We doen het dus met wat er in huis is. En dat is bepaald geen straf.
Maandag werd er een grote zak andijvie en een zak boerenkool gebracht. Vers van de tuin. Dat kwam op het juiste moment, want nu hoefde ik niet naar de groentenboer en kon ik toe met wat er in huis was.
Er kwam dus boerenkool op het menu. Mmmm, dat past prima bij het koude weer! Worst was er niet. Maar waarom moet er perse worst bij boerenkool? Een sudderlapje rundvlees doet het ook prima. Heb je meteen een lekkere jus. Het is nog altijd een klusje om het krulblad van de nerven te snijden. Ik heb daar m´n eigen maniertje voor: gewoon met een schaar langs de nerven knippen. De boel goed wassen en daarna even kort door de blender op de pulse-stand. Heerlijke, zachte, fijne, panklare boerenkool krijg je dan! Even kort de kook erover, een beetje zouten en klaar. Ik had superzachte, smakelijke (want niet uit een pakje!) aardappelpuree gemaakt en daar schepte ik de boerenkool door. Omdat ik geen worst en ook geen spek had, bedacht ik iets anders om de stamppot pit te geven: ik roerde er een eetlepel kruidenboterkruiden door. Oh, wat was dat lekker! De bodem werd bijna uit de pan geschraapt.
Dinsdag was het spaghetti-dag. Ik had namelijk nog een mooie portie tomaten. En ook nog precies 1 ui en 1 paprika. Met wat tenen knoflook, twee pakjes gezeefde tomaten, een pondje gehakt, een bakje gerookte spekblokjes en Italiaanse kruiden erbij maakte ik een grote pan spaghettisaus. Al dente gekookte volkoren spaghetti erbij en een goede olijfolie. Oef. Ik moet nu echt nieuwe pannen, geloof ik. Want ja, het kostte me weer bijna bodems :-). Dat heb je met dat koude(re) weer. Dan wordt er ineens ook veel meer gegeten, he!
Woensdag had Maria geluk: we aten haar lievelingskostje, stamppot rauwe andijvie. Ik had nog een restje rundvlees van maandag. Dat ging erbij. En mijn vader bracht een stukje reebiefstuk, wat direct op moest. Géén probleem ;-).
Donderdag: wat zal ik vandaag eens gaan koken? Nou, de andijvie was nog niet op. Weet je wat? Het restant stoof ik vandaag lekker. Dat hebben we lang niet gegeten, gestoofde andijvie. Niet iedereen is er dol op. Maar zelf vind ik het heerlijk. Aangemaakt met een maizenapapje, een vingerhoedje azijn erdoor en vers geraspte nootmuskaat erover. Oh! Het was echter niet genoeg voor de hele meute. Daarom, en ook omdat niet iedereen er dol op is, maakte ik er nog een pot bruine bonen bij open. Ik had 6 hamburgers van kalfsvlees erbij. Hoe luxe. En ook nog vier stukjes wilde eendenborstfilet. Nog meer luxe! Tja, m´n pa heeft de vriezer opgeruimd en daar kwamen dit soort verrassingen uit te voorschijn. Ik eet zelf geen vlees (nou ja, eens per maand of zo), maar maak het met plezier voor m´n gezin klaar. Ze zaten te smullen.
En toen was het vrijdag. De andijvie was op. Boerenkool heb ik nog wel. Maar om dat nu twee keer in de week te eten? Mwah. Even zoeken...O, kijk! Nog een paar kleine courgettes. De schil is niet zo mooi meer. Maar dan haal ik die er toch af? Weet je wat? Ik ga gewoon een ovenschotel in elkaar flansen. Hoe dat ging? Ik schilde de courgettes en sneed ze in plakjes. Ik bakte die in een restje olie uit een potje waar gedroogde tomaatjes in gezeten hadden. Nooit weggooien, die lekkere olie! Ik maakte een mengsel van drie blikken tomaten, drie blikjes tonijn op water en twee potjes crème fraiche. Wat peper en zout erover en klaar. De courgetteplakjes gingen in een ovenschaal. Het tomaat-tonijnmengsel kwam daar bovenop. Tenslotte schepte ik er nog een half pak al dente gekookte macaroni over en schoof het zaakje de oven in. Altijd spannend of zo´n bij elkaar bedachte schotel lekker uitvalt. Gelukkig. Het kwam goed. Willem schepte wel vier keer op. Te erg!
Morgen is het patatdag. Patatbonken heb ik nog voldoende op voorraad. Het is elke week genieten, die zelfgemaakte frieten met eveneens zelfgemaakte pindasaus.
Zondag wordt het in elk geval kip uit de oven. Ik kreeg vandaag namelijk een enorme kip aangereikt, van iemand bij wie de vriezer leeg moest en die niet goed wist wat ze met zo´n grote kip aan moest. Ik ga hem dus in de oven bereiden. Er komen gekookte aardappels en stoofpeertjes bij.
Maandag is het de laatste van de maand. Ik zou dan het restant van de boerenkool klaar kunnen maken. Maar dat doe ik lekker niet. Het worden pannenkoeken! Maria hoopt dan jarig te zijn. De verjaardagsmaaltijd leek een beetje in de verdrukking te komen, omdat een aantal kinderen al om 7 uur op catechisatie wordt verwacht en Willem en ik eveneens om 7 uur de eerste afspraak op de ouderavond op school hebben. Maar met pannenkoeken is alles mooi opgelost: snel en toch feestelijk.
Heerlijk vind ik het: koken met wat er in huis is. Het doet een beroep op m´n creativiteit en leidt vaak tot de lekkerste maaltijden!
