Toch waren het altijd vooral de maanden vanaf augustus, dat het hele scharrelverhaal pas echt ging draaien.
Ik ging regelmatig naar de Kringloopwinkel, spaarde iets met een actie bij elkaar, verzamelde leuke gratis gadgets, of maakte iets van bijna niets (naaien, haken, breien enzo).
Dit jaar was daar geen tijd voor. Alle aandacht ging vanaf augustus (en eerder) naar de bruiloft van Trijnie en Gerwin op 22 oktober. En als je eind oktober nog moet beginnen met het bijeen scharrelen van zo´n 60 kadootjes (gezin met aanhang), dan ben je toch heus te laat. En, eerlijk is eerlijk, na de bruiloft was de portemonnee ook echt leeg, wat de uitdaging alleen nog maar groter maakte.
We hebben de knoop daarom al snel doorgehakt: dit jaar pakjesavond zonder pakjes ;-).
Waar ik nu achter kom: dat scheelt geld (uiteraard!), maar vooral: TIJD! Wat een rust, om niet achter die ene ontbrekende chocoladeletter voor Jantje aan te draven. Of om toch nog maar om dat ene leuke dingetje te gaan, omdat Pietje er anders net een beetje bekaaid vanaf komt. En wat dacht je van de inpakkerij van 60 kado´s? Daar ben je gewoon een hele morgen zoet mee, hoor.
Gisteren liep ik hier op het winkelcentrum. En het leek wel of ik overal graaiende, gehaaste mensen met verhitte gezichten zag. Werden er geen kadootjes gekocht, dan wel lekkers of uitverkoopjes of kersttroep. Het feit, dat ik dat allemaal lekker niet nodig had, daalde als een verkwikkende rust op me neer. Gericht liep ik m´n boodschappenlijstje af: fles Dreft, batterijtjes voor in de keukenweegschaal, een extra setje fietsverlichting voor noodgevallen en een rol breed plakband. Dat was alles wat ik nodig had. En snel ging ik terug naar de warmte van m´n huis.
Ik schreef bijna: de warmte EN RUST van mijn huis. Zo voelde het echt. Maar misschien denken andere mensen anders over die rust van mij :-). Want kijk, zo ziet mijn tafel er overdag (meestal) uit:
Ik ben altijd met 10 dingen tegelijk bezig :-). De brooddegen staan te rijzen, de was wordt gevouwen, de computer ligt stand-by, het tafellaken ligt nog op een tod, omdat het niet is uitgeschud, er staan potjes jam af te koelen. Erg hè ;-). Maar ja, zo ben ik nu eenmaal.
Intussen moesten er van de week, ondanks de geskippte pakjesavond, alsnog heel wat kadootjes verzorgd worden. Maria, die een nieuwe schooltas voor haar verjaardag wilde, had geluk. Hij werd maandag, precies op haar verjaardag, bezorgd.
Wim en Geertje waren ook jarig. Zij wilden allebei geld, omdat ze iets groots wilden aanschaffen. Nu vind ik geld geven altijd een tikje saai, maar ach, ook wel gemakkelijk, als ze er zelf iets van kopen, wat ze graag hebben willen.
Jan had een Sint-middag met z´n klas. Hij moest iets twv 5 euro voor een klasgenoot kopen. De klasgenoot houdt van vissen. Dus gaf Jan twee vistuigjes. Komen altijd van pas. Er kwam nog een stappenteller bij. Deze kadootjes kwamen uit m´n kadootje-voorraad. Alles ging in een jute zak(je), compleet met gedicht.
Vandaag viert de meester van Henk z´n verjaardag. En natuurlijk wilde Henk graag een kadootje voor hem meenemen. Dat werden mooi ingepakte zelfgebakken kadetjes. Eens wat anders dan een luchtje of chocolade, dacht ik zo.
En dan hoopt morgen mijn tante haar verjaardag te vieren. Dat wordt ook een homemade kadootje. Daar moet ik nog even over nadenken.
En dan hebben we het maar over één week...
Ik zou het eens een jaartje moeten bijhouden, al die kadootjes. Met een grote familie is er altijd wel iets te vieren. En ja. Het kost tijd. Het kost geld. Maar toch...vind ik het altijd erg leuk om iets voor iemand uit te zoeken. Geven maakt blij!
