten. En om 8 uur is het koffietijd. Het is weer gewoon zaterdagavond geworden. We hebben geen schade. Er is niemand van ons verongelukt. Wat een wonder. We kunnen ons weer op de rustdag gaan voorbereiden.
