Vrijdag hebben we het nuttige met het aangename verenigd. Het was de dag, dat ik Koos weer moest ophalen van de logeeropvang in Elspeet. Ik kon hem tussen 15.00 en 16.00 uur halen. Maar alleen maar heen-en-weer rijden is best saai en ik kreeg een goede ingeving:
Schoonmama wilde al heel lang eens naar het Israël Centrum in Nijkerk. Vorig jaar was er niet van gekomen. Maar nu zouden we het ophalen van Koos mooi kunnen combineren met een uitstapje naar Nijkerk.
Zo gezegd, zo gedaan. Om 10 uur reed ik bij schoonmama voor. Henk was er ook bij. En met z'n drieën tuften we gezellig naar Nijkerk. Normaal gesproken een rit van een uur. Maar al kletsend heb je dat zo niet in de gaten en ben je op je bestemming voordat je er erg in hebt.
In het Israël Centrum kregen we eerst koffie aangeboden. Lekker! Henk kreeg appelsap. Wat een warm welkom. We bekeken de prachtige schilderijen die in de ontvangstruimte hingen en Henk speelde in een antieke loofhut.
Daarna gingen we doen, waarvoor we gekomen waren: de tentoonstelling bekijken. De tentoonstelling heet "Vreugde in verdrukking" en gaat over het vieren van de Joodse feesten tijdens de oorlog. Heel indrukwekkend om te zien hoe de Joden in de oorlog van alles bedachten om ondanks schaarste van bijvoorbeeld hout voor een loofhut, of kaarsen om de Sabbat in te luiden, hun feesten vierden.
De tentoonstelling was ook leuk voor Henk. Er waren allemaal dingen voor kinderen. Zo kon hij proberen om kaarsen aan te steken zonder kortsluiting te maken:
er waren overal kastjes die hij open mocht maken en waar dan allerlei gebruiksvoorwerpen in lagen.
Er waren verhalen en liedjes om naar te luisteren,
En schoonmama en ik lazen op ons gemak de informatie op de panelen en bekeken de films.
Al met al was het zeer de moeite waard! Een aanrader om hier eens (met je gezin) heen te gaan. Voor de kosten hoef je het ook al niet te laten. Er staan bussen, waar je een vrije gift in kunt doen.
Verder is er ook een winkeltje, waar allerlei Israël-producten te koop zijn. Daar hebben we ook rondgesnuffeld. Het was jammer, dat Henk steeds buikpijn had. Maar in het winkeltje kreeg hij warme thee en daar knapte hij weer even van op.
Tegen lunchtijd stapten we naar buiten. Daar was het inmiddels heerlijk zonnig en warm geworden. We besloten om eerst maar naar Elspeet te rijden en daar ergens in het bos te gaan lunchen.
In Elspeet gooide ik eerst m'n tank even vol en daarna reden we het bos in, op zoek naar een picknickbank. We werden erg ongeduldig, want we kwamen na best lang rijden zegge en schrijve twee bankjes tegen en die waren allebei bezet. Toen arriveerden we in Staverden en bij Landgoed Staverden was een grote parkeerplaats met heel veel bankjes. Hè, hè. Onze magen knorden al :-).
Na de lunch besloten we een wandeling te gaan maken. Er waren verschillende wandelingen, van allemaal zo'n drie kilometer. We kozen de gele route en daar gingen we. Wat was het prachtig!
 |
| De beroemde witte pauwen |
 |
| Een kudde Lakenvelders |
 |
| Het 'kasteel' |
Na zo'n tweeëneenhalve kilometer werd het schoonmama en Henk een beetje teveel. We liepen het laatste stuk namelijk steeds in de zon en dat was behoorlijk warm. We waren juist dichtbij de grote weg en dus kon ik mooi de auto gaan halen en ze daar oppikken.
Het was ook precies op tijd om eens richting De Welkamp te gaan, naar Koos. Daar kwamen we even na drieën aan. Koos heeft het, zoals altijd, weer geweldig gehad op de Welkamp. Hij had een klimparcours gedaan, gewaterskied, gegourmet, gebowld en nog veel meer. We dronken nog even een kop koffie en reden terug naar Alblasserdam. Zonder oponthoud en zonder ongelukken kwamen we om 5 uur weer thuis. Wat hadden we een fijne vakantiedag gehad!!
Zaterdag, dag 8. De markt.
De zaterdag verliep lui. Veel kinderen waren werken. Jan logeerde nog steeds bij z'n vriendje en kwam vragen, of hij daar zondag ook nog mocht blijven. Natuurlijk. Leuk voor hem!
We deden onze gewone zaterdagdingen. 's Middags had Willem wel zin om naar de Afrikaandermarkt in Rotterdam te gaan. Wat waren we daar lang niet geweest! Maar ja, kwam dat even ongelukkig uit: ik was aan het brood bakken. Daar kon ik niet bij weg lopen. En er was niemand thuis die even de broden in of uit de oven kon doen enzo. Ik zou pas om 4 uur weg kunnen. Ook goed. Al lopen we maar een half uurtje over de markt, dan is dat al fijn.
En dus reden we na vieren nog met z'n drietjes naar Rotterdam. Even mensen kijken, geuren snuiven, ijsje likken.
Kleine dingen om van te genieten!
Net zo klein als het genietmomentje van 's avonds: een jaar of twee geleden kreeg ik voor mijn verjaardag een suikerspinmaker. Typisch zo'n ding, dat meestentijds in de kast staat. Maar als je het te voorschijn haalt is het feest. Ik zag pas geleden, dat je bij Xenos echte suikerspinsuiker en -stokken kunt kopen en had, met het oog op de vakantie, roze suiker gekocht. En kijk. Nu was het moment daar.
Het grappige was, dat mijn vriendin er was en dat die nog nooit van haar leven een suikerspin op had. Een primeur dus :-).
En zo was de eerste week van de zomervakantie omgevlogen! Ongelofelijk, wat gaat dat snel!
