Nadat we zo´n tweeëneenhalf jaar met de hand hadden afgewassen, was Willem het ineens zat. Op mijn verjaardag (2 januari) was hij thuis en voordat ik het goed en wel in de gaten had, zat hij met Hans in de auto om een vaatwasser te gaan kopen. Een tweedehandsje. Dat dan weer wel.
Ze kochten een apparaat in een tweedehands-witgoedwinkel, waar er zelfs nog 3 maanden garantie op het ding gegeven werd. Voortvarend werd de vaatwasser geplaatst en geïnstalleerd. Hij kwam op de plaats van een inbouwvaatwasser en daarom moest er nog even de zaag in de stootlijst van de keuken gezet worden. Maar het kwam in orde.
Ik moest me weer helemaal oriënteren op vaatwasserpoeder of -tabs. Op zout en glansmiddel of allin-spul. Maar al snel had ik daar mijn weg in gevonden. En ja, het was toch wel verwennerij, die vaatwasser. Niet dat ik een hekel heb aan vaat wassen. Helemaal niet! Ik vind het eigenlijk best lekker, m´n handjes in het warme sop. Maar ja. De tijd die het scheelde!! Dat was echt heel fijn!
We zijn inmiddels zo´n 10 maanden verder. En in die tijd heb ik een haat-liefde verhouding met m´n vaatwasser opgebouwd. Het punt is, dat het ding het af en toe niet doet. Dan blijft hij midden in het programma hangen. Er zit dan niets anders op, dat rustig af te wachten, tot hij het weer doet. Soms duurt dat een paar uur. Soms een dag. Er is geen pijl op te trekken. Niet op het moment van uitvalllen en niet op het moment van weer aan gaan.
Gisteren was het weer zover. Het apparaat was gevuld met glazen en kopjes van zaterdagavond en met de ontbijtvaat van zondagochtend. Op een kwart van het programma zei hij: ¨Doe het zelf maar.¨ Hè vervelend!
We aten tussen de middag met 11 personen warm eten. Alles werd na het eten keurig afgespoeld en op het aanrecht gezet, in de hoop dat halverwege de middag die vaaswasser het weer zou doen. Maar helaas. Die deed nog niets.
Na de avondkerkdienst eten we altijd met z´n allen een uitgebreide broodmaaltijd. Maar hé, alle bordjes stonden nog in de vaatwasser. En die deed het nog altijd niet. Het bestek lag inmiddels ook allemaal vuil. Eerst afwassen en dan pas aan tafel vond ik geen goed idee. Dan zou het zo laat worden. Dus smeerde ik samen met Maaike en Maria voor de hele meute boterhammen. Leendert z´n vriendin keek een beetje bedenkelijk naar de torens brood die we op tafel zetten. Moest dat allemaal op? Dat bleek geen probleem. Binnen 10 minuten waren de twee broden naar binnen gewerkt :-).
Toen ik vanmorgen om 5 uur opstond, was mijn eerste gang naar de vaatwasser. Zou hij het doen? Nee! Grrrr. Nu moest ik dan alsnog aan de vaat. De ontbijtvaat, de middagvaat en de theevaat van een zondag met 11 personen thuis. Zucht! Ik heb 5 kwartier staan afwassen. En nee. Het was geen akelig werk. Heus niet. Het heerlijke sopje. De schone vaat. Véél schoner dan uit de vaatwasser, vind ik! Maar...toch wel een beetje jammer van m´n tijd.
Het is echt haat-liefde!
